Ακριβώς. Στο Μεσαίωνα, ένας άνθρωπος ασχολήθηκε αποκλειστικά για πλέξιμο. Έπρεπε να εργαστούν για μεγάλο χρονικό διάστημα και δύσκολο να εργαστούν για να μάθουν τέλεια την τέχνη τέλεια. Ίσως νομίζετε ότι αυτό είναι απλά διασκέδαση για παλιές γυναίκες σε πάγκο ή νοικοκυρές κοντά στην τηλεόραση; Όπως αποδείχθηκε, αυτή η "καθαρά θηλυκή" κατοχή δεν είναι καθόλου. Σήμερα θα μιλήσουμε για την ιστορία πλέξιμο.
Πρόσφατα, το πλέξιμο έχει κερδίσει τεράστια δημοτικότητα. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στο δίκτυο για την ανταλλαγή διαγραμμάτων, μοτίβων και συμβουλών σχετικά με την επιλογή από νήματα ή ακτίνες. Πολλές φωτογραφίες των έργων τους στο κοινό. Επίσης, χωρίς μεγάλη δυσκολία, μπορείτε να βρείτε πολλά μαθήματα και κύρια μαθήματα για να πλέξετε όλα. Και εδώ οι γυναίκες σίγουρα στην πλειοψηφία. Και η αρχή αυτού έπρεπε να είναι, φανταστείτε, συνηθισμένοι ψαράδες. Υπάρχει μια υπόθεση ότι το σκάφος γεννήθηκε από την ύφανση των ψαριών.
Επιπλέον, οι άνθρωποι έμαθαν να κάνουν ένα ύφασμα με δύο βελόνες που καλούμε τις βελόνες σήμερα. Έτσι, οι κάλτσες πλέκουν ακόμη και στην αρχαία Αίγυπτο. Οι δάσκαλοι διακοσμούσαν τη δουλειά τους με περίπλοκα σχέδια και ένα σύνθετο στολίδι.
Στην Ευρώπη, το Knit άρχισε περίπου το 1275. Τα προϊόντα προοριζόταν αποκλειστικά για εκπροσώπους της υψηλότερης τάξης. Πλεκτά πλεκτά ιστούς βρέθηκαν στους τάφους της ισπανικής βασιλικής οικογένειας. Αυτό το υλικό δεν ήταν μόνο φθαρμένο, αλλά επίσης διατηρήθηκε άγρια δύναμη σε αυτό. Μέχρι το 1400, το πλέξιμο ήταν κάτι σαν θεϊκή ικανότητα. Με νήματα και βελόνες πλεξίματος, απεικονίζουν συχνά την Αγία Παναγία.
Στη δεκαετία του 1400 δημιουργήθηκε μια ειδική συντεχνία πλεκτομηχανών για να εκπαιδεύσει αυτό το σκάφος, καθώς και τον έλεγχο της ποιότητας και της τιμολόγησης. Η συντεχνία ήταν αποκλειστικά άνδρες. Για να μπείτε σε αυτό δεν ήταν επίσης εύκολο, όπως για παράδειγμα στο Kuznetsov Guild.
Τα εφηβικά αγόρια που ήρθαν να σπουδάσουν θα έπρεπε να έχουν μάθει μέχρι έξι χρόνια για να πάρουν επίσημα τον τίτλο του πλέκτρου.
Το πρώτο εξάμηνο της μαθητείας ήταν να σπουδάσει σε έναν από τους πλοιάρχους της συντεχνίας και το άλλο - σε μόνιμο ταξίδι. Ήταν απαραίτητο να μάθετε ποια μοτίβα και βρόχους χρησιμοποιούνται σε άλλες χώρες και περιοχές.
Στη συνέχεια, οι νέοι πλεκτοβιομηχανίες παρέδωσαν μια ειδική εξέταση. Έπρεπε να δέσουν μια ολόκληρη σειρά τελικών προϊόντων: κάλτσες, πουκάμισο, καπέλο και πολύ συχνά ακόμη και μάλιστα πλέκονται. Και δεν ήταν μόνο ένα μοναδικό κομμάτι υφάσματος. Ένα περίπλοκο μοτίβα και βιβλικά οικόπεδα απαιτούνται μόνο δεξιοτεχνία. Παραδείγματα αυτών των χαλιών και σήμερα αποθηκεύονται στο Μουσείο Βικτώρια και Άλμπερτ στο Λονδίνο.
Και αν ο κύριος επιτύχει πραγματικά την τελειότητα στην τέχνη του, θα μπορούσε να είναι ο επίσημος πλέξιμο της βασιλικής οικογένειας - ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του επαγγέλματος στη χώρα του.
Η πρωτοβουλία για το πλέξιμο μιας γυναίκας παρεμποδίστηκε μόνο στη βικτοριανή εποχή. Μέχρι εκείνη την εποχή, η μηχανή πλέξιμο εφευρέθηκε ήδη και για τους χειρωνακτικούς εμπόρους εργασίας να σταματήσουν να ενδιαφέρουν. Έτσι πλέξιμο από εμπορικές τάξεις μετατράπηκε σε χόμπι.
Μέχρι το 1880, οι κάλτσες πλέξιμο, τα κασκόλ και τα γάντια για την αγαπημένη ήταν μια μοντέρνα παράδοση μεταξύ των ρομαντικά συντονισμένων κυρίες και των κοριτσιών.
Μια πηγή