Οποιαδήποτε τάση μόδας είναι πάντα μια απάντηση. σχετικά με το τι συμβαίνει στον κόσμο. Επομένως, επί του παρόντος, στο πλαίσιο της ανάπτυξης της συνειδητοποίησης της κατανάλωσης και της παραγωγής, το ενδιαφέρον για το patchwork ή το ραπτικό patchwork, στο σχεδιασμό των ενδυμάτων άρχισε να αυξάνεται. Καταλαβαίνουμε πώς συνδέεται.
Γιατί όλα ξεκίνησαν
Η ιστορία δεν αναφέρει τις ακριβείς ημερομηνίες, Όταν εμφανιστεί το ραπτικό συνονθύλευμα, Αλλά μπορεί να θεωρηθεί ότι αυτή η τεχνική είναι η ίδια αρχαία με την ίδια την ύφανση. Στην τεχνική επανάσταση, τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα ήταν πολύ μεγαλύτερη αξία από τώρα: η παραγωγή της ήταν εντατική εργασία και η μεταφορά σε άλλες περιοχές - μακρά και ανεπαρκής. Επομένως, η χρήση κάθε θραύσματος του υφάσματος ήταν φυσική. Η γενική πρακτικότητα της προσέγγισης εξηγεί γιατί υπήρχε συνονθύλευμα σε διάφορα μέρη του κόσμου - είτε ήταν ένα ρωσικό βάθος, όπου προσπάθησαν να εφαρμόσουν ακόμη και μικρά κομμάτια ναστερογένεσης στην οικονομία είτε από την αμερικανική βόρεια, όπου η τεχνική του loskutok σε Ο σφιγκτήρας ήρθε μαζί με τους μετανάστες από τον παλιό κόσμο και μεγάλωσε ολόκληρη την κουλτούρα των τοπικών κεντήματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε αυτά τα μέρη χρησιμοποιήθηκαν απομακρυσμένα διαμερίσματα του υφάσματος που χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για την κατασκευή οικιακών αντικειμένων, όπως το διάσημο αμερικανικό πάπλωμα ή τα ρωσικά χαλιά patchwork. Ενώ στην Ιαπωνία, η τεχνική Boro, που χρησιμοποιούνται στα φτωχότερα τμήματα του πληθυσμού, σερβίρεται για αποκατάσταση και ακόμη και δημιουργία ειδών ένδυσης.
Πώς το patchwork επέστρεψε στη μόδα λόγω των τοπικών εμπορικών σημάτων
Η αυξανόμενη δημοτικότητα των patchworks σήμερα οφείλεται τόσο στην τάση της ηθικής παραγωγής, καθώς και το ενδιαφέρον για τις παρθένες χειροκίνητους τεχνικούς που κάνουν ρούχα πιο "πραγματική". Όλο και περισσότερες τοπικές μάρκες, ειδικά εκείνοι που παράγουν τα υπάρχοντά τους με μικροσκοπικά κυκλοφορία, θέρετρα για χρήση Vintage υλικά ή προϊόντα δεύτερης χεριών (Είχαμε ένα άρθρο σχετικά με αυτό το θέμα), οι οποίες είναι σπασμένες, επεξεργάζονται θερμικά και χρησιμεύουν για να κάνουν νέα πράγματα. Και όταν το ύφασμα είναι λίγο, όταν είναι σπάνιο και ξεχωριστό, που βρίσκεται στο στήθος της γιαγιάς ή στην αγορά ψύλλων, πρέπει να χρησιμοποιηθεί όσο το δυνατόν λογικά. Και εδώ η ιδέα ενός συνδυασμού υλικών λειτουργεί καλά: από θραύσματα διαφορετικών υφασμάτων, όπως από τον σχεδιαστή, μπορείτε να συλλέξετε ένα μοναδικό ή κάπως παρόμοιο, αλλά, φυσικά, όχι απολύτως πανομοιότυπα πράγματα.
Τα πρώτα πειράματα της Ksenia Schneider με μια χρησιμοποιημένη χρήση του Dhenim έμοιαζαν με το Omager Martin Marthele, ο οποίος στη δεκαετία του 1990 εργάστηκε επίσης πολλά με το δεύτερο χέρι: γι 'αυτόν ήταν η αντίθεση με το "σωστό" μόδα αυτών των ετών με ακριβά πολυτελή υφάσματα. Αλλά μετά το μωσαϊκό από μπλε και μπλε τζιν θραύσματα, εντοπίστηκαν χειρόγραφες και φιλοσοφία Kseniaschnaider με βάση τη χρήση κυρίως ανακυκλωμένων υλικών. Σε μια πρόσφατη συλλογή καψακίων, δεν συλλέγονται μόνο κομμάτια τζιν. Από τα απορρίμματα του λευκού βαμβακιού, συμπεριλαμβανομένων λεπτομερώς κεντημένα, πουκάμισα και φορέματα. Σχετικά με το έργο της Schneider και της ομάδας της υπενθύμισε την πρόσφατη συνεργασία της Σκανδιναβικής Ετικέτας Ganni με το σήμα της Levi. Πράγματα από αυτή τη γραμμή, η οποία αποφασίστηκε να μην πουλήσει και να νοικιάσει, φτιαγμένο από διαφορετικά κομμάτια denim.
Η αλληλεπίδραση μεγάλων εμπορικών σημάτων με εξειδικευμένα εμπορικά σήματα σημαίνει ότι οι αισθητικές και ηθικές αρχές του τελευταίου θα λάβουν μια ευρεία δημοσιότητα - η οποία συμβαίνει τώρα. Στη συνέχεια, η συνεργασία του Ganni και Levi ανακοίνωσε τον εμπορικό σήμα Matchesfashion και το εμπορικό σήμα SSōNE LONDON (υπέρ της οικονομικότητάς του, το γεγονός της φύτευσης ενός δέντρου για κάθε παραγγελία). Για να δημιουργήσετε μια συλλογή από δευτερεύοντα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα - στην οποία υπάρχει ένα εκπληκτικό σακάκι-πουκάμισο από παπούτσια χειρός και γραφικά τζιν με ποπ-μπιτς - Ssōne προσέλκυσε βρετανικό μη κερδοσκοπικό οργανισμό υφασμάτων, κατάρτιση άνεργων γυναικών.
Η μάρκα Rave Reve από τη Στοκχόλμη, που ιδρύθηκε το 2017 Josephine Bergquist και η Λιβύη Schyuk και έχει χρόνο να μπει στον κατάλογο των ημιτελολόγων του βραβείου LVMH του βραβείου, αρχικά βασίζεται στην ιδέα της χρήσης ανακυκλωμένων υλικών. "Συνεργαζόμαστε με εταιρείες που ταξινομούν τα χρησιμοποιημένα ρούχα και τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα για εμάς - Εγκεκριμένους σχεδιαστές σε μία από τις συνεντεύξεις τους. - Η διαδικασία σχεδιασμού αρχίζει συχνά με τα υλικά, σχεδιάζουμε έμπνευση στις αγορές μεταχειρισμένων πραγμάτων και σε αντίκες καταστήματα. " Και αυτό είναι ένα σημαντικό σημείο που επηρεάζει την ανάπτυξη του σχεδιασμού ένδυσης τώρα: όλο και περισσότεροι τοπικοί σχεδιαστές θεωρούνται σωστές να εργαστούν με τα υπάρχοντα υλικά και να προσαρμόσουν τις ιδέες τους γι 'αυτούς, αντί να δημιουργούν ρούχα από το μηδέν. Με τον ίδιο τρόπο, οι μεγάλες γιαγιάδες μας ενήργησαν - η συλλογή Loskutka τους πρότεινε με την ιδέα ενός στολίδι ή ακόμα και ένα συγκεκριμένο πράγμα.
Η Αμερικανική Emily Bode λέει λεπτομερώς στη συνέντευξή του, όπου και πώς παράγει υλικά για συλλογές: ταξιδεύοντας, στις αγορές ψύλλων και στην άμεση επικοινωνία με τους ιδιοκτήτες θησαυρών κλωστοϋφαντουργίας που βρίσκονται στα στήθη έως τις δεκαετίες. "Μου αρέσει να ακούω την ιστορία του καθενός από τα υφάσματα ή τις αντίκες που βρέθηκαν" - - Αυτή λέει. Bode BoDe έγινε γνωστή πρώτα από όλα χάρη στα σακάκια και τα πουκάμισα κατασκευασμένα από έτοιμες αμερικανικές κουβέρτες συνονθύλευμα, και αυτό συμβαίνει όταν το patchwork φαίνεται εξαιρετικά σύγχρονο και συναρπαστικό. Σε μια τέτοια εργασία, υπάρχει προφανής και σεβασμός για το έργο των άγνωστων πλοιάρχων και την επιθυμία να διατηρηθεί αυτό που δημιουργήθηκε προσεκτικά εδώ και πολλά χρόνια και θαυμασμό για σχέδια και υφές που δεν επαναλαμβάνονται πλέον σε σύγχρονους ιστούς και γνήσια αγάπη για Κλωστοϋφαντουργία, ρούχα, σκάφη.
Το Nectari Kuun μεγάλωσε στην Ελλάδα, σε ένα δημιουργικό περιβάλλον και μια στενή σχέση με την μητρική του κουλτούρα. Έχοντας αποφοίτησε στον τομέα του σχεδιασμού ενδυμάτων, άνοιξε ένα vintage κατάστημα. Κάθε ένα από αυτά το γεγονός της βιογραφίας της εξηγεί την αισθητική της μάρκας Rianna + Nina, η οποία ιδρύθηκε με τη φίλη της Nina Kneutt στο Βερολίνο. Εκτός από τα ακριβά φορέματα μετάξι με φωτεινές εθνοτικές εκτυπώσεις, έχουν ένα μοναδικό είδος (eng. - το μόνο που είναι το δικό σας ". - περίπου. Ed.) Τα προϊόντα ραμμένα από κομμάτια vintage ιστών, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης vintage κεντήματα . Για να συλλέξετε μια τέτοια παλέτα patchwork, είναι απαραίτητο για ένα καλό καλλιτεχνικό - και έχει τους συγγραφείς των συλλογών. Όχι τόσο καιρό πριν, η Vogue.com μίλησε για τον αμερικανικό σχεδιαστή της Νιγηρίας προέλευσης Sarah Nsikak. Το 2014 άρχισε να δημιουργεί ρούχα χρησιμοποιώντας κλωστοϋφαντουργικά απόβλητα και στο τέλος του περασμένου έτους ξεκίνησε La Réunion Label, που ονομάστηκε μετά τη Μαδαγασκάρη. Η έμπνευση για τη δημιουργία φορέων ήταν γυναίκες από τη φυλή του Ηραρό, η οποία σχεδόν καταστράφηκε κατά τη διάρκεια των αποικιακών πολέμων. Έχοντας επιβιώσει από αυτούς τους πολέμους, η ηράσωμα προσαρμόστηκε και έβαλε τα φορέματα patchwork στο στυλ, οι καταπιεστές φορούσαμε, - στο σημάδι της εξέγερσης. "Για μένα, τα φορέματά τους ήταν πάντα ένα σημάδι απίστευτης ανθεκτικότητας και επιμονής", - Σχολίασε το NSIKAK.
Γιατί το patchwork έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές κατά τη διάρκεια της καραντίνας
Το ενδιαφέρον για το Handiseement αισθάνθηκε στη ζωή κατά τη διάρκεια των πανδημικών περιορισμών: Κάποιος που κάθεται στο σπίτι, κατέκτησε ένα νέο χόμπι, και κάποιος, χωρίς να έχει πρόσβαση σε καταστήματα με ιστούς, άρχισε να ράβει από τα αποθέματα. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ότι η Didjital-Gloss άρχισε να γράφει για το Charlotte Rose Kirkham, έναν καλλιτέχνη με μαθηματικό σχηματισμό από το Λονδίνο, γνωστό κάτω από την ετικέτα Rua Carlota. Το Charlotte δίνει τη δεύτερη ζωή των χρησιμοποιημένων πλεκτών πραγμάτων, τους κόβει σε μέρη και συλλέγει εκ νέου στο overlock, χρησιμοποιώντας αντίθετα νήματα για να στερεωθεί. Κάθε ένα από αυτά τα ασυνήθιστα προϊόντα δημιουργείται για τη γέννηση και ως εκ τούτου μοναδικό. Είναι καθαρή δημιουργικότητα, η οποία, ωστόσο, έχει εμπορική επιτυχία. Τα κλειστά σύνορα, η κατάργηση των κλωστοϋφαντουργικών εκθέσεων και η παρακμή των εσόδων, αναγκάζοντας πολλούς σχεδιαστές να αναθεωρήσουν τις σχέσεις με τους ιστούς: αν δεν υπάρχει δυνατότητα να πάτε, δείτε κάτι νέο, τότε πρέπει να συμπιέσετε τη μέγιστη δημιουργική ενέργεια από αυτό που είναι στο χέρι, συμπεριλαμβανομένων από τα υπολείμματα και το κόψιμο.Ως τάση υποστήριξης μεγάλων εμπορικών σημάτων
Ωστόσο, η τάση που βασίζεται σε σεβασμό για τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα συχνά εκδηλώνεται τυπικά: Προσομοίωση του patchwork με τη μορφή τυπωμένου υφάσματος τυπωμένου Χρησιμοποιείται ενεργά στη δεκαετία του 1970, και τη δεκαετία του 1990, και στις μέρες μας χρησιμεύει ως σταθερή από πολλές μάρκες της Βοημίας ρομαντισμού όπως το Chloé ή το ETRO. Φέτος, οι εαρινές συλλογές της Celine, Koche, Missoni, Vetements, Loewe, Marc Jacobs, Gucci έχουν τραβηχτεί από παραδείγματα συνονθύλευμα - ή η απομίμηση του - η οποία είναι καλά απεικονισμένη, καθώς οι σχεδιαστές γνωρίζουν πώς να αισθάνονται τους σχεδιαστές, επειδή αυτές οι συλλογές δημιουργήθηκαν πριν από το κενό της πανδημίας και πριν από την τρέχουσα έκρηξη στα επεξεργασμένα υλικά. Τα ρούχα που πληρούν την τάση στην τεχνολογία patchwork είναι στις τρέχουσες συλλογές φθινοπώρου θαλάσσιων σερών, Christopher Kane, Marni, Tod's, Αλέξανδρος McQueen, Chopova Lowena (άλλη μάρκα, ο οποίος έχει κάνει ένα όνομα για την έμπνευση της ιστορικής κληρονομιάς και του Χρήση υλικών vintage). Αλλά μακριά από όλες τις μάρκες που παράγουν ρούχα με τυποποιημένα κυκλοφορία χρησιμοποιούν το patchwork ως έναν τρόπο εξοικονόμησης κλωστοϋφαντουργικών υπολειμμάτων που παραμένουν μετά την κοπή ή την εναποτέρωση σε αποθήκες. Για πολλούς σχεδιαστές, εξακολουθεί να είναι απλώς μια διακοσμητική υποδοχή, η οποία εισήλθε και πάλι στη μόδα.
