Σήμερα θέλω να παρουσιάσω την προσοχή σας μια πολύ ασυνήθιστη και παράνομη ενδιαφέρουσα κύρια τάξη του καλλιτέχνη Lyubashi.
Σας παρουσιάζω έναν ενδιαφέροντα τρόπο να διακοσμήσετε τον τοίχο. Θα δώσω μερικές συμβουλές, πώς να απεικονίσω μια βαθιά 3D εικόνα στον τοίχο.
Ως οικόπεδο, επιλέξαμε τον ήρωα του Lewis Carroll αυξήθηκε από την Αλίκη και το Λευκό Κουνέλι.
Το δωμάτιο στο οποίο ένας νέος χώρος πρέπει να εμφανίζεται σε σύντομο χρονικό διάστημα, πολύ μικρό, 3x4 m.
Για να εργαστείτε σε αυτήν την εικόνα, χρησιμοποιήσαμε:
- Ακρυλικά χρώματα.
- βούρτσες;
- ένα κομμάτι κιμωλίας?
- σφουγγάρια;
- Scotch Malyary.
- γραμμή διαφορετικών μηκών.
- Βήμα.
Αρχή!
Είναι καλύτερο να αρχίσετε να εργάζεστε νωρίς το πρωί, όταν ο καλύτερος φυσικός φωτισμός και το κεφάλι δεν καταλαμβάνεται ακόμη από μη εξουσιοδοτημένες σκέψεις. Πάντα αρχίζουμε να σχεδιάζουμε στις 8 π.μ.
Προκειμένου η εικόνα πραγματικά αποδείχθηκε να μάθει τι προοπτική και ισομετρία, ο ορίζοντας, το σημείο αναχώρησης. Εκείνοι που ήταν φίλοι με την κλήρωση στο σχολείο θα κάνουν ευκολότερο.
Βρίσκουμε ένα τέτοιο σημείο στο κέντρο του τοίχου και ξοδεύουμε τη γραμμή σε αυτό από κάθε γωνία. Αλλά ότι η εικόνα δεν φαίνεται πολύ αγενής, ξοδεύουμε λίγο καμπύλο στο πάτωμα του δαπέδου. Αυτό θα δώσει μια μεγάλη αίσθηση του σουρεαλισμού.
Για τον εαυτό μου, εξακολουθώ να κάνω κάθετες και οριζόντιες γραμμές, τότε αυτές οι γραμμές θα βαφτούν, αλλά με βοηθούν να προσδιορίσω το ύψος της οροφής και τα όρια του δαπέδου στο διάστημα μέσα στο διάδρομο. Χάρη στις γραμμές αυτές απροσδόκητα αυξήθηκε από την Alice όχι "εκδρομές" το κεφάλι της οροφής.
Στο πρώτο στάδιο της κατασκευής, ο χαρακτήρας είναι παρόμοιος με ένα τέρας καλωδίων, αλλά αυτές οι γραμμές είναι απαραίτητες ότι δεν υπάρχει αίσθηση ότι κάτω από τους πρόποδες του ποδιού αυξήθηκε όχι στο μέρος. Σε διαφορετικά στάδια, κάνω ένα σχέδιο με διαφορετικά χρώματα που βλέπουμε που έγιναν οι παραλατρεφόμενες γραμμές αργότερα και τα οποία πρέπει να διορθωθούν.
Στη συνέχεια, είμαστε τόνος, σταδιακά ομαλές ανωμαλίες. Το πάτωμα θα είναι πιο σκούρο τοίχους. Το ανώτατο όριο είναι πιο λευκό. Αλλά πιο κοντά στο κέντρο τα πάντα πρέπει να σκοτεινιάζουν ισχυρότερα.
Τίποτα δεν δημιουργεί μια αίσθηση της προοπτικής ως πλέγματος. Έχουμε στο πάτωμα σε ένα κεραμίδι σκακιέρα. Σχέουμε με κιμωλία. Θυμηθείτε ότι το πιο κοντά στο κέντρο, τα κύτταρα πρέπει να είναι μικρότερα. Με το σταυρό, αμέσως αναγνώρισα αυτά τα κύτταρα που θα βαφτούν με κόκκινο χρώμα. Από μακριά όλα φαίνονται ξεκάθαρα, αλλά κοντά μπορείτε να μπερδευτείτε, ειδικά όταν τα κεραμίδια διασχίζουν μια άλλη εικόνα.
Αρχίζουμε να ζωγραφίζουμε και να ασχολούμαστε λεπτομερώς. Είναι πολύ εντυπωσιακό όταν τα δύο μέρη από την εικόνα πέφτουν στους παρακείμενους τοίχους. Δεδομένου ότι οι τοίχοι του τραβηγμένου διαδρόμου είναι οι ίδιοι με ό, τι στο δωμάτιο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την ίδια βαφή στην οποία οι ίδιοι οι τοίχοι είναι ζωγραφισμένοι.
Μια πηγή