Часам гэта проста раздражняе. І вось паўстала ідэя прыдумаць які-небудзь сундучок для тых, хто паступае штодня газет, часопісаў, рэкламы і г.д. Каб можна было хутка прагледзець і разабраць іх, тады і на канапе будзе парадак.
Цяпер ўзьнікла пытаньне: куды гэта ўсё падзець? Што за ёмістасць прыдумаць? І, як часта бывае, выпадак дапамог мне. Неяк гуляла па горадзе і зайшла ў мэблевы магазін. Нават сама не ведаю навошта. У кутку на выхадзе ляжала навала непатрэбных рэчаў. Чаму я так упэўнена кажу, таму што прадавец поругалась на дапаможнага працоўнага за непарадак. Але перш, чым гэты працоўны прыбраў смецце, мой погляд зваліўся на невялікі куфэрак. Старэнькая потертая драўляная скрыначка з ручкай. Я ўчапілася ў яе двума рукамі і ўпрасіла працоўнага аддаць яе мне. Я была проста шчаслівая, як дзіця. Нават заплаціла нейкую невялікую суму, чаму работнік вельмі здзівіўся, але ўзрадаваўся.
Зверху сундучок быў даволі добрым стане, але ўсярэдзіне быў жах.
З яго я і вырашыла пачаць.
Перш за ўсё я выдаліла ўнутраную перагародку для сталовых прыбораў, тут прыйшлося папрасіць мужа дапамагчы.
Потым скрабком я прыбрала аблезлую фарбу, лак, паперу. Увогуле, усё што там было. Далей пацерла наждачнай паперай. Працерла ўсё спіртам, каб выключыць якую - небудзь заразу.
Цяпер прыйшоў час за шпатлёўкай па дрэве, ёй усё максімальна выраўнавала. Яшчэ раз зачысціла скуркай.
Затым я прыступіла да навядзення вонкавага «макіяжу».
Звонку ўсё таксама прайшла наждачнай паперай для лепшага счаплення з паверхняй. Потым пафарбавала белай мелаванай фарбай. Яна добра кладзецца, не трэскаецца. Пакуль фарба не высахла, я зрабіла вільготнай тканінай лёгкія пацёртасці на кутках скрыначкі. Фарбуецца прыйшлося яшчэ 2 разы, таму што цёмны колер складана зафарбоўваюць. Пацёртасці таксама прыходзілася рабіць зноўку, але гэта таго каштавала. Атрымалася прыгожа. Трэба сказаць, што апошнім часам я захапілася белай фарбай. Але гэта рэальна прыгожа атрымліваецца.
Усё, здаецца, гатова. Мне не цярпелася прыступіць да малюнка трафарэтам.
Шэрай фарбай я вылучыла паласу, дзе буду наносіць слова «PARIS». Тут дапамагае малярны скотч, ім я зрабіла роўныя паласы і нанесла кантрасную фарбу.
Калі ўсе прасохла, можна выдаліць скотч і атрымліваюцца роўныя палосы.
Зараз справа за трафарэтам. Яго я ўжо вырашыла пафарбаваць цёмна-шэрай фарбай. Чорнай - не вырашыла, ці бо занадта моцны кантраст і выглядае не вельмі добра.
Трафарэт таксама замацавала скотчам, каб не было зрушэння і пачала працу. Потым акуратна прыбрала. Атрымалася прыгожа, але рэзкавата.
Вырашыла трохі ўжывіць малюнак трафарэта з фонам шкатулкі і нанесла зверху сухім пэндзлем па малюнку трафарэта мазкі.
Цяпер атрымалася прыгожа і міла.
Унутры я абляпіць сундучок тканінай, нацягнутай на паперу.
У гэтым куфэрку я ўжо без працы адсартуе ўсе паперы, а таксама вырашыла пакласці туды пульт ад тэлевізара, які заўсёды даводзіцца шукаць, калі хочацца што-небудзь паглядзець. Мне падабаецца!
