Rakontaj metiistoj pri sia unua makulita pentraĵa sperto. Tre interesa!
La pordo situas ĉe la supro de la ŝtuparo, malantaŭ ŝi - la poŝo de la mansardo. Tio estas, la pordo plenumas la funkcion de la lampo kaj la lokon, kie la aspekto haltas. Kiel ankaŭ la pordo estas uzata, sed ne tiel intensa :)
Se estis glata muro aŭ surda pordo (la kutima norma solvo), la spaco akre kun ĉi tiu muro finiĝus.
Uzata: la skizo sur la glaso (arĝento) kaj vitraloj (la ĉefaj koloroj - flava, verda, ruĝa, blua, nigra). Ili estas malpli konstantaj ol tiuj, kiuj bezonas solvilon, sed en laboro - simpla, kaj intensa uzo, kiel ekzemple la pladoj ne planas ĉi tie. :).
La pordo mem, se vi rigardas atente, estas fenestro, sed tre taŭga grandeco tiel ke neniuj problemoj "rigardu la manĝaĵan".
Ideale, ĝi volis pentri blankan frostitan glason, sed ne trovis la ĝustan.
Konvencia vitro estas pentrita, kaj sur la malantaŭa flanko estas fermita per blanka filmo.
Tiel ĝi rigardis la komencon de la laboro.
Forigu la pordon, metu sur paperon, provizu la "fenestrojn".
Desegnu skizon.
Unue, la krajono, post buĉado "gajnis" nigran markilon.
Nun mi sendube portos gantojn por malkombini la glason. Ni purigu la surfacon, desgrave.
Ni rifuzas la glason al la desegno kaj diligente ni provizas la buklon el la tubo. Gravas, ke la konturo ne estas intermita kaj ĉiuj linioj en la fermita figuro - post sekigi la konturon, la farbo disvastiĝos super la surfaco de la vitro.
En ĉi tiu kazo, arĝenta konturo estas uzata.
I tuj fariĝis klare kial la plej granda parto de la pseŭdileco vidata de mi estis kun nigra konturo. Farbo povas voki la konturon. Sur nigra ĝi estas nerimarkita.
Ĉi tie ankaŭ :), ĉar la farbo estis aplikita al la "interkonekta" flanko, tiel ke la pentrita flanko estis malpli ol "ekstera influo".
Unu el la ĉefaj kondiĉoj ne rapidas - lasu la konturon trankvile sekiĝi.
Eraroj estas facile ripari ĝis la konturo kaj farbo sekigita - lavu, viŝu kun buŝtuko aŭ kotona sceptro. Kaj se sekiĝis - lavu per varma akvo, sen atendi kompletan sekigadon (ĉi tiuj farboj estas "plifortigitaj" ĉirkaŭ unu tago).
Post kompleta sekigado (tempo por rigardi la cirkviton), ni komencas pentri. Paints estas likva, miksita unu kun la alia, sur la paletro seka tre rapide.
Antaŭ komenci pentraĵon, ni forigas la desegnon de sub la glaso, aŭ metas blankan paperon por vidi pli bone kiel "en koloro" estas akirita.
Mi malkaŝos la sekreton - ĉi tiu estas mia unua okula pentraĵa sperto :) Tial, pli sperta, kaj ne klasike verŝita.
Sed por mi mem konkludis, ke ĝi rezultas pli interesa kiam la farbo ne ŝmiras, streĉante per peniko, kaj metas iom grandan guton kaj disvastiĝas. Kie la farbo-tavolo pli dika, ĝi rigardos la lumon kun pli malhela kaj saturita. Kaj foje danke al ĉi tio sukcese rezultas la volumon.
Kaj la unua duono de la laboro faris "en la malnova maniero" - kiel akvarelo, kaj la multilavoro. :) En alia tempo mi faros ĝin alimaniere :).
La pentrita glaso atendas plenan sekigadon (ĉirkaŭ tago por datumoj de farboj).
Post la pentraĵo finfine sekigita, enmetu la glason en la pordon.
Sub la strekoj metis blankan filmon tranĉitan.
Kiel Opcioj - vi ne povas meti ion ajn, aŭ tuj pentri la senbrilan glason, aŭ gluu la vitralon kaj similis.
Ni ankaŭ estis gravaj ol blanka fono tiel ke la desegno rigardis nokte kaj tage.
La pordo pendas en la loko, ŝaltas per fiksitaj kapetoj.
Ni konektas la lumon, ĉi tie - reflektita - malantaŭ la malpeza muro, sur kiu la lumo de la lampo estas direktita.
Ĉiufoje, grimpante la ŝtupojn, ni ne vidas sensan muron, kaj florojn, florojn ...
"Pordo", ŝi estas fenestro, ŝi estas la lampo, ŝi estas bildo - preta.
Sukcesoj!