Mi loĝas en la 5a etaĝo, domo sen lifto. En la apartamento, kiel kutime parolas, iras "renovigadon". Nature, ĉiuj "malnovaj kaj nenecesaj" - sur la vertedero. La turno de la bano estas 200 litroj, Castunin. Kiom multe ni ne scias, sed peza-ah.
Streĉanta duonon sur la ŝtuparon, sep ŝvitas jurpersekulojn. Plene neeblaj - najbaraj apartamentoj barikadas. Plue sen helpantoj - nu, neniel. Sidiĝis por fumi. Kaj la cigaredoj de TJU ... finiĝis. Bone, mi iras al la butiko, samtempe, vokante iun pri biero kun lanĉo de la bano. Iru al la korto. Estas du personecoj, fondinto. Uste de la kalva, mi diras:
- uloj, vi ne bezonas banon? Mi havas riparon. Mi bezonas eltiri la kvinan ...
- Kaj kiom?
Mi ŝajnigas, kiom kostos la amikoj-asistantoj, mi dividiĝos en duono ...
- "Du 0.5!
Mi vidas la pensmanieron pri amikaj fisionĝenoj.
- Konsentu! Kie estas la rolantaro?
- En ĉi tiu enirejo, sur la kvina etaĝo. Tie Patrino hejme, diru tion de mi. Mi, dum en la butiko drivanta.
Mi iras al la butiko, aĉetis cigaredojn kaj promesis 2 ĝis 0.5. Revenante hejmen, ne ekzistas banĉambra enirejo. Ŝajne, sen pago - neniu laboro! Logiko.
Levu hejmon ... ne estas banĉambro sur la banĉambro! ... Mi ne komprenas ion, mi malfermas la pordon. Patrino renkontiĝas.
- kaj kie? ... Tina ...
- venis du kamparanoj. Ili diris, ke ni konsentis kun vi pri la bano. Donis monon. Ili diris, ke vi aĉetis sin. Kaj prenis ŝin kun ili ...
Nur stakigu la muron sur la planko ...
Parenteze, la mono estis ekzakte 2 ĝis 0,5. Dankon, uloj!
Fonto