Αρχικά, πολλές θεωρούνται Tonga Fuok Fuka Crazy - ακόμα και η δική του σύζυγος, χάρη στην οποία, στην πραγματικότητα, όλα άρχισαν. Και στη συνέχεια στο σπίτι του στα περίχωρα του Nha Tranga, οι άνθρωποι σχεδιάστηκαν - μπερδεμένα κορίτσια και οι ειδοποιήσεις σχετικά με τα εμβάσματα και τα γράμματα με ευγνωμοσύνη μεταφέρθηκαν στο γραμματοκιβώτιο.
Σήμερα, κανείς άλλος δεν θεωρεί πια στην Τόνγκα. Ονομάζεται "Πατέρα Βιετνάμ". Για 15 χρόνια, αυτός ο άνθρωπος υιοθέτησε 100 παιδιά που απείλησαν το θάνατο πριν από τη γέννηση.
Αμβλώσεις στο Βιετνάμ - Η υπόθεση είναι συνήθης. Τις περισσότερες φορές, η μητέρα απαλλάσσεται από τα μελλοντικά κορίτσια - παρά το γεγονός ότι στο Βιετνάμ απαγορεύεται η αναγνώριση του φύλου του παιδιού με τη βοήθεια ενός υπερηχογράφου. Αλλά οι γιατροί και οι ασθενείς βρίσκουν έναν τρόπο να παρακάμψουν το νόμο. Ο γιατρός μπορεί, για παράδειγμα, να ενημερώσει τον ασθενή ότι το παιδί "είναι πολύ παρόμοιο με τη μαμά". Αυτό σημαίνει: Θα υπάρχει ένα κορίτσι, και στη συνέχεια, πιο συχνά, δεν θα υπάρξει κανένας ...
Το 2001, η Βιετναμέζη Tong Fok Fuk ήρθε στο νοσοκομείο με την έγκυο σύζυγό του. Στη συνέχεια, παρατήρησε την πόρτα στην οποία εισήχθη περιοδικά οι έγκυες γυναίκες. Και αφήνοντας το δωμάτιο, τα δάκρυα με μανίκια που στρέφονται στα μάτια τους. Όταν το νόημα του τι συνέβαινε, δεν υπήρχε όριο στην Τόνγκα, η αγανάκτηση του ήταν, και ο άνθρωπος αποφάσισε να ενεργήσει ...
"Θα βοηθήσω όσους είναι δύσκολοι. Δεν ξέρω πώς, αλλά σίγουρα θα βρούμε κάτι μαζί. Απλά το κάνετε ώστε να ζουν! "
Η Tong δεν κατάλαβε πώς δεν μπορείτε να δώσετε το δικό σας παιδί την ευκαιρία να εμφανιστεί στο φως και ούτε να τον θάψει στον άνθρωπο. Για τα δικά σας χρήματα, ένας άνθρωπος απέκτησε ένα μικρό οικόπεδο για να θάψει τα αγέννητα παιδιά από αυτή την κλινική. Έχοντας λάβει άδεια, η Tong άρχισε να πηγαίνει στην αποστολή του ...
Πώς πέτυχε το Tyumon - και είναι δυνατόν - να πείσει το προσωπικό των νοσοκομείων να του δώσει το λεγόμενο "Αμπορικό υλικό", παραμένει ένα μυστήριο.
Τα οικογενειακά έξοδα, κατανοητά, αυξημένα. Εργάστηκε Tong από έναν εργολάβο κατασκευής, η οικογένεια είχε αρκετό για τη ζωή, αλλά δεν υπήρχαν ποτέ περιττά χρήματα. "Τι κάνεις? - μιλούσε η σύζυγος. Δεν αναγνώρισε αμέσως για το λάκκο του συζύγου της, και η μάθηση, ήρθε σε τρόμο. "Γιατί οι αποταμιεύσεις μας πηγαίνουν στο νεκροταφείο για ένα άγνωστο ή, μάλλον, τι;". Η Tong έχει απορρίψει. Δεν ήθελε να μιλήσει σε έναν τέτοιο τόνο.
Σε κάθε πλάκα - το χριστιανικό όνομα ενός αγέννητου παιδιού. Ιδιαίτερα πολλά Pavlov και Mari.
Σήμερα, το νεκροταφείο της Τόνγκα στηρίζεται περισσότερο από επτά χιλιάδες άεργους παιδιά, και ο αριθμός των μικροσκοπικών τάφων αυξάνεται κάθε μέρα. Λυπημένος και τρομερός τόπος. Αλλά η ιστορία του Thong Fok Fuka είναι μια ιστορία για τη ζωή, και όχι για το θάνατο. Αυτή είναι η ιστορία της χαρά που ξεκίνησε με δάκρυα.
Το περίεργο νεκροταφείο άρχισε να αναγνωρίζει τους ανθρώπους. Ότι και η περίπτωση της Tong σημείωσε στους τάφους των γυναικών. Ήρθαν εδώ για να κλάψουν για τα παιδιά τους. Με κάποιο Tonam κατάφερε να μιλήσει, ζητήστε να φέρει εδώ άλλες γυναίκες που έκαναν έκτρωση.
Μια μέρα το κορίτσι χτύπησε στην πόρτα του σπιτιού, πολύ παιδί. Ήρθε επίσης να μιλήσει σαν τα υπόλοιπα. Με τη διαφορά ότι η έκτρωση δεν έχει κάνει ακόμη - συγκεντρώθηκε μόνο. Το Wu ήταν στον τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης. Δεν ήξερε τι να κάνει: αν οι γονείς μάθουν, και αυτό θα συμβεί σύντομα, θα το οδηγήσουν από το σπίτι.
Μείνετε, - Fucked. Και οι συλλαμβανόμενες επιρροές των συζύγων, που εκφράζονται τη νύχτα στην ψιθυριστή της κουζίνας, δεν μπορούσαν να διορθώσουν τίποτα. Έλαβε γρήγορα λύσεις - και δεν άλλαξε. Λίγες μέρες αργότερα, μια άλλη έγκυος ήρθε, τότε ...
Η σύζυγος δεν υποστήριξε ξανά με τον σύζυγό της. Και το μικρό τους σπίτι από τούβλα άρχισε σταδιακά να μετατρέπονται σε ένα καταφύγιο. Το σπίτι ήταν γεμάτο με φωνές, γραφή και αιώνιο ατμό από αποξηραμένες πάνες με πάνες.
Οι γυναίκες που έρχονται εδώ για βοήθεια, γεννούν ένα παιδί, ή να το πάρουν μαζί τους, ή να φύγουν, και στη συνέχεια η Tong υιοθετεί το μωρό.
Και πιο συχνά - εξασθενεί. Σήμερα αυτό το φοβερό άτομο έχει εκατό παιδιά!
Τα προσωπικά παιδιά πηγαίνουν στο νηπιαγωγείο, το οποίο είναι ακριβώς εκεί, με το σπίτι (οι εθελοντές εργάζονται σε αυτό), εκείνοι που είναι παλαιότεροι στο σχολείο. Υπάρχει μια Τόνγκα και ένα αγρόκτημα, όπου μεγαλώνει χοίρους και κοτόπουλα προς πώληση: ορισμένες δωρεές και έσοδα από δύο έργα στερούνται μια τόσο μεγάλη οικογένεια.
Πώς το αντέχει - το μυαλό είναι ακατανόητο. Η Tong χαμογελά μόνο. Δεν θεωρεί μόνο τη ζωή του σκληρά, είναι ευτυχισμένος. Και λέει: "Θα συνεχίσω αυτό το έργο στο τελευταίο στεναγμό. Και θα κάνω τα πάντα έτσι ώστε τα παιδιά να συνεχίσουν την επιχείρησή μου και να βοηθούσαν όλους τους μειονεκτούντες. "
Περισσότεροι άνθρωποι όπως η Tong. Κάνουν τον κόσμο καλύτερα. Εάν συμφωνείτε με αυτή τη γνώμη, σίγουρα θα μοιραστείτε την ιστορία του με τους φίλους και τους γνωστούς σας!
Μια πηγή