Στην περιοχή Kostroma, 550 χλμ. Από τη Μόσχα στα βορειοανατολικά, κοντά στην πόλη Chukhlom υπάρχουν δύο υπέροχοι φορείς, υπόκεινται σε δάση και εγκαταλελειμμένα χωριά.
"Το δέντρο είναι η Ρωσία, αυτή είναι η ιστορία μας, η συμβολή μας στην παγκόσμια κουλτούρα. Δεν υπάρχει ιταλικό τμήμα της ψυχής των καθεδρικών πολιτών του Κρεμλίνου στο δέντρο. Το δέντρο είναι ένας ρωσικός" αυτο-κενός χώρος ".
Η κατάσταση στη διατήρηση της ξύλινης αρχιτεκτονικής είναι ένα από τα πιο λυπηρό. Βρήκαμε το άλμπουμ του 1942 της δημοσίευσης αφιερωμένες στην ξύλινη αρχιτεκτονική. Για τα 70 μνημεία που επιλέχθηκαν στο άλμπουμ του 1942, ήρθε σε μας 27. Και υπήρχε ένας καλύτερος από τους καλύτερους. Η ιδιωτική ξύλινη αρχιτεκτονική εξαφανίστηκε κατά 90% ή περισσότερο. Ομοίως, δεν υπάρχει κανείς χώρα γύρω από ολόκληρη την χώρα που μπορείτε να δείξετε τα παιδιά μας και να πείτε - εδώ είναι η Ρωσία, ψιλοκομμένο στο τροχαίο, εδώ είναι η εκκλησία και τα ξωκλήσια της, πλούσια και φτωχά, ελαφριά και καπνιστές, βύθους και κόμμες, αχυρώνες και λουτρά, φρεάτια και λατρεία.
Και αυτός ήταν αυτός που ήταν
Αργότερα αποδείχθηκε ότι η κατασκευή του σπιτιού χρησιμοποιήθηκε ως μέρος του έργου του διάσημου αρχιτέκτονα Ivan Pavlovich Ropet, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "κίνητρα της ρωσικής τέχνης".
Και χτίστηκε το σπίτι του Martyan Sazonovich Sazonov χωρικός, ένας ντόπιος του χωριού της περιοχής Astashevo Chukhlom, ένα ξυλόγλυπτο, έναν επιτυχημένο επιχειρηματία, έναν προστάτη, το 1897.
Στο κέντρο του ιδιοκτήτη του σπιτιού Martyan Sazonovich Sazonov (1842-1914) και η Ekaterina Alekseevna Sazonova (στο Dobrovolskaya's Maiden) (1875-περίπου 1950), η δεύτερη σύζυγός του. Για αυτούς, ανάλογα με την εμφάνιση του πατέρα της Catherine, το Decee της Εκκλησίας του Ιλίνσκαγια. Και ίσως η αδελφή της. Οι αγρότες Astashevo και τα γύρω χωριά.
Έτσι το σπίτι κοίταξε τις αρχές του 20ου αιώνα.
Λοιπόν, τότε δεκαετίες της λήξης.
"Ο Sazonov άφησε το σπίτι λίγο μετά την επανάσταση, φέρνοντας όλα τα έπιπλα.
Το 1943, το σπίτι άνοιξε σε αυτό σταδιακά ταχυδρομείο, τη βιβλιοθήκη και το παραϊατρικό σημείο. Το κιόσκι από εκείνη την εποχή ήδη σμήρουν εντελώς και στη θέση της σημείωσε ένα πάτωμα χορού. Τα παράθυρα της βεράντας χτύπησαν τη δεκαετία του 1950 και βρισκόταν ανοιχτά. Και στη δεκαετία του '60, η οροφή έπεσε. Φαίνεται να αγωνίζεται ακόμη και το σίδερο να επικαλύπτει και στη συνέχεια άνοιξε τη σοφίτα και είδε ότι όλα ήταν μειωμένα. Το ταχυδρομείο και το σημείο Felshhera μετακινήθηκε και η βιβλιοθήκη ήταν γενικά κλειστή. Και σύντομα το χωριό εξαφανίζεται και όλη η δασική σειρά. "
Το δεύτερο σπίτι δεν είναι λιγότερο ενδιαφέρον και όμορφο.
"Το Pogorelovo είναι ένα ξεχασμένο και εγκαταλελειμμένο χωριό στην περιοχή του Κοστρώσω. Όταν ήταν ένα κράτος (και ως εκ τούτου πλούσιο) χωριό. Οι τοπικοί αγρότες παράγονταν κυρίως από τα απόβλητα, δηλαδή, πήγαμε να δουλέψουμε στον Πέτρο. Κάποιοι κέρδισαν αποφασιστικά και σταθερά τα πόδια τους. Σε έναν από τον Ιβάν Dmitievich Polyshov γεννήθηκε από τον Ivan Dmitievich Polyash. Το στέμμα της καριέρας του ήταν μια υπεργολαβία στην εργασία επισκευής στο χειμερινό παλάτι. Έχοντας λάβει το καθεστώς ενός offacarious επίτιμο πολίτη, ο Polyashov έχτισε ένα σπίτι το 1903 ( Και επίσης έγινε ένας από τους μεγαλύτερους γαιοκτήμονες της κομητείας Chukhlovsky, έχτισε ένα σύγχρονο μύλο στο Viga, το παρεκκλήσι στο Pogorelovo, το νέο στην ενοριακή εκκλησία της Dorka κλπ.). "
"Το σπίτι είναι μοναδικό με την οικοδόμηση του εκλεπτισμού του με μια πολύπλοκη ογκομετρική διάταξη, ενεργοποιώντας με τα καλύτερα δείγματα εξοχικών κατοικιών στο ρωσικό στυλ, με απίστευτα πλούσιο εσωτερικό των μπροστινών χώρων, ταυτόχρονα τέλεια από ρουστίκ σημείο - Όλα γίνονται εδώ στο μυαλό και όλα είναι προσαρμοσμένα για την αναφερόμενη αγροτικό αγρόκτημα. "
"Η τύχη του σπιτιού μετά την επανάσταση επαναλαμβάνει τη μοίρα των δεκάδων των ακινήτων της περιοχής Κοστράμα - το σπίτι ζητήθηκε το 1918. Η Λονσορόφ μετακόμισε σε ένα από τα δωμάτια στον πρώτο όροφο, και στο σπίτι υπήρχε ένα συμβούλιο χωριού και αρκετές αγροτικές οικογένειες. Ο Polyashov πέθανε το 1935, αποφεύγοντας την εκτροχιασμό και την καταστολή.
Το 1972, το συμβούλιο του χωριού έκλεισε και άφησε το πολωνικό σπίτι. Το σπίτι θα εξαφανιστεί αναμφισβήτητα αν όχι καθαρό ατύχημα. Τα χαρακτηριστικά του Avant-Garde καλλιτέχνες της Μόσχας - Anatoly Zhigalov και Natalia Abalakova αρκετά κατά τύχη, το ίδιο καλοκαίρι, δημιουργήθηκε μια εκστρατεία τροφοδοσίας στον ποταμό Viga. Η περιοχή Chukhlom εκείνες τις μέρες ήταν ακόμα φοβερός τρόπος, οι δρόμοι μόλις άρχισαν να χτίστηκαν, ένα-2 έπρεπε να φτάσει εδώ από το Kostroma. Επιπλέον, η περιοχή Kostroma ήταν αρκετές φορές λιγότερο δημοφιλής από τον ρωσικό βορρά από την άποψη των πεζοπορικών πεζοπόρων. Ως εκ τούτου, η εμφάνισή τους στο Pogorelovo ήταν ένα πλήρες ατύχημα. Βλέποντας το σπίτι, το Anatoly το αγόρασε (που δεν ήταν εύκολο - όπως σε όλες τις περιπτώσεις αγοράς κρατικής ιδιοκτησίας). "
Μια πηγή