Ni alportas al vi atenton pri majstra klaso pri la transformo de nova, sed tute neesprima blanka ĉemizo, kiu estis destinita al polvo en la ŝranko, en ekskluzivan aferon. Krea de mirinda majstro:
Kiel "doni" novan ĉemizon: eksperimenti laŭ la stilo de Boro
Svetlana Gordon (Tashashu)
| Tipoj de kreemo: | Vestoj faras ĝin mem> ornamaj vestaĵoj Kudrilo> miksĉifona |
| Komplekseco: | sub mezumo |
| Laboraj horoj: | 2 tagojn |
Enretaj butikoj estas sendube brila invento, sed kiam vi aĉetas vestaĵojn en ili, ĉiam riskas, ke la fotisto estos plurfoje pli alta ol la kapablo aŭ tajloro de la dizajnisto aŭ tajloro. Ĉi tiu tempo okazis. Kuirado antaŭ la spegulo en la nova vesto, mi konstatis, ke neverŝajne, ke mi apenaŭ memorigas min pri medicina banujo.
Mi ĝenerale havas malfacilan sintenon pri blankaj aferoj. Mi amas ilin kaj eĉ periode aĉetante. Sed post tio, ili, ĝenerale, pendas en la ŝranko en progresinta morta kargo. Ĉi tiu ĉemizo atendis alian sorton. Unue, ĝi estas de natura lino, kaj mi adoras lin. Kaj due, mi volis ludi kun la farboj.
La ĉemizo venis al mi malfrue vespere, do mi prenis nokte por laboro.
- Kion vi komencis? - La edzo demandis, vidante konatan malsanan brilon en miaj okuloj.
- Mi pentras kiel ĝi estas - mi ankoraŭ ne scias. Mi komencos, kaj estos videblaj.
- Napoleono! - la edzo ridetis.
- Ĉu vi pensas, ke li estas speciala pentraĵo de ĉifonoj? - Mi dubis.
"Ne," la edzo ridis, "ĝi estas nur liaj vortoj."
M-Jes, ĉi tie li estas senkonscia plagiato. Mi ĉiam kredis ĉi tiun moton al mia :)
Mi diros tuj, mi ne estas majstro mortanta (do plurfoje pentris ĉifonojn, fadenojn kaj trikzistojn, por adapti ilin al la dezirata ombro). Sed ĝi ne malhelpis min ĉe ĉiu okazo pliigi viajn farbojn. Mi preferas la pentraĵojn de malvarma tinkturado, ĉiuj ĉi tiuj vaporoj ne estas por mi - tro longe kaj vigle.
Nu, antaŭen? Mi trempis ĉemizon en baseno kun varma akvo.
La tablo estis timema filmo. Dividitaj pentraĵoj en forĵeteblaj ujoj. 1 - malhelbruna, 2 - oliv-verda, 3 - verda-turkisa kaj 4 - miksaĵo de turkisa-blua kaj blua.
Rubaku levis de la baseno por la kolumo tiel ke kiam annealing ĝi rezultis jungilaro laŭ la longo de la tuta ĉemizo (kun premitaj manikoj). Do distribuis ĝin laŭ la tuta longo en la ujoj. Iom sentis la ŝtofon de unu ujo en alia por miksi la kolorojn (ĉi tie mi trinkis kaj forgesis la foton, sed ĝi ne gravas, ĉar la procezo poste ripetis - montru sube). Mi ridis por purigi akvon, sekigi kaj iris por verŝi la restantan farbon. Kaj tiam mi estis inventita de la bufo, ĉar estis multaj farboj. Kion alian vi rapide pentris en ĝi? Mi memoris, ke Boro diskutis antaŭ kelkaj tagoj.
Por tiuj, kiuj, kiel mi, sukcesis iel salti tian belecon: Boro estas la japana arto de flikaĵoj. Praktikaj japanaj generacioj Latiri siajn vestojn, kiel rezulto, estis akiritaj tre interesaj tekstilaj specimenoj, kiuj tute ne estas malmultekostaj. Diskuti, ni decidis, ke por bona boro, la frapetoj de malnovaj ĝinzoj estas bezonataj kaj, prefere, satinaj familiaj raportoj de la sovetia specimeno (por moleco kaj beleco :) sed kiel pli facile trovi la kimono de Edo-epoko ol sovetiaj familiaj knabinoj , Mia enkorpigo boro provizore malrapidiĝis. Kaj tiel: la ideo denove aperis.
Mi prenis la unuajn ĉifojn sub la brako. Ili rezultis esti tri specoj de kotonaj frapetoj 70-80 centimetroj larĝaj kaj malsamaj longoj: peco de malnovaj folioj, kudrado kaj ŝtofo ŝtofo (io simila al densa pli varma). Mi frostiĝis ilin en la akvo, mi premis kaj pentris laŭvice.
Tiu ŝtofo, kiu en la foto, restis blanka, unue moviĝas en la pli brila farbo, tiam en la pli malhela (blankaj sagoj en la foto). Vi devas komenci per pli brila, por ne lavi viajn manojn denove kaj ne instruu la farbojn de malhelaj punktoj sur la lumkolora ŝtofo (ne forgesu kaŭĉukajn gantojn). Do, inter Cuvettes, la ŝtofo estas pentrita per la efiko de la gradiento. La ĉemizo pentris simile.
La pentrita peco singarde (denove, tiel ke en malpezaj partoj ne instruas malhelajn makulojn), ĝi elprenis la anstataŭigan filmon kaj poste plene enjuĝitan.
La farboj ankoraŭ estas ankoraŭ multe, sed por skurĝi hejme kaj, sekve, vekiĝas hejmen por "kion alian pentri" en la kvin matene mi ne havis sufiĉe da konscienco. Sekve, li faris eksperimenton kun tio, kio mankis - kun dibo. Kaj ĉe la mano mi havis guar gumon (pafas min - mi ne povas memori kial mi havas ĝin), sed ĝenerale vi povas uzi ajnan koncentriĝan substancon (tipo gelateno aŭ amelo).
Mi verŝis la gumon en ujojn, ekscitis kaj ricevis dikan kisel. Ligita kun broso en ĝiaj flakonoj. Ĉi tio ne ludis specialan rolon, sed ĝenerale la koloro estas promesplena, poste mi revenos al li.
La ĉemizo kaj la klapoj sekigitaj kaj malĝojaj.
Poppers mallarĝigis - tranĉita 3-7 cm larĝaj kaj arbitraj longoj. Gravas forigi la ĉifonojn de la fadenoj kaj fari ion similan al mallonga glata franĝo, alie post la unua lavado, la malpeza bohemo de nia ĉemizo minacas turniĝi ĉirkaŭ peza senhejma stilo.
Kaj tiam ĉio estas tute simpla: eĉ la skia kapablo ne necesas, sufiĉas povi koncipi fadenon en la nadlon. Arbitre aranĝita kaj notita sur la ĉemizaj strioj de la ŝtofo.
Dum du noktoj, la flikaĵo ribbed fadenoj muline. I nur sonas serioza - "boro", kaj fakte la kutima tubo. Movu tien kaj reen sur la egaleco kaj transversaj direktoj de la punktita linio kaj provu ne tiri la tukon. Jen kia beleco mi ricevis.
Mi ordonis al alia tia ĉemizo - ĉiuj ideoj ne taŭgis ĉi tion.
Dankon pro atento :)