Post ĉio, mi laboras kiel instruisto pri junioraj klasoj, kio signifas, ke antaŭ la komenco de la aŭtuno mi devas havi ĉion pretan por plen-elfosita laboro. Kaj ĉi tiuj estas resumoj, kaj distribua materialo, kaj multe pli.
Ĉi-jare mi havas unua-lernastojn. Ŝajnas, ke mi jam lernis komuniki kun tiaj paneroj! Por la tago de scio, honore al nia konatiĝo, mi volas doni malgrandajn donacojn al beboj. Mi pensis dum longa tempo, kio ĝi estus. Mi decidis, ke mi donos al ili malgrandajn notojn kaj glumarkojn.
Kaj mia filino, rigardante miajn kuiradojn, decidis, ke la instruisto ne dolorus prepari donacon. Krom tradiciaj koloroj kaj dolĉaĵoj, ŝi decidis fari ion memorindan per siaj propraj manoj. En liaj 10 jaroj ŝi altiras bone kaj ĝi ŝatas quillar.
Laŭ mi, la ideo estas mirinda! Kompreneble, ĉiuj homoj diferencas, sed mi ankoraŭ havas gluajn desegnojn de miaj unuaj diplomiĝintoj, kiuj ricevos pasportojn venontan jaron.
Mi sugestis filinon fari poŝtkarton en ŝrumpa tekniko. Mia filino subtenis la ideon. Kiel la bazo, ŝi prenis folion de kartono klinita duone. De la torditaj strioj de papero por reĝino, ŝi starigis la numeron 1 kaj la felt-pintan plumon aldonis ĉe la fino de septembro. La registroj de la poŝtkarto skribis la tuŝajn dezirojn de sia plej ŝatata instruisto.
La poŝtkarto jam atendas sian. Ĉu viaj infanoj jam preparas sin por lernejo? Ĉu ili donis donacojn al instruistoj?
