Laŭ la aŭtoro: ne tiel longe metis la telefonon de mia edzino vendota.
Simpla ĉina, la prezo-etikedo metas la mezumon.
La unua semajno estis ĝenerale silento. Tiam kelkaj alvokoj kaj pasintaj.
Kaj ĉi tie li estas. Alvoko. Ne loka nombro.
La viro scivolis, ke kaj kiel ĉe la telefono, mi, siavice, memorante, ke mi ne povis trovi siajn indiĝenajn aŭdilojn kaj ŝargi, raportis ĉi tion al ebla aĉetanto.
Kion ricevis la respondo, ili diras, ke ĝenerale ne zorgas. Mi havas precize la saman telefonon kaj mi ŝatas, mi ne povas. Sed li rompis kaj ŝanĝis ĝin al nenio. Mi volas aĉeti vian.
Jam stranga ... La telefono estas tiel sola. Analogoj de la Maro. Li eĉ ne pensas pri interkonsento.
Do, li diras, mi loĝas en la antaŭurboj kaj vi devas sendi telefonon per poŝto.
Nu, kvazaŭ mi jam komprenus 100%, kie ĉio okazas :)
Sed ĉar Mi uzas intereson de ĉi tiu speco de fraŭdaj skemoj (nur scivolemo), mi ne pendigis la telefonon, sed daŭrigis la konversacion, konsentante sendi la telefonon, post 100% antaŭpago sur la mapo.
- Kompreneble, mi sendos nun (mi preparis ĉi tie), ni donos la kartan numeron.
- Nur la nombro?
- Jes kompreneble.
- Mi sendas la kartan numeron. Atendante nun, "la banko rifuzis traduki" "sendu konfirman kodon" kaj Blah Blah Blah.
Sed ne ... nur la karto-nombro.
Post 2 tagoj la mono venas. Mi sidas en Ahu en la aŭto, mi iros al la poŝto kaj sendos telefonon al persono.
Neniu moralo.
Fonto