Ніяк не магу давесці да розуму свае швейныя працэсы, дык давайце хоць што-небудзь пакажу з серыі «карыснае». Такія пасты ў мяне месяцамі спеюць, па кавалачках збіраюцца, пра некаторыя рэчы бо і ў галаву не прыходзіць расказаць, пакуль не спытаюць. А потым спытаюць раз, спытаюць два - забалела галава. :-) І ў нейкі момант пытанні дасягаюць крытычнай масы, адказы на іх ужо на цэлы пост пацягнуць. :-) Сёньня буду казаць пра радках: штабнаваць, пароць, замацоўваць, распавяду як раблю я. Усё гэта досыць простыя рэчы, вядома, але пачаткоўцам у шыццё спатрэбяцца. А можа і не толькі пачаткоўцам, я, напрыклад, пра нешта даведалася параўнальна нядаўна.
1. Роўныя радкі
Пытанне пра роўныя радкі, напэўна, самы часты, так што хай будзе першы. Для роўных радкоў ўсяго-толькі патрэбныя арыенціры. Для сшывальнага швоў мой арыенцір - край лапкі, выраўнаваны з краем тканіны. Толькі за гэтым і сачу, за іголкай не гляджу зусім. Фокус на край і наперад.
Так шью часцей за ўсё, атрымліваюцца прыпускі на швы 1см. Параўноўваю правы край лапкі з краем тканіны, іголка па цэнтры лапкі.
Калі патрэбен прыпуск паменш, то правы край лапкі таксама параўноўваю з краем тканіны, але іголку зрушваю направа (калі патрэбен прыпуск пабольш, то наадварот, зрушваю іголку налева) .Напрыклад, так атрымліваецца прыпуск 7мм.
А можна арыентавацца не на самы край лапкі, а на нейкую іншую яе частка, напрыклад на ... эээ ... не ўяўляю, як гэта месца завецца, але вы бачыце па фатаграфіі. Іголка ў гэты час па цэнтры лапкі. Так я шыю з прыпускамі на швы 5мм.
Калі нельга арыентавацца па лапцы, г.зн. калі раблю ня сшывальнае шво, а, напрыклад, шорхалі ў сярэдзіне кавалка тканіны, то абавязкова пазначаю лініі швоў маркерам, нават калі трэба прострочена зусім маленькі ўчастак. І вось тады ўжо сачу за іголкай, выставіўшы яе па цэнтры лапкі.
2. Обмётывать ці не обмётывать?
Калі прыпускі на швы будуць схаваныя пад падшэўкай, то я нічога з імі не раблю, г.зн. «Зіг-загом" не обмётываю. Але хіба толькі ў нейкіх выключных выпадках, калі мне здаецца, што тканіна занадта Сыпкая трапілася, а прыпускі замалыя. Калі ж да прыпускам на швы ёсць доступ, то тады канешне іх апрацоўваю: альбо обмётываю «зіг-загом», альбо стачиваю дэталі вывараціне або запашывачнага швом.
Вывараціне шво. Дэталі складаю сподняга бакамі адзін да аднаго і пракладваю радок на адлегласці 5мм ад краю.
Затым складаю дэталі асабовымі бакамі адзін да аднаго і пракладваю яшчэ адзін радок ўжо з выварату на такой адлегласці ад боку, каб прыпускі на швы «схаваліся» ўнутры. Гэта каля 7мм.
Так выглядае шво, калі раскласці дэталі. Прыпускі акуратна схаваныя.
Запашывачны шво. Складаю дэталі асабовымі бакамі адзін да аднаго і стачиваю з прыпускам больш, чым звычайна (каля 1,5см).
Адзін прыпуск абразаю.
Дэталь раскладваю. Доўгім прыпускам накрываю кароткі, падхінаюць.
І отстрачиваю па краі.
3. Я шпілек не баюся
Гэтая тэма звычайна выклікае бурныя дыскусіі і шмат пытанняў, але, так, я сапраўды штабнаваць па шпількі. Шпількі укалываю папярок радкі. Раблю гэта вядома на павольнай хуткасці. Скалываются ўсё, акрамя зусім маленькіх дэталяў. Пры праходжанні асабліва важнага, «бачнага» месцы, напрыклад, пры дэкаратыўнай адтэрміноўку, магу перад самай іголкай шпільку выняць, так як пры руху «з горкі - на горку», лапка можа вильнуть, але ў астатніх выпадках штабнаваць па іх. Зручней ўкалываць шпількі галоўкамі направа, каб іх прасцей было вымаць пры неабходнасці.
4. «Так чё, на Жывулька что ль зашью?» ©
Шпількі, шпількамі, але некаторыя дэталі прыходзіцца зафастрыгоўвала. Амаль заўсёды зафастрыгоўвала шматслойныя дэталі, калі іх трэба не проста бейка, да прыкладу, акантаваны, а злучыць адну шматслаёвую дэталь з другога шматслаёвай дэталлю. Таксама зафастрыгоўвала складаныя месцы (усякія выпукласці і впуклости). Часам зафастрыгоўвала ўручную, але гэта калі ўжо зусім складанае месца, а часцей на машынцы. Для гэтага павялічваю даўжыню сцежка да 5мм. Такую радок вельмі лёгка распораты, пацягнуўшы за канец ніткі. Па розуме, трэба пракладваць намёточную радок ледзь лявей ці крыху правей будучай пастаяннай радкі, каб было прасцей яе распораты, як на фатаграфіі ніжэй, але такая ідэальная карцінка атрымліваецца далёка не заўсёды. Бо зафастрыгоўвала складаныя месцы, то і радок там бывае юзам ідзе. :-) Але ўвогуле-то гэта не страшна, проста выцягвае намётку трэба акуратней, каб не пашкодзіць пастаянную радок. Пры смётывании скалываются дэталі шпількамі, асабліва калі даўжыня радка вялікая. Без шпілек ніжняя дэталь можа припосаживаться і ў канцы радкі апынецца, што краю дэталяў не супалі.
5. пароць нельга пакінуць
Пароць трываць не пераношу, але без гэтага нікуды. Для паспяховага выканання гэтай непрыемнай працэдуры трэба абзавесціся распарывателем або нажніцамі з вострымі кончыкамі. Вышывальная Цапелька выдатна працуюць і часцей я, дарэчы, карыстаюся менавіта імі.
Можна пароць так, г.зн. расцягваць шво і захопліваць распарывателем сцежкі, але вялікая небяспека пашкодзіць тканіна. Па вопыце ведаю.
Таму лепш так і, на мой погляд, нашмат хутчэй. З аднаго боку дэталі разрэзаць сцежкі на адлегласці каля трох сантыметраў адзін ад аднаго.
Перавярнуць дэталь на другі бок, пацягнуць за «хвосцік» ніткі і вуа-ля, радок распорваў. Лёгка і хутка.
6. каўтун вы мае каўтуны
Амаль заўсёды пры пачатку руху мая машынка накручвае са сподняга боку прыстойныя каўтуны. Вам такое знаёма? Гэты яшчэ сціплы, звычайна бывае горш, разы ў тры больш.
У тых выпадках, калі гэта месца будзе схавана пад іншымі дэталямі або падшэўкай, я не звяртаю на гэта ніякай увагі. Але калі гэта месца будзе на ўвазе, напрыклад, адтэрміноўку па верхнім боку сумкі, то тады з гэтым трэба змагацца. Змагацца проста: перад тым, як пачаць штабнаваць, трэба ўсяго толькі дастаць вонкі ніжнюю нітку. Для гэтага, трымаючыся за канец верхняй ніткі, апускаю іголку.
Падымаю іголку, цягну за верхнюю нітку і выцягваю з яе дапамогай ніжнюю нітку на паверхню.
Адводжу абедзве ніткі таму. Усё, можна штабнаваць. Калтуноў на споднім боку не будзе.
7. Замацоўваць ці не замацоўваць?
У пачатку і ў канцы радка мы звычайна робім закрэпкамі, г.зн. прашываць некалькі шыўкоў туды-сюды, у мяне гэта два-тры сцежка. Раней я замацоўвала ўсё і ўся. Але наогул, замацоўваць ці не, залежыць ад таго, што шьём. Часам гэта не толькі не трэба, але нават шкодна (пакуль квілт ня занялася, не пазнала).
Не трэба, калі ў далейшым па-над радкі будзе праходзіць іншая перпендыкулярная радок, якая не дасць ёй распусціцца. Г.зн. ад таго, што закрэпкамі зроблена ні горача, ні холадна. Кароткую радок на фатаграфіі ніжэй можна не замацоўваць, так як па-над ёй перпендыкулярна пракладзеная яшчэ адна радок (доўгая).
А калі шыецца блок для квілт з «замкамі», то рабіць закрэпкамі не толькі бессэнсоўна, але нават шкодна. Яны не дадуць скласціся гэтаму самаму «замку», г.зн. разгарнуцца прыпускам на швы ў розныя бакі.
8. замятае сляды
Бывае, што замацаваць канцы нітак трэба, але нельга рабіць якія замацоўваюць сцежкі (напрыклад, радок перарываецца ў вельмі бачным месцы і патаўшчэнне ад закрэпкамі будзе выглядаць не лепшым чынам). Тады я замацоўваю канцы нітак ўручную. Выцягваю «хвосцік» верхняй ніткі на сподні бок, пацягнуўшы за ніжнюю нітку.
Завязваю два тугіх вузельчыка.
Усоўваюць «хвосцікі» у іголку, ўводжу яе сапраўды ў месца, дзе заканчваецца апошні шывок і выводжу на некаторым аддаленні ад радкі. Калі хвосцікі вельмі маленькія, то спачатку ўводжу іголку, а потым усоўваюць ў вушка «хвосцікі». Пры гэтым іголка ня праколвае выраб наскрозь, яна праходзіць паміж пластамі.
Выцягваю іголку, выцягваю «хвосцікі», добранька цягну, каб вузельчык «патануў». Усё, што тырчаць з тканіны ніткі можна абрэзаць.
9. Канвеер
Цудоўны прыём, пра які я даведалася параўнальна нядаўна, можа год таму, калі высвятляла адносіны з квілт. Пры стачивании вялікай колькасці дробных дэталяў не трэба кожны раз перарываць радок, трэба проста падкладаць дэталі пад лапку адзін за адным. Па-першае, гэта ў разы паскарае працу, па-другое, тканіна не «жуе» у пачатку радка (для мяне асабліва актуальна, калі, напрыклад, штабнаваць квадраты не як на фатаграфіі ніжэй, а па дыяганалі), па-трэцяе, з Калтуноў (гл. пункт 6) даводзіцца разбірацца толькі адзін раз, у самым пачатку радка.
І яшчэ гэта, дарэчы, вельмі весела. :-) Атрымліваецца вось такая гірлянда. Ланцужок з нітак паміж «сцяжкамі» ўтвараюцца, калі шрайбуеш па «пустаце». Разразаем ланцужкі і гатова, можна працаваць далей.
10. Калі тэхніка не спраўляецца
Бывае, што са швейнай машынкай у нейкія месцы зусім не падлезці або падлезці можна, але атрымліваецца вельмі неахайна. Пасля пары спроб, спыняю мучыць і машынку і сябе, і проста прашываць праблемнае месца ўручную швом «назад іголку». Пры шыццё ўручную абавязкова раблю разметку лініі шва.
11. Без вузельчыкаў
Ну і калі ўжо гаворка зайшла пра ручныя радках, адкажу на часты пытанне «куды хаваць вузельчыкі» у пачатку работы пры ручным шыццё або стёжке. Нікуды, можна шыць без вузельчыкаў. Прыём, паказаны ніжэй, вядомы ўсім вышывальшчыцы. Калі я пачала актыўна вышываць гадоў пяць таму і даведалася пра гэты прыём, у мяне прям разрыў шаблону здарыўся. :-) Гэта ж трэба, з дзяцінства ўручную шыць і ня ведаць пра такі. :-) Дык вось, калі трэба шыць двайны ніткай, то трэба скласці яе так, каб на канцы ўтварылася пятля.
Зрабіць шывок.
Забэрзаць нітку ў пятлю.
Зацягнуць. Усё, ніякіх вузельчыкаў, можна шыць, сцябаць, ну і вышываць вядома.
Калі трэба шыць адзінарнай ніткай, то я раблю так. Раблю шывок і ўводжу іголку ў «хвосцік» ніткі, расшчапляючы яе.
Зацягваю. Гатова, можна шыць. А хвосцік хаваю паміж пластамі таксама як у пункце 8.
Шыйце з задавальненнем! І я пайду чаго-небудзь дошью нарэшце. :-)