Is é stair an tí Rúisis bothán. Is teach ó theach loga é Izba. Cad iad na tinte, mar a roghnaíodh agus ón bhforaois.
Is Slavs ársa iad ár sinsear, ba é an buntáiste ná daoine tithe, eacnamaíocha agus teaghlaigh. I gciorcal a theaghlaigh nó an chineáil, reáchtáladh saol iomlán Slavacha. Agus an príomhfhócas an saol Slavacha ar fad, ba é an nead a nead an bothán-dhúchasach, inar rugadh ár sinsear, ina bhfuil saol an ghéineas, ina bhfuair siad bás ...
Tagann ainm Theach na Rúise "Izba" ó na Rúisis "Istiba" ársa "Istiba", rud a chiallaíonn "teach, folctha" nó "nochtadh" ó "scéal na blianta ...". Is é an t-ainm Rúise ársa ar thithíocht adhmaid atá fréamhaithe i Praslanjanskoye "JJBA" agus meastar é a fuarthas ar iasacht ó na Gearmáine "Stub". Sa "stub" ársa i gceist "seomra te, folctha."
Fiú amháin sa "scéal na mblianta abón ..." Scríobhann an Chronicler Nestor gur chónaigh Slavs luí seoil, gach teaghlach ina áit. Ba é an stíl mhaireachtála patriarchal. Bhí an ghéineas ina áit chónaithe de roinnt teaghlach faoi dhíon amháin atá faoi cheangal ag bannaí fola agus cumhacht gineadóir amháin - ceann an teaghlaigh. De ghnáth, ba é an ghéineas na tuismitheoirí níos sine - an t-athair agus an mháthair agus a gcuid mac iomadúla lena mná céile agus a chlann clainne a bhí ina chónaí i bothán amháin le fócas amháin, d'oibrigh siad le chéile go léir le chéile agus ghéill siad an deartháir níos sine níos óige, mac an Athar , agus athair a mhac. Má bhí an ghéineas rómhór, ní raibh an áit ar chor ar bith, ansin mhéadaigh an bothán le tearc te le síntí breise - cáblaí. Is seomra neamhthéite é an cliathbhosca, mol fuar gan foirnéis, síneadh ó chábán logála go dtí an teaghais is mó, te. Bhí cónaí ar theaghlaigh óga sna casions, ach d'fhan an teallach ceann do gach duine, bhí sé ag ullmhú bia coiteann do na bianna go léir - lón nó dinnéar. Ba é an tine a bhí ag smaoineamh ar an bhfócas siombail de chineál, mar fhoinse teasa teaghlaigh, mar áit ina raibh an teaghlach ar fad ag dul chun na saincheisteanna saoil is tábhachtaí a réiteach.
I seaniarsmaí de na botháin bhí "dubh" nó "deataigh." Caitheadh le botháin den sórt sin leis na foirnéisí gan simléar. Níor tháinig an deatach le linn na foirnéise amach ní tríd an simléar, ach tríd an bhfuinneog, an doras nó an deatach sa díon.
An chéad botháin blocáilte, de réir sonraí seandálaíochta, le feiceáil sa Rúis sa chéid XII. An Chéad, saibhir, peasants saibhir ina gcónaí i spraisiúnna den sórt sin leis an foirnéise agus simléar, de réir a chéile thosaigh an traidisiún a thógáil botháin agus simléar thosaigh a ghlacadh go léir an rang peasant agus cheana féin sa chéid XIX bhí sé annamh chun bualadh le both dubh, ach amháin i gcás amháin folcadáin. Tógadh folcadáin i dubh sa Rúis suas go dtí an fichiú haois, tá sé go leor chun cuimhneamh ar an amhrán cáiliúil V. ard "Banaka i dubh":
"... Topi!
Ó, inniu iarrfaidh mé ort!
Kropy,
I ndabhach na mballaí tá kropy deataithe.
Meirge
Chloisteáil? Balca domsa i dubh FOP! ".... de réir líon na mballaí sa bothán, roinneadh na tithe i gceithre líne, cúig-Ranus, crosbhrais agus sé shess.
Saoire-quadrinet - An struchtúr is simplí de na logaí, an teach logáil na ceithre ballaí. Uaireanta tógadh botháin den sórt sin le féar, uaireanta gan iad. Bhí na díonta sna tithe sin dúbailte. Sna críocha thuaidh, seachadta Seni nó Totti chuig an imeall-ceithre lána, ionas nach bhfuair aer frosty sa gheimhreadh isteach sa seomra te agus nár fhuaraigh sé é.
Izba-pyatirenka - Teach a iompar le cúigiú balla tras-chaipitil taobh istigh den teach loga, an dearcadh is coitianta ar an bothán sa Rúis. Roinn an cúigiú balla i seomra an tí an seomra ina dhá chuid mhíchothrom: ba chnoc an chuid is mó a bhí ina chnoc, an dara seirbheáil ag féar nó cuid chónaithe bhreise. An barbeque sheirbheáil mar an príomh-áitreabh, coitianta don teaghlach ar fad, anseo an oigheann - an croílár thinteán teaghlaigh a théitear an bothán le linn geimhreadh harsh. Sheirbheáil an tanniya agus an chistin, agus an seomra bia don teaghlach ar fad.
Crosaire láimhe - Is cábán loga é seo le cúigiú trasnach inmheánach agus le séú ballaí fadaimseartha. Ba é an díon i dteach den sórt sin an chuid is mó go minic ná ceithre leathanach (más rud é i nua-aimseartha - cromáin), gan na tosaigh. Ar ndóigh, tógadh na hubbíní níos mó ná gnáth-chúig chéim, do theaghlaigh mhóra, le seomraí ar leithligh atá scartha le ballaí caipitil.
Izba-shexenna - Tá sé seo mar an gcéanna leis an Hut-cúig-chéim, ach le dhá thras-thrasnú, comhthreomhar le gach cúigiú agus an séú balla caipitil ón loga.
Is minic a tógadh na botháin sa Rúis leis an gclós - áitribh adhmaid eacnamaíocha bhreise. Roinneadh na clóis sa teach ina n-oscailt agus dúnta agus bhí siad suite as baile nó timpeall air. Sa Mheán Lána, an Rúis is minic a thógtar slat oscailte - gan díon coiteann. Gach Foirgneamh Teaghlaigh: Seideanna, Kelves, Stáblaí, Barns, Woodworkers, etc. Sheas siad ar shiúl ón bothán. Sa tuaisceart, tógadh na clóis dúnta, faoin díon coiteann, agus clúdaithe le painéil ar an talamh, a raibh sé indéanta bogadh ó fhoirgneamh eacnamaíoch amháin go ceann eile, gan eagla a fháil faoin bháisteach nó sneachta, críoch nár shéideadh tríd an ngaoth. Bhí an díon singil clúdaithe de na clóis in aice leis an bpríomh-log cónaithe, a cheadaigh i ngeimhreadh crua nó lá an fhómhair san Fhómhar na coise tinne, chun dul amach as botháin the chuig an gclaonadh, hlev nó cobhsaí, nach bhfuil i mbaol a bheith ina bháisteach , sprinkled le sneachta nó a bheith dréachtaí sráide síondaite.
Le linn tógáil bothán nua, lean ár sinsear na rialacha a forbraíodh faoi na céadta bliain, toisc go bhfuil tógáil tí nua ina theagmhas suntasach i saol an teaghlaigh tuathánach agus go raibh meas ar na traidisiúin go léir go mion. Ba é ceann de na príomh-chúnaint na sinsear ná an rogha áit don bothán amach anseo. Níor chóir an mol nua a thógáil ar an láthair ina raibh reilig ann uair amháin, bóthar nó folctha. Ach ag an am céanna bhí sé inmhianaithe go raibh an áit don teach nua cursed cheana féin, áit a bhfuil saol na ndaoine go hiomlán folláine, solas agus tirim.
Bhí an príomhriachtanas don ábhar tógála eolach - an teach loga go ciúin as péine, ith nó larch. Bhí an stoc de chrainn bhuaircíneacha ard, caol, tá tástáil mhaith orthu le tua agus ag an am céanna bhí sé buan, ballaí péine, ith nó learóg go maith sa teach sa gheimhreadh agus níor theastaigh teas suas é sa samhradh, sa samhradh, sa Teas, agus cothú taitneamhach á choinneáil. Ag an am céanna, rialaíodh roghnú adhmaid san fhoraois ag roinnt rialacha. Mar shampla, ní raibh sé dodhéanta na hothair, na crainn sean agus triomaithe a ghearradh síos, a measadh a bhí marbh agus d'fhéadfadh sé, trí chreidiúint, an tinneas a thabhairt don teach. Bhí sé dodhéanta crainn a ghearradh síos, d'fhás sé ar an mbóthar agus ar na bóithre. Measadh go raibh crainn den sórt sin "foréigneach" agus i bruscar lomáin den sórt sin, ar thagairt, titim amach as na ballaí agus brúigh úinéirí an tí.
Bhí roinnt custaim ag gabháil le tógáil an tí. Le linn an leagan an chéad choróin de gearrtha (morgáiste), cuireadh an bhille mona nó páipéir ar gach cúinne, i bpíosa eile olla ó na caoirigh nó meascán beag d'abhras olla, plucked an grán isteach sa tríú, agus an ceathrú incense a chur. Dá bhrí sin, ag tús an-tógála an botháin, rinne ár sinsear deasghnátha den sórt sin do na teaghaisí amach anseo, a mharcáil a saibhreas, teas an teaghlaigh, an saol comhleá agus an bheannaíocht sa saol amach anseo.
Tá míle bliain d'aois an Rus Naofa, ag scaipeadh i gcríoch ollmhór ó Kaliningrad go Kamchatka. Agus roinnt traidisiúin de theach adhmaid adhmaid, rialacha agus custaim le linn, fanann lucht comhaimsire go dtí seo ós rud é go bhfuil ár sinsear-Slavs. Tá tóir ar thithe agus folcadáin adhmaid, go háirithe i dtithe tuaithe i saoránaigh. Tarraingíonn daoine go dtí a mbunús, go hailtireacht adhmaid, ar shiúl ó chathracha cloiche agus stuffy dusty don chathair, níos gaire don dúlra, go dtí an fhoraois agus an abhainn ...
Foinse