Як пашыць заплечнік сваімі рукамі ці старыя джынсы вам яшчэ паслужаць.
З дзяцінства люблю рабіць калажы, насіць джынсы і хадзіць з заплечнікам, напэўна гэтыя тры фактары і падштурхнулі мяне да стварэння цікавых, якія валодаюць непаўторнай індывідуальнасцю джынсавых рукзакоў.
Усё пачалося з таго што маёй племяшке спатрэбіўся прыгожы рюкзачок, так бы мовіць для малышня. Стары, які яна цягала, апынуўся няякасным і разышоўся па швах.
Чыніць такі заплечнік сэнсу не было бо тканіна ўздоўж змейкі і шва распаўзалася пасля пары выхадаў, купляць новы мне не дазволіла ідэя, якая ўжо саспела ў галаве.
Такім чынам, я ўзяла стары заплечнік, разрэзала яго па швах, ад яго пакінула толькі фурнітуру, рамяні і змейкі. У якасці асновы, якая не будзе паўзці ўзяла старыя джынсы, прычым не выбірала кавалкі без швоў, а кроила так, распусціўшы адзін з швоў калашыны. Там дзе не хапала, дадала матэрыял ад іншых джынсаў (на фота відаць).
Спачатку перанесла выкрайкі на джинсовку і пашыла, копію старога заплечніка, затым дадала вясёлую аплікацыю - кветкі з шматкоў. У выніку атрымаўся вось такі прыгожанькі заплечнік.
Вядома, адразу відаць, што ён не завадскі, але я старалася зрабіць прыгожую, унікальную, а галоўнае якасную рэч, якая, што называецца, захоўвае цяпло рук аўтара))) племяшку падабалася!
З тых часоў было выраблена некалькі асобнікаў заплечнікаў для знаёмых і проста так у падарунак на будучыню)))
У асноўным рабіла па тых жа старым выкрайках, дадаючы цікавыя дэталі, якія прыходзяць на розум. У ход ішлі ўсе джынсавыя рэчы якія ўдалося знайсці. Ад старой спадніцы з якой атрымаўся вось такі ўсмешлівы заплечнік.
Да прапаленых, практычна новых джынсаў, у якіх застаўся цэлым толькі заднюю кішэню і палова калашыны.
Вядома фурнітуру, рамяні, заклёпкі і змейкі стараюся выкарыстаць ад зыходных вырабаў. Аднак гэтага не заўсёды хапае, таму даводзіцца купляць, а таксама выкарыстоўваць для ўпрыгожвання іншыя матэрыялы.
Скажу што джынсавая тканіна вельмі трывалая, заплечнікі не даводзіцца цыраваць або думаць аб тым ці можна ў яго загрузіць яшчэ што-то і не парвецца Ці ён.
крыніца