Рэстаўрацыя гадзін з зязюляй

час: вясна, Сакавік 2013 года.

месца: любімы дом.

наяўнасць: гадзіннік з зязюляй "Маяк" 1983 года выпуску.

стан: здавальняюча (корпус), вельмі дрэнна (механізм).

мэта: рэстаўрацыя.

тэрмін: тыдзень.

матэрыялы: уласна гадзіны, лак драўняны, пэндзаль мяккая плоская, пэндзаль мяккая тонкая (№6), тампон паралонавы, фарба медны (балончык), шпатлёўка акрылавая (колер бук), акрылавая фарба (залатая), акрылавыя контуры (охра залацістая, сярэбраная перламутравы), адвёрткі, абцугі, тонкогубцы, малярны скотч, валяр'янка.

Гэтыя гадзіны я памятаю столькі ж, колькі памятаю сябе. Яны ўвесь час віселі ў бабулі ў сенцах, хадзілі-цікаў, кукаваць. Калі ж змянілі месца жыхарства, дакладна такія ж гадзіны засталіся ад ранейшых гаспадароў, гэта выклікала ўсмешку ... Але выкінуць рука не паднялася. Віселі яны, няласку, на ганку шмат гадоў. Пыліліся і прыходзілі ў непрыдатнасць. Механізм, не бываў у працы доўгі час, пакрыўся тоўстым пластом пылу, бруду ўжо, і працаваць не жадаў ні ў якую.

Хацелася менавіта рэстаўраваць гадзіны, гэта значыць пакінуць іх вобраз як мага больш блізкім да зыходнага. Скажаце, глупства. Маўляў ня цэняцца рэчы васьмідзесятых, даўніна-матушка, толькі выкінуць. Тады адкажыце на пытанне, а як з новай рэчы атрымліваецца рарытэт? З часам! І калі цяпер рэч васьмідзесятых здаецца "перабудоўнай тандэтам", месца якому на сметніку, або на гарышчы, то праз пару дзесяткаў гадоў, гэтая "тандэт" набудзе статус рарытэту. Ды і .... наша пакаленне, якому чвэрць стагоддзя, яшчэ заспела старадаўнія рэчы нашых мам і бабуль, памятае і што такое керогаз, і керасінка, і гадзіны з зязюляй, суседнія з патефоном або Радыёла, а цяперашнія падрастаюць малыя ўжо і чуць не чулі пра такія рэчы ... Можа быць, і вам захаваць такія прадметы хоць бы для свайго маленькага сямейнага музейчика, для паказу унукам і дзеткам?

Пашукайце, раптам знойдзеце старадаўнія ўхапілі, рамы і люстэркі або газавыя лямпы з гадзінамі. Бо яшчэ не ўсё страчана ...

Першае фота зрабіць апамяталася ўжо калі гадзіны разабрала. Вось такімі яны былі.

Ківач не роднай, стары ківач ад гэтай мадэлькі быў бясследна згублены. Замяніла іншым, але ад такога ж механізму (пра гэта ніжэй).

Зараз непасрэдна да працы. Ківач, гіркі, корпус я зашкуривала. З ківача здзірала старую фарбу (белую чамусьці), яе ж здзірала і са стрэлак гадзін, а таксама ад цыферблата. Ўвесь механізм гадзін перад гэтым выдаліла.

Зашпатлеванные ўсе няроўнасці, вышчарблены і Погнутые месцы. Разам з тым выраўнавала пагнутыя стрыжань ківача. Шкуры трэба вельмі старанна. Як відаць на папярэднім фота, я не дагледзелі, пакінуўшы вельмі тонкі кавалачак фарбы. У будучыні адгукнулася няроўная. Таму на этапе падрыхтоўкі варта ўсё уважлівым чынам паправіць.

Дала час высахнуць, лішкі шпатлёўкі зняла наждачнай паперай "нулёўку".

Малярным скотчам закрыла драўляныя паверхні, а чаканку па "фасаду" і каньку корпуса, ківач і гіры, накрыла бронзавай эмаллю з балончыка.

Пакуль усе гэтыя "майстэрствы" прасыхае (суткі), занялася за цыферблат. Яго і стралкі пакрыла акрылавай фарбай "охра залацістая".

Прамежкавая прыкідка. Хочацца ж на вынікі паглядзець!

Далей лакіраванай драўляную паверхню. Ох, і намучыўся! Лак па баках роўна кладзецца, а па "фасаду" ўсё наровіць палосамі раз'ехацца, то падцёкі (і гэта ў гарызантальным становішчы), то яшчэ якія выкрутасы .... (а можа, гэта ў мяне рукі крывыя?) ... У выніку два разы сошкуривала свежы лак і прымалася нанова. З трэцяга разу лягло як трэба. І ўсё ж такі як ні спрабавала я гэтага пазбегнуць, яно здарылася ... Без слёз не зірнеш! Накосячила - буду выпраўляць! Акрылавы контур ў рукі і за справу!

Здаецца, атрымліваецца!

Дадамо разыначку срэбным контурам.

Ну, і для разнастайнасці патыкаў па чаканцы, каб весялей было!

Вопыту работы ў тэхніцы "тыка" у мяне няма ... Што выйшла, то выйшла.

Адначасна распісала і Кукушкін фортку. Спатрэбілася плоская пэндзлік, ооочень тонкая, але такой няма. Падыдзе пэндзаль для губной помады! Дарэчы, калі пасля трэба было выкруціць балты з разьбой на плоскую адвёртку (разрэз па галоўцы вельмі вузкі), прыдатнай адвёрткі таксама не знайшлося. Выбавіла пілачкі для пазногцяў. Сапраўды, жаночая логіка гэта канец мужчынскі псіхіцы!

І як аказалася, усе пройдзенае было толькі кветачкамі, калі ж справа дайшла да механізму .... спатрэбілася валяр'янка. Яго ўдваіх з бацькам мы калупалі двое сутак! І чаго толькі не рабілі, ну не хоча ківач вагацца, хоць трэсні! У закармілі хомячьих валяліся яшчэ адны забітыя гадзіны з падобным механізмам, які апынуўся ў больш здавальняючым выглядзе (ад яго, дарэчы, і ківач). У выніку да зыходу першага дня плюнулі (на пачатку дзесятай гадзіны ночы), запіхнулі шасцярэнькі другога механізму ў бензін і сышлі спаць. Раніцай наступнага дня прамылі, змазалі і калупаліся з гэтай гадасцю яшчэ палову дня. Шчасце цяпер чуць ціхае "цік-так" на сцяне! Засталася маленькая праблема - забягаюць гадзінічкі. Але гэтая справа ўжо больш-менш можна паправіць. Пашаманю з ківачом, усё роўна наладзім!

Крыніца: Сяло Вытворялкино!