Οι διακοπές της Πρωτοχρονιάς μπορούν να αφιερωθούν στις μη θρησκευτικές υποθέσεις, οι οποίες κατά τη διάρκεια του έτους αναβάλλονται λόγω της φαινομενικά εξόρυξης τους. Ωστόσο, οι λεπτομέρειες μπορούν να διακοσμήσουν σημαντικά τη ζωή. Έτσι αποφάσισα να κάνω τελικά μια λεπτομέρεια.
Έχω μια λάμπα Ikeevskaya. Αλλά το φυσικό γυαλί αμπαζού συνέτριψε. Ο λόγος φαίνεται να συνδέει τα χέρια, αλλά προτού χρειαστεί να παραγγείλετε ένα πλεκτό μέρος. Αρχικά, σκεφτόταν τη χαρτοπετσέτα, τότε ότι, τελικά, η φόρμα πρέπει να είναι ογκομετρική, κωνική. Και τότε θυμάμαι ότι η πλεκτή φούστα περιμένει στο κουτί με μια εργασία μαριονέτας ... και, αυτό είναι σημαντικό, ένα πολύ κατάλληλο διαστάσεων. Δεν υπάρχουν ακόμη κούκλες, αλλά θέλω μια ομορφιά τώρα, έτσι αποφάσισα τη δράση ...
Εκτός από τα στοιχεία της λάμπας και πλέξιμο, θα χρειαστείτε την κόλλα PVA και ακρυλικού εδάφους.
Στη συνέχεια, στην τεχνική χωρητικότητα, η κόλλα PVA ανακατεύοντας με νερό στη συνοχή του ομόκεντρου γάλακτος, εμποτισμένο στην προκύπτουσα λύση στη φούστα. Πιέζομαι και βάλω να στεγνώσει σε μια κατάλληλη επιφάνεια για να σχηματιστεί και να ασφαλίσει το σχήμα του κουδουνιού. Εγώ, όπως δεν πρέπει να είναι καλύτερο για το σκοπό αυτό, ένα σφαιρικό κεραμικό δοχείο (προ-επικαλυμμένο με μια ταινία). Αποξηραμένα όχι μακριά από την μπαταρία. Ειδικά ο χρόνος δεν ρέει - υπάρχουν περίπου 6-8 ώρες στο κατεύθυνση.
Μετά την ξήρανση, πρέπει να βάψετε. Βρήκα το έδαφος - είναι καλύτερο χρώμα, καθώς δίνει μια πρόσθετη πυκνότητα στο πλεκτό κανόνι. Το έδαφος αραιώθηκε με νερό στη συνοχή του γάλακτος, μια μεγάλη φούντα πέρασε όλη την επιφάνεια από ψηλά. Μετά την ξήρανση, ζωγράφισε το εσωτερικό τμήμα του "Bell". Το έδαφος έδωσε επιπλέον πυκνότητα στη λάμπα.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι γίνεται σκληρός, η λάμπα σταμάτησε να τεντώνει στη βάση και, τελικά, είναι ακόμα απαραίτητο να φορέσετε στο μεταλλικό κωνικό τμήμα της λάμπας. Εδώ ήταν χρήσιμο να στερεωθεί στη φούστα. Αλλά μεταφέρθηκε με σύνεση στο λάθος.
Ζωγράφισε το αμπαζούρ δύο φορές, αλλά δεν του άρεσε ο Λευκός. Μου άρεσε η επίδραση του Melange, τον άφησα.
Ο συγγραφέας είναι eremchuk Irina.
Μια πηγή