Іван Іванавіч Самавар

Быў пузаты самавар,

Трехведёрный самавар.

У ім гайдаўся кіпень,

Пыхал парай кіпень,

Раз'юшаны кіпень;

Ліўся ў кубак праз кран,

Праз дзірку прама ў кран,

Прама ў кубак праз кран.

Д. Хармс

Так было даўно. Так было ў далёкім 1975 годзе. І каштаваў Іван Іванавіч па тую пару 15 суцэльных рублев.

Ну а потым ... Потым закінуў яго лёс горкая, як і шмат хто з маіх рукоделки, на далёкія паліцы старых шаф. Закінула, ды і забылася. Быў у Iвана Iванавiча носік адбіты, нейкія добрыя людзі яго ў нетры самога гаспадара энтого носіка і паклалі. Толькі так і захаваўся. Сумаваў Iванавiч ... пакуль пару тыдняў назад не апамяталася лёс неминучая і ня паслала на выручку яму лэдзі Марыю.

спатрэбіцца:

кавалак паралону,

фарба алейная эмаль, белая,

слфетки,

клей ПВА,

пэндзаль,

залатая акрылавая фарба.

абламаны кранік

Перш-наперш паправілі Іванавіч кранік. Ён прыкіпеў. І як толькі не спрабавалі яго ададраць .... Трымаць над свечкай і капаць масла - не выйшла. Ўдарны інструмент з назвай малаток справіўся лепш. Затым афарбавала я Іванча эмаллю каханым метадам тыка. Гэта значыць поролоновой губкай штурхялямі наносіла фарбу. Так атрымліваецца падабенства нанясення балончиковой фарбы, не цячэ, ня высыхае полосами.Дала просохнуть. Пры неабходнасці працэдуру афарбоўвання можна паўтарыць.

Ну а далей, можна не тлумачыць, дэ-ку-паж. Такое чароўнае слова. зменьваецца рэчы.

Звычайная сталовая сурвэткі, нажніцы, клей і пэндзаль. І ... вуа-ля! Іванавіч ужо усміхаецца. А для таго, каб яшчэ і свяцілася ўсмешка, нанесла залатой акрыл. Фотасесія Iванавiча тут

Іван Іванавіч Самавар

Чытаць далей