Στη δεκαετία του 1920, η αποθήκευση ξύλινων θυρίδων άρχισε να εμφανίζεται σε αμερικανικά καταστήματα παπουτσιών - φθοροσκόπιο τοποθέτησης παπουτσιών. Η αρχή της εργασίας ήταν απλή: Εισαγωγή του ποδιού στο κατώτατο χώρο, ο πιθανός αγοραστής εμφανίστηκε μέσω ενός ειδικού σωλήνα πόσο σφιχτά κάθεται στο παπούτσι στο πόδι. Η συσκευή φώναξε στο πόδι, οπότε θα μπορούσατε να δείτε κάθε κόκκαλο και το περίγραμμα της σόλας.
Έτσι περιγράφει το Vladimir Nabokov στο "Dara":
"Το πόδι εισήλθε με θαυματουργό, αλλά εισάγοντας, εντελώς τυφλωμένο: η κίνηση των δάχτυλα μέσα δεν αντανακλάται στην εξωτερική λεία επιφάνεια του στενού μαύρου δέρματος. Ο πωλητής με μια φαινομενική ταχύτητα χτύπησε τα άκρα της δαντέλας - και άγγιξε το παπούτσι κάλτσας με δύο δάχτυλα.
"Ακριβώς!" Είπε. "Νέο πάντα λίγο ..." Συνέχισε βιαστικά, απειλώντας καστανά μάτια. "- Φυσικά, αν θέλετε, μπορείτε να βάλετε τον Κόσο μου κάτω από τη φτέρνα. Αλλά είναι απλά, δείτε για τον εαυτό σας " Και τον οδήγησε στην ακτινογραφία, έδειξε πού να βάλει το πόδι. Κοιτάζοντας στο παράθυρο κάτω, είδε τις δικές του, σκοτεινές, καθαρά ξεχωριστές αρθρώσεις LED σε ανοιχτόχρωμο φόντο.
Η συσκευή άρχισε κυριολεκτικά τα καταστήματα υποδημάτων της Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης. Στην Αγγλία, ονομάστηκε Pedroscope, στη Γερμανία - Shucoskop. Το παιδότοπο του (είναι ένα φθοριοκόπιο) Τα χειρουργικά όργανα του Milwaukee Carer το 1924, 29 χρόνια αφού ο William X-Rays άνοιξε τις ακτίνες, που κάλεσαν αργότερα την τιμή του. Η τιμή ενός "ντουλάπα παπουτσιών" με μια ακτινογραφία κυμαίνεται από $ 800 έως $ 1000.
Παρά το υψηλό κόστος, κάθε ιδιοκτήτης καταστημάτων προσπάθησε να πάρει μια καινοτομία κατάστασης. Η κορυφή της δημοτικότητας ήρθε τα χρόνια της Μεγάλης Κατάθλιψης: οι άνθρωποι προσπάθησαν να επιλέξουν παπούτσια με το μυαλό έτσι ώστε να μπορεί να φορεθεί σε μια εποχή. Η επιχείρηση των ιδιοκτητών των παιδαγωγών ήταν υπέροχη, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1940, οι επιστήμονες δεν μιλούσαν για το πόσο κακές αυτές οι συσκευές είναι επιβλαβείς.
Δεν φαντάστηκαν απειλές για αγοραστές: τουλάχιστον δεν υπήρχαν τραυματισμοί. Κυρίως οι πωλητές υπέστησαν: τα χέρια τους τακτικά υποχώρησαν υπό άμεσο αντίκτυπο των ακτίνων (κατά μέσο όρο 114 md / h), όταν έπεσαν τα πόδια τους πελάτες τους. Αυτό οδήγησε σε δερματίτιδα και άλλες δερματικές ασθένειες. Ένας από τους σοβαρότερους τραυματισμούς που σχετίζονται με το έργο του παιδότοπου καταγράφηκε σε ένα μοντέλο υποδημάτων, το οποίο ως αποτέλεσμα της ακτινοβολίας έπρεπε να ακρωτήσει το πόδι.
Οι νομοθέτες παγκοσμίως άρχισαν σταδιακά να περιορίζουν τη χρήση παιδεκοπόνων (έτσι, τα παιδιά θα μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν μόνο 12 φορές το χρόνο, το οποίο δεν ταιριάζει στους πωλητές), ως αποτέλεσμα στις ΗΠΑ, εξαφανίστηκαν εντελώς από τα καταστήματα μέχρι το 1960 και μέσα Το Ηνωμένο Βασίλειο και ο Καναδάς - το 1970-m.
μια πηγή