Malantaŭ la feraj pordoj de unu el la inconspicua stokado instalaĵoj en Nizhny Tagil ĉiun tagon fabelo naskiĝas. Jen la ateliero de moderna Papo Carlo - Staĉjo Dreyabina. Danke al liaj lertaj manoj, la tuta armeo de petolaj lignaj knaboj nomis Buratino. Pli ol du miloj! La historio de ĉi tiu mirinda persono valoras komenciĝi per juna aĝo. Nun li havas 50 jarojn.
- Mi komencis legi frue. La unuaj du libroj kiuj faris neforviŝeblan impreson sur mi estis "Squils" de fama artisto kaj la "aventuroj de Pinokjo". Kiam mi rigardis bildojn en la libro, firme rimarkis, ke mi ŝatus fariĝi multiplikilo, desegni kaj fari pupojn. Mi sonĝis revivigi Pinocchio en la reala mondo, "Staĉjo memoras.
Sed malpli ol 30, la estonta Carlo ne estis engaĝita pri sia plej ŝatata afero. Li studentiĝis ĉe la Fakultato de Arto kaj Fakultato de la Nizhnilsky Socia kaj Pedagogia Instituto, servita en la armeo, la infanoj estis edziĝintaj. Mi bezonis seriozan laboron.
- Mi ŝanĝis multan laboron. La diseñador ĉe la fabriko funkciis, poste en Guard iris, sed ĉio ĉi ne estis tio. En la 90-aj jaroj, mia samklasano venis, kiu diplomiĝis ĉe Bobrovka (lernejo en Tagil) al la Ĉambro de Krasisher, donis al mi tranĉilon, kelkajn ĉizilojn, kaj mi komencis studi la AZA-lignan fadenon, "Staĉjo daŭras.
La familio de Staĉjo estis ambigue reagis al ĉi tiu hobio. La edzino ne volis subteni sian edzon, Staĉjo estis malfacila. Por trejni novan metion, ĝi bezonis multan tempon, li ne povis adaptiĝi al novaj iloj, materialoj. Li ne komprenis dum longa tempo, kiel fari volumenan figuron de plata bildo kaj atingi naturan formon.
Ne estis mono, la unuaj pupoj ekaperis post jaro kaj duono. Sed rezultis, ke en Rusujo estas multaj homoj, kiuj sonĝas pri tia magia amiko, ho b-radioj!
La familio de Staĉjo estis ambigue reagis al ĉi tiu hobio. La edzino ne volis subteni sian edzon, Staĉjo estis malfacila. Por trejni novan metion, ĝi bezonis multan tempon, li ne povis adaptiĝi al novaj iloj, materialoj. Li ne komprenis dum longa tempo, kiel fari volumenan figuron de plata bildo kaj atingi naturan formon.
Ne estis mono, la unuaj pupoj ekaperis post jaro kaj duono. Sed rezultis, ke en Rusujo estas multaj homoj, kiuj sonĝas pri tia magia amiko, ho b-radioj!
- Estis tre malfacile vendi. Mi provis vendi miajn ludilojn de mano al mano por ke persono povu tuŝi kaj kompreni, ke ĉi tiu knabo estis tio, kion li bezonis, "diras Staĉjo. - Ĉar kiam Pokrathishki estas metita sur la bretojn apud aliaj ludiloj en butikoj, ili estas perditaj. Inter la brilaj malgrandaj bestoj kaj Matryoshki, li sidas tiel malgranda, malĝoja. Mi jam havas koran sangadon, kiel mia infano en la internulejo.
Ĉiu el Pinokjo-Majstro elpensas mirindan rakonton, kiu estas dividita per adorantoj en sociaj retoj. Multaj pupoj havas specialan celon: kelkaj el ili estas uzataj kiel ĉarmo. Unufoje en la 90-aj jaroj, konata Tagil Marout alvenis kaj petis pupon por iri al gangstero malmuntita. Li kaŝis ĝin sub la jako kiel talismano. Alia tempo la burentarian foriris kun la nova posedanto por kuracado en la rehabilitada centro. Ĉiufoje, "Urala Paĉjo Carlo" sendas sian venontan filon en nova hejmo, li estas tre maltrankvila. Staĉjo petas la posedanton sendi al li foton kaj mallongan leteron pri kiel Polshka alvenis kaj ŝatas lin nova hejmo.
Enerale, Pinokjo longe fariĝis io granda ol la metio por la familio Staĉjo. Ĉi tiu estas la plej bona amiko, kaj magia pilolo de depresio, kaj familia membro, kaj fonto de neelĉerpebla inspiro. Lia laboro ĉiutage donas al li fabelon.
- Ekzemple, ekzistas unu tia speciala Pokratka, St. Petersburg Stanislavovich. Lia amatino en St. Petersburg Theatre Grimer laboras. Ŝi estas kun li kaj en la teatro, kaj ĉie portante. Estis tre agrable, kiam ŝi fotis sian Pinokjon en siaj brakoj de Georgy County, la ĉefa Leshego-lando, li memoras la rideton de Staĉjo.
Polushka sur la manoj de la aktoro Georgy Shtail.
Post 18 jaroj de la nekutima "Vivo de Vivo" de la familio, la edzino de Natalia foriris. Necesis nenio de Staĉjo, ne de Pinokjo. Du plenkreskuloj foriris, ili daŭrigas sian komercon. Kiam lia laborejo estas malplena kaj neniu Pinokjo restas en ĝi, li sentas sin soleca.
- Mi estas tre malfacila sen ili. Post ĉio, ili kiel parencoj. Mi eĉ ĵus decidis rekruti sin, rompiĝi ie, lasi nenion por tranĉi kaj ne tranĉi. Mi sidis en la domo unu malproksime en la dezerto, kaj mi tiel malĝojis! Bonas, ke mi prenis unu lignan bebon kun li, metu ĝin sur la tablon antaŭ mi mem, kaj ĉio ŝanĝiĝis. Tiel bona en la animo. Mi ne povas imagi mian vivon sen ili.
Unu Pinokjo kostas de kvar al ok mil rubloj, estas multaj ordonoj, sed pro la bona laboro monate, ĝi havas tempon por eliri ĉirkaŭ 15 pecojn (kompreneble, Staĉjo ne konsideras ilin).
- Sen filo Nikita 27 jarojn. Li ricevis teknikan edukadon, edukado multe helpas lin en la kalkulo de la ĝustaj detaloj. Li ankoraŭ rezultas eĉ pli bonan ol mi. La plej juna filo de Matvey, li havis 18 jarojn, dum li lernas kaj ne plene konektita al nia komuna kaŭzo, "diras Tagil's Dad Carlo.
En 50 jaroj, la produktada procezo estas donita al la majstro tre malmola. Maljunaj vundoj kaj doloro en la artikoj konstante memorigas sin. Kaj tiam, Staĉjo venis kun speciala danco gimnastiko, sen neniu tago en la metiejo. I rezultis "buchinian dancoj".
- La plej grava afero en mia kazo estas rideto. Se la Pokratshka sukcesas bone - ĉi tio estas la sonĝo de multaj kaj multaj. Kaj ĉi tie, ĝi rezultas, mi povas plenumi iun sonĝon! Kaj la rideto estas la plej malfacila afero en la procezo. Ŝi montras karakteron. Dum pluraj jaroj mi iris por kompreni kiel tranĉi ĝin. Mi faras ĝin nokte aŭ en la horloĝo de privateco kaj nepre en bona humoro. Nur tiel bezonas fari vian preferatan aferon - kun rideto!
Fonto