Το 1847, ένα 24χρονο τολμηρό κεφάλαιο, ένας αβαθμισμένος ευγενής, ένας συνταξιούχος Gusar Sergey Lisitsyn μπήκε στο κατάστρωμα του πλοίου κάτω από τη σημαία του Andreev, επιδιώκοντας να φτάσει στην Αμερική. Έγινε δεκτός στην εταιρεία καμπίνας του αξιωματικού, αλλά σε μια μεθυσμένη μορφή που πέρασε την πίεση του διοικητή του πλοίου και άρχισε να σαρώνει τους ναυτικούς στην εξέγερση. Ο καπετάνιος διέταξε τον περιστρεφόμενο τον υποκινητή, συνδέστε τα μάτια του και να γη σε μια ερημική ακτή, με μια σημείωση ...
Όταν ο συλλέκτης απελευθερώθηκε από την τοποθέτηση και έριξε έναν επίδεσμο από τα μάτια, είδε ένα εξερχόμενο πλοίο στον ορίζοντα. Ο ευγενής καπετάνιος τον άφησε μια βαλίτσα με ρούχα, τρία ζευγάρια μπότες, tulup (okhotsk θάλασσα - όχι ένας τροπικός ωκεανός), ένα τροπικό ωκεανό), ένα ζευγάρι πιστόλια, ένα πούλι, το στιλέτο, ένα απόθεμα ζάχαρης και τσαγιού, ρολόγια τσέπης, πτυσσόμενα μαχαίρια, σούπερ σταρ, δύο φιάλες με βότκα, καθαρό σημειωματάριο, συσκευή ξυραφιού, ελαφρύ, απόθεμα των αγώνων και ακόμη και 200 πούρα της Αβάνας.
Σε όλα αυτά, ένα εξαιρετικό τουφέκι με 26 χρεώσεις και σημείωση του διοικητή του πλοίου επισυνάπτεται: "Saverny Sergey Petrovich! Σύμφωνα με το ναυτικό καταστατικό θα πρέπει να καταδικαστεί σε θάνατο. Αλλά για χάρη της νεολαίας σας και τα υπέροχα ταλέντα σας, και το κύριο πράγμα που θα σας δώσω τη ζωή σας ... Σας εύχομαι ειρηνικότητα, έτσι ώστε η ιδιωτικότητα και να χρειαστεί να διορθώσετε τον ατυχές σας χαρακτήρα. Ο χρόνος και οι αντανακλάσεις θα σας διδάξουν Εκτιμήστε την επιείκεια μου, και αν το πεπρωμένο μας σπάσει πάλι, αυτό που επιθυμείτε ειλικρινά, δεν θα συναντήσουμε τους εχθρούς. ΕΙΜΑΙ. ".
Ο ευγενής του Lisitsyn Sred δεν έκανε τίποτα με τα χέρια της: στο κτήμα εξυπηρετούσε το φρούριο, το ράφι άνοιξε ένα μάτσο. Γνωρίζοντας ότι το πλοίο πέρασε στη θάλασσα του Οκτωκού, ήλπιζε ότι έμεινε σε έναν από τους ταύρους της γης της κορυφογραμμής των νησιών Αλευπητίας ή Κούρουλη. Αλλά σύντομα βεβαιωθείτε ότι η θέση του ήταν χειρότερη. Ήταν συσφίγγοντας με μοίρα σε τσιμπούρια των δύο θαλασσών. Μπροστά από αυτόν, η κρύα ορκόκκο της θάλασσας πιτσιλίστηκε και πίσω από την πλάτη του ήταν θορυβώδης από την αδρανής "πράσινη θάλασσα taiga". Και σε αυτό - αρκούδες, λύκοι, λύγκας, δηλητηριώδη φίδια ...
Για την εβδομάδα, ο "Ρώσος Ρόμπινσον" διοργάνωσε ένα σπίτι με σόμπα, έπιπλα smaster. Έκανε τα δεξιά, τα κρεμμύδια και τα βέλη (συνετή απόφαση να φροντίσει τις κασέτες στο όπλο). Και δεξιά - το χειμώνα, ο πεινασμένος λύκος Flip στο σπίτι του - σκότωσε 8 θηρευτές από το όπλο. Και πριν από αυτό πυροβόλησε την αρκούδα, εξασφαλίζοντας τον εαυτό της με ένα ζεστό παλτό γούνας και το αποθεματικό του Bearish. Πιάσαμε ψάρια, συλλέχθηκαν και αποξηραμένα μανιτάρια.
Στις 12 Απριλίου, ο Σεργκέι Lisitsyn περπάτησε κατά μήκος της ακτής, εκτιμώντας τις συνέπειες των ανοιξιάτικων καταιγίδων και είδε έναν άνδρα που βρίσκεται. Χωρίς δύναμη και συναισθήματα. Αποδείχθηκε ότι ο Vasily, ο οποίος αποκαλούσε ατυχές, - από τη μεταφορά που πήγε στη Ρωσική Αμερική. Το πλοίο έδωσε ροή, όλοι έφυγαν από αυτόν, και τον ξεχάσονταν με το γιο του. Το πλοίο δεν βρέθηκε πολύ μακριά. Εκτός από το 16χρονο αγόρι, υπήρχαν δύο βοσκοί, γάτες, 8 αγελάδες Holmogorsk, ταύρος, 16 βόδια, 26 πρόβατα, αποθέματα προϊόντων, εργαλεία, σπόρους κριθαριού και σίκαλη, και περισσότερα όπλα, τηλεσκόπιο, δύο σωλήνες τουρσί, Σαμοβάρ, κατασκευή και εργαλείο κήπου.
Επτά μήνες μοναξιάς εντελώς ξεπερασμένη από το "Barin" όλη την ευγενή αύξηση. Με ένα τέτοιο αγρόκτημα και με δύο ζεύγη ισχυρών και επιδέξιων χεριών, όχι μόνο ενημέρωσαν το σπίτι και το μπάνιο για το καλοκαίρι, αλλά και έμαθαν πώς να κάνουν πετρέλαιο, ξινή κρέμα, τυρί και τυρί cottage. Το πεδίο ήταν όργωμα και συγκομιδή κριθάρι και σίκαλη. Οργανωμένη άφθονη αλιεία και ποτάμι. Ξεκίνησε η συλλογή και επεξεργασία μανιταριών, μούρων και δασικών βοτάνων. Με μια λέξη, επουλώθηκε η Εργατική Κοινωνία.
.... Το 1857, ο συγγραφέας Alexander Sibiryakov συναντήθηκε με το φιλόξενο πλοίαρχο του χαλκού και των χρυσών καταθέσεων στο Amurourie Sergey Lisitsyna. Οι καταθέσεις του μεταλλεύματος χαλκού και του χρυσού που μόλις βρήκαν, είναι μόνοι. Διορίστηκε από την κυβέρνηση και από τη διαχείριση αυτών των εδαφών. Vasily "Παρασκευή" ήταν μαζί του. Ο γιος του σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας.
Και στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, εις βάρος του Lisitsyn, και οι δύο γιοι του διοικητή του πλοίου, ο οποίος κάποτε προσγειώθηκε την ταραγμένη ακτή στην έρημη ακτή. Να γίνει ένας πλούσιος άνθρωπος, ο Σεργκέι Λισιτσάν, βρήκε έναν γέρο, πέρασε το τελευταίο ταξίδι και ανέλαβε όλες τις ανησυχίες για τα παιδιά του.
μια πηγή