For de la Cold Halls de la Hispana Instituto de Belartoj Andoni Bastarrika (Andoni Bastarrika) pavimis sian propran vojon de la strata artisto.
Li tute hazarde malkovris sian vivvokon - kunigi homojn de la forto de arto kaj imago. Tamen, post 10 jaroj da kreado de nekompareblaj realismaj skulptaĵoj de la sablo, laŭ la mem Bastarrik, li daŭre malfermas, kion liaj manoj kapablas, ĉar ĝi estas la sablo, kiun li decidas, kiun li volas preni.
Ni intervjuis Andoni Bastarriki por lerni pli pri sia vivo kaj labori kiel realaj manifestiĝoj de la libereco de la Spirito.
Li perceptas la mondon per siaj manoj
Bastarrika - mem-instruita skulptisto. Iam li posedis fruktan butikon, kaj ankaŭ estis atestila terapiisto Shiatsu. "Eble tio instruis min vidi la mondon per siaj manoj," li diris. Nur en la somero de 2010, pasigi la tagon sur la plaĝo kun siaj filinoj, li malkovris talenton en si mem, helpante ilin fini la skulptaĵon de sablo.
Lia imago estas lia inspiro
Por krei viajn skulptaĵojn, Bastarrick kolektas de 500 ĝis 1 500 kg da sablo. I funkcias esence kun nudaj manoj. Li ŝatas senti kaj tuŝi la sablon. Dum ĉi tiu procezo, ĝi uzas bildon de estonta skulptaĵo kiel modelo, sed la plej granda parto de ĝia inspiro naskiĝas rekte en la imago.
Al la fino de la skulptaĵo dividas de 6 al 12 horoj. Post tio, ĝi estas iom post iom malkonstruita de la vento, aŭ detruas la kreinton mem liberigi la publikan spacon kie ĝi kutime funkcias.
La sablo estis lia instruisto
Plejofte, la laboro de Bastarrika estas demonstracio de humileco, kaj ne la egoo. "Laborante kun sablo povas esti tre komplika," li diras. - precipe ĉar mi laboras kun malbona kvalito sablo, kaj tial mi ne povas konstrui altajn skulptaĵojn. Sed la sablo estis ĉiam mia instruisto, ĉi tiu estas lia maniero instrui al ni lecionon pri la danĝeroj de la egoo kaj la deziro antaŭeniri tro rapide. "
Detruo - Libereca prezo
Male al la ideo, kiu ofte estas elsendita en la moderna mondo, la detruo de ĉi tiuj artaj verkoj simbolas la mallongecon de nia restado sur la Tero kaj nia rapida fino. "Mia celo estas prezenti liberecon kaj bati homojn per universala beleco," diras Bastarrik. Kaj kio pli kunigas homojn ol la kurso de tempo enkorpigita en ĉi tiuj vivaj skulptaĵoj?
Eble tial la skulptaĵoj de Bastarrikov donas tiel bonegan senton de liberigo, ĉar la detruo estas la prezo, kiu bezonas pagi liberecon.
Kion alian li devas fari?
Bastarrika agnoskis, ke li ne sciis, kie ĝi kondukus ĉi tiun "aventuron", same kiel li ne sciis, de kie ĝi venis. Malgraŭ la humileco, per kiu li alproksimiĝas al sia laboro, lokaj aŭtoritatoj invitis la hispanan artiston krei skulptaĵojn kaj transdoni sian scion al aliaj ĉe la ĉiujara seminarioj. Ili interesiĝis eĉ ĉasistoj por talentoj de Britio kaj Saud-Arabio.
"Do mi atendas novajn somerajn seminariojn. Mi ŝatas labori ĉi tie kun infanoj, sed mi estas malfermita por labori ie ajn, ĉu Aŭstralio, Afriko aŭ Eŭropo. "
Bastarrika petis nin transdoni la jenajn: "Hodiaŭ estas tempo krei arton kaj vivi pace, por afiŝi simplan, sed feliĉan vivon." Kion vi respondus al li? Ĉu vi pensas, ke arto estas maniero atingi feliĉon?