Kaj kion vi hodiaŭ vespermanĝas? Legomala salato, rostitaj terpomoj kun kokido? Ĉi tiuj pladoj fariĝis tiel konataj al ni, ke iuj el ili ni jam konsideras la rusojn de la rusa. Dum kelkcent jaroj, ili firme eniris nian dieton. Kaj mi eĉ ne povas kredi, ke iam homoj malhavis la kutimajn terpomojn, tomatojn, sunflorajn oleojn, sen mencii la vangojn aŭ paston.
Bloganto Mikhail Popiych rakontas kiel ili manĝis niajn prapatrojn en antikva Rusujo.
La manĝaĵo ĉiam estis la plej grava afero en la vivo de homoj. Depende de klimato kaj naturaj resursoj, ĉiu nacio havas pli aŭ malpli grandan mezuron, ĉasadon, brutaran bredadon kaj kultivaĵan produktadon. Kiam en la 9a jarcento, Kievan Rus estis formita kiel ŝtato, la porcio de slavoj estis faruno, kaĉo, laktaĵoj, viando kaj fiŝoj.
De la cerealoj kreskis hordeo, aveno, tritiko kaj poligono, iom poste estis sekalo. Kompreneble, la ĉefa produkto estis pano. En la sudaj regionoj, ĝi estis bakita de tritika faruno, Rusty ricevis pli da disvastiĝo en la norda etendaĵo. Krom pano, patkukoj, patkukoj, buletoj, ferioj - tortoj (ofte de piza faruno). Tortoj povus esti kun diversaj plenigoj: viando, fiŝoj, fungoj kaj beroj.
Pies preparis aŭ de freŝa pasto (kiel ili estas uzataj por dumplings kaj dumplings), aŭ de acida. Oni nomis ĝin tiel, ĉar vere dolĉa (quas) en granda speciala demando - kvazaŭ. La unuan fojon la pasto knedis de faruno kaj puto aŭ riverakvo kaj enmetita en varman lokon. Kelkajn tagojn poste, la pasto komencis bobelon - ili laboris sovaĝan feĉon, kiu ĉiam estas en la aero. Nun ĝi estis forno de ĝi.
Kiam oni bakis panon aŭ kukaĵojn en la quash, malgranda pasto estis lasita, kiu estis nomita Raskaya, kaj la sekva kvanto da faruno kaj akvo estis aldonitaj al Zavskaya. En ĉiu familio, Zakvask vivis multajn jarojn, kaj la fianĉino, se ŝi foriris por vivi en sia propra domo, ricevis en la doto kaj kvazaŭ kun Zavskaya.
Antaŭa en Rusujo unu el la plej oftaj dolĉaj pladoj estis konsiderata KISEL. En antikva Rusujo, Kischi estis preparita surbaze de sekalo, aveno kaj tritiko, acida gusto kaj havanta grizecan brunan koloron ol kaj rememorigis la koloron de la marborda aro de rusaj riveroj. Kiseloj estis akiritaj de elasta, simila al ĵeleo. Ĉar sukero en tiuj tagoj ankoraŭ ne estis mielo, konfitaĵo aŭ beraj siropoj al ili.
En antikva Rusujo, la kaĉo estis tre populara. Plejparte tritiko aŭ aveno, de solida greno, kiu longe aspergis la fornon por esti mola. Granda delikateco estis rizo (sorochinskoye mileo) kaj poligono, kiu aperis en Rusujo kune kun grekaj monaoj. Koridaroj estis plenigitaj per kremo, tolo aŭ kanala oleo.
Interesa situacio en Rusujo estis kun vegetalaj produktoj. Kion ni uzas nun, ne estis obaza. La plej ofta vegetalo estis rafano. Ŝi estis iom malsama de moderna kaj estis pli ol pli. Ankaŭ amase disvastigita napo. Ĉi tiuj radikoj estis enmetitaj, rostitaj kaj faritaj de ili plenigaĵo por tortoj. Ekde antikvaj tempoj, pizoj estas famaj en Rusujo. I ne nur kuiris, sed ankaŭ faris farunon de ĝi, de kiu patkukoj kaj tortoj estis bakitaj. En la XI-a jarcento sur la tabloj komencas aperi cepojn, brasikon, iom poste - karotojn. Kukumoj aperos nur en la 15-a jarcento. Kaj la konata al ni pri la ISA - terpomoj, tomatoj kaj melongenoj - venis nur al ni komence de la 18-a jarcento.
Krome, sovaĝa sorrel kaj cigno mortis en rus de herba manĝo. La vegetaĵara dieto kompletigis multajn sovaĝajn berojn kaj fungojn.
De karno nutraĵoj estis famaj al ni bovaĵo, porkaĵo, kokidoj, anseroj kaj anasoj. Conno tute manĝis, plejparte militaj dum marŝoj. Ofte sur la tabloj estis viando de sovaĝaj bestoj: cervo, cabanitino kaj eĉ porti viandon. Ankaŭ en manĝaĵo estis perdrikoj, rumbers kaj alia ludo. Eĉ disvastigante sian influon la kristanan preĝejon, konsiderata nevalida uzo de sovaĝaj bestoj en manĝaĵon, ne povis elradikigi ĉi tiun tradicion. La viando estis rostita sur karboj, sur spit (ridinda) aŭ, kiel la plej multaj pladoj, estingiĝis per grandaj tranĉaĵoj en la forno.
Ofte ofte fiŝkaptis en Rusujo. Plejparte ĝi estis rivero Fish: Sturgeon, Sterling, Bream, Pike Relch, Hero, Rombo. I estis kuirita, bakita, sekigita kaj versxita.
Ne estis supoj en Rusujo. La famaj rusaj oreloj, Borsch kaj Solyanka aperis nur en la XV-XVII jarcentoj. Estis "meleagro" - la antaŭulo de la moderna Okeroshka, KVASS kun nuda cepo, spicita pano.
En tiuj tagoj, kiel en niaj, rusaj homoj ne evitis trinki. Laŭ la rakonto de pasintaj jaroj, la ĉefa kialo de la rifuzo de Vladimir de Islamo estis la sobriedad preskribita de tiu religio.
"Piech," Vladimir diris, ke Krasno Sunnyh estas la ĝojo de Rus. Ni ne povas sen ĉi tiu plezuro. "
Rusa trinkado por moderna leganto estas nevarie asociita kun Vodko, sed en la epoko de Kievan Rus ne ĉasis alkoholon. Ili uzis tri specojn de trinkaĵoj: KVASS, mielo kaj vino.
KVASS, ne-alkoholulo aŭ iomete hakita trinkaĵo, farita el sekalo pano. I estis io simila al biero. I probable estis la tradicia trinkaĵo de slavoj, ĉar li menciis en la rekordoj pri la vojaĝo de la bizanca mesaĝisto al la ĉefo de Hunnov Attila komence de la V-a jarcento, kune kun mielo.
Mielo estis ege populara en Kievan Rus. I estis kuirita kaj trinkis ambaŭ laikoj kaj monaoj. Laŭ la Kronikoj, la princo Vladimir Ruĝa Sunsxiko ordigis tricent monelajn kaldronojn okaze de la malfermo de la preĝejo en Vasilev. En 1146, la princo Izyaslav 2a malkovris en la kelo de lia rivalo Svyatoslav kvincent bareloj de mielo kaj okdek bareloj de vino. Pluraj varioj de mielo estis konataj: dolĉa, seka, kun pipro ktp. Segilo kaj vino: Vinoj importitaj de Grekio, kaj aldone al princoj, preĝejoj kaj monaejoj regule importitaj vino por sendi liturgion.
Tia estis malnova slava kuirarto. Sed kio estas la rusa kuirarto kaj kiel ĝi rilatas al maljuna slavona? Dum pluraj jarcentoj, vivŝanĝoj ŝanĝiĝis, kaj komercaj rilatoj pligrandiĝis, la merkato estis plena de novaj produktoj. Rusa kuirarto absorbis grandan nombron da naciaj pladoj de diversaj nacioj. Io estis forgesita aŭ amasigita kun aliaj produktoj. Tamen, la ĉefaj tendencoj de la malnova slava kuirarto en unu formo aŭ alia vivis ĝis hodiaŭ. I estas la domina pozicio de pano sur nia tablo, larĝa gamo de bakado, cerealo, malvarmaj manĝetoj. Sekve, la rusa kuirarto ne estas io aparta, sed logika daŭrigo de la malnova slava kuirarto, malgraŭ la fakto, ke li spertis signifajn ŝanĝojn dum la jarcento.
Fonto ➝