Mi decidis, ke mia patro malmuntas la fundamenton de la malnova domo restanta sur la retejo. Kaj ekde aĝo ne permesis mem fari tion, li dungis brigadon de tajiks. Kaj mi venis por viziti iel kaj vidis, ke dungitoj iel ne brulas kun la deziro partopreni gravan fizikan laboron. Ilia brigadier - viro de la aĝo de kvindek pigre faligis Sledgehammer-fundamenton, kaj la ceteraj instruis la ŝtonojn sur la rubujo.
- Paĉjo, kaj kion vi havas iujn zorgojn? Vi ne pagas ilin, aŭ kio? - Mi turnis min al paĉjo.
- Kial ne plori? Mi ploras, kompreneble. Ili ricevas monon por la kvanto da laboro, kaj ne dum la tempo.
- Nu, estus pli aktiva, vi rigardas rapide. Je kioma horo tiras, nekomprenebla ...
- Filo, nu, ĉar vi estas tiel inteligenta, tiam iru kaj faru ĝin vi mem.
- Nu, mi iros! - Mi disiĝis.
Mi kaptis la duan sledgehamon kaj komencis kuraĝi venki la fundamenton. En ĉirkaŭ dudek minutoj, mi sukcesis disigi la saman kvanton da ŝtono kiel la antikva Tajik.
- Ĉi tie, paĉjo, rigardu, vi povas labori pli rapide! - Mi diris, ke mia patro ŝparas de sia frunto.
- Nu, mi vidas, mi vidas ... kaj kion vi rapidis?
- Nun ni ripozos iom kaj daŭros.
Mi sidiĝis, mi iomete moviĝis, denove komencis ĵeti la konkretan martelon. Ĉi-foje miaj fortoj sufiĉis dum dek minutoj, kaj la materialo de la materialo kreskis sufiĉe nepercepteble. En ĉi tiu tempo, la malnova Tajik aliflanke de la fondo estas ankoraŭ mezurita de lia martelego. Mi restis iom da tempo kaj denove por sledgehammer. Dum la tuta tago mi povis plenumi la saman volumenon kiel la brigadier de tajiks.
Vespere mi sidis sur benko kaj ne povis movi, miaj manoj tute ne funkciis, kaj la malantaŭo ne estis kaŭzita. Kaj la maljuna Brigadier-Tajik forigis ĉiujn siajn ilojn, helpis la ceterajn rilatojn kun la konteneraj sakoj kun rubo, ŝanĝiĝis per puraj vestoj kaj, majstrigi, prepariĝis sur la tuta vespermanĝo.
Mi nun memoras ĉi tiun malnovan saĝan Tajik ĉiufoje, kiam mi devas fari iom da peza aŭ monotona laboro.
fonto