Як то атрымалася так, што ў жыцці ў мяне ніколі не было смартфона.
І калі шчыра, я ніколі пра іх не задумваўся, карыстаючыся ўвесь час простым кнопкавым тэлефонам. Час не стаіць на месцы, часта хочацца пачытаць у сеткі, паглядзець фота - і я проста купіў у дадатак да яго недарагі планшэт.
Але тым не менш - кнопкавы тэлефон на маю думку застаецца запатрабаваным і на сённяшні дзень, і на гэта ёсць прычыны. Я паспрабую іх пералічыць, зыходзячы іх свайго досведу.
1.Спокойствие.
Маючы кнопкавы тэлефон табе станавіцца ўсё роўна на вар'яцкую гонку вытворцаў. Табе напляваць на мегапікселі камеры, колькасць ядраў працэсара і аперацыйную сістэму. Ты прапускаеш скрозь сябе незлічоныя пакалення айфон і Гэлэкси, за якіх людзі стаяць у чэргах, ня якія бяруць крэдыты і прадаюць ныркі. Табе на ўсё гэта напляваць ад слова зусім.
2.Долгая праца.
Апошнім часам купляючы кнопкавы тэлефон я выбіраю мадэлі з добрай батарэяй. У маім апошнім тэлефоне яна на 3000 ма-ч.
І гэта вельмі зручна. ты проста забываеш пра зарадку на 2-3 тыдні, табе не трэба сутаргава, як ўладальнікам смартфонаў шукаць зарадку, бегаць у абдымку з дадатковай батарэяй, але ўсё роўна зараджаць яго раз у 1-2 дня.Ты абсалютна ад гэтага вольны.
3.Низкая цана.
Камрады, я купіў свой апошні тэлефон за 990 рублёў і мне калі шчыра напляваць на яго. Я губляў яго дзе то 30-40 раз, экран пакрыты драпінамі і мне ўсё роўна. Я не нашуся па майстэрнях як уладальнікі дарагіх тэлефонаў, не змяняю экраны і шлейфы і ніколі не аддам яго ў рамонт - я яго проста выброшу.И так - калі ён мне надакучыць - я не буду выстаўляць яго на Авіта і марнаваць нервы і час на пакупнікоў - ён адправіцца ў смеццевае вядро.
4.Дешевый тарыф.
Так як у маім тэлефоне няма інтэрнэту ад слова зусім - мне не патрэбныя мегабайты у тарыфным плане. Я ўзяў самы капейкавы тарыф на 500 хвілін гутаркі за 250 рублёў і мне напляваць, што скончыцца інтэрнэт, будзе патрэбна "турбокнопка" і іншае говно.И так - я не выключаю яго падчас паездкі на адпачынку за мяжой - ён тупа не можа абнавіцца і куды то залезці.
6. Пачуццё настальгіі.
Паверце, яно таксама ёсць. Прыкольна даставаць старога праверанага кнопочного аднаго, пад здзіўленыя погляды быццам не разумеючы людзей. А ліхтарык, і магчымасць адкрыць ім бутэлькавы корак пад аккомпанимент рынгтона "Бумера" неацэнная.
