Са слоў аўтара. У працэсе рамонту знесла ўсю плітку ад падлогі да столі на ўсіх чатырох сценах, майстар выклаў фартух, сцены сама зрабіла мазанкі - асабліва не імкнучыся роўненька - вельмі хацелася як у вёсках - груба, кухонная мэбля таксама панесла змены - левы бок кухні я знесла адразу, сёе-тое падпілаваць, доделала правы бок, паставіла новую стальніцу, мыйку і пліту - атрымалася лінейная звычайная кухня. Пол года пражыўшы з такімі карычневымі фасадамі, я зразумела - больш не магу!
Кухня - корпус нізу кухні застаўся не заікаватым (амаль, некаторыя модулі толькі прыбрала), вырашыла яго не мяняць, стан быў вельмі прыстойнае, але вось усё астатняе - усё астатняе зроблена ўласнымі рукамі.
Фасады - гэта звычайныя дошкі сасновыя. Дошчачкі былі распілаваныя добрым дзядзькам з Леруа Марлен - так як электролобзик я так і не купіла, прыцягнулі ўвесь гэты лес дадому і затым ужо скручены на лёстачкі саморезы. Але мне падалося даволі сумным варыянт гладкіх дошак і я нырнула ў інтэрнэт у пошуках ідэй як вылучыць структуру дрэва. Хутка знайшла, хутка ўніклі, муза прыляцела і не збіралася пакідаць мяне, спудзіць яе адсутнасцю навыкаў і і інструментаў не ўдалося. На наступны дзень, ёршыкі для дрылі, жалезныя шчоткі былі ў мяне ў руках і праца закипела.Структуру рабіла ёршыка пры дапамозе дрыля, на 3 фасадзе праца пайшла хутка-хутка, галоўнае зразумець прынцып як рабіць гэтую фактуру. На адзін фасад сыходзіць хвілін 20 (на структуру). Далей афарбоўка - балончыкам - толькі ў балонах быў такі дзівосны колер (асабіста маё ўспрыманне колеру, я не з'яўляюся прыхільнікам натуральнага колеру дрэва, мяне больш уражвае афарбаванае і пажадана ў яркія колеру). Затым пакрыццё лакам. І ўсё - фасады можна было вешаць на свае законныя месцы).
З паліцамі ўсё прасцей, іх давялося толькі зашкурить, покрасть лёгенька-фактуру і сучкі хацела пакінуць цэлымі і аповесць на кранштэйны.
Апетыт прыйшоў падчас ежы і на дэсерт я зрабіла тумбачку для тэлевізара і іншай драбязы.
Ўдакладнялі - увесь «хлам» які Вы бачыце на палічках - мне дарог і любім, я яго хачу, ТАК - менавіта ў такой колькасці, мяне проста плюшчыць калі на паліцах столькі ўсяго, я проста люблю такі стыль «бардака». Грэчка і макароны - яны ў скрынях - ім не месца на паліцах, але вось усякай посудке - ТАК, гэта МАЁ!
Як паказала практыка, адкрытыя кухні нашмат зручней, рэчаў менш не стала, усё засталося як было. Але месцы больш стала, верхнія шафы зараз не навісаюць і ня загрувашчваюць прастору. Адзінае пытанне гэта сушка посуду, пакуль знайшла вось такую сушку і я ёй вельмі задаволеная.
Не ведаю з якой ідэяй зрабіла рамку на сцяне - для чаго? - мне таксама цікава для чаго, цяпер бы я яе не рабіла, выратавала становішча тым - што ў рамцы размясціла таблічкі і хацела ўжо напісаць на іх самыя папулярныя рэцэпты - у мяне дзявочае памяць і я заўсёды забываю інгрэдыенты, АЛЕ пажыўшы з таблічкамі роўна дзень я ўсвядоміла, што ад такога колеру на ўзроўні вачэй я пачынаю вар'яцець - зняла - павесіла кубкі, пакуль падабаецца.
На праём які вядзе ў калідорчык павешу вэлюм завязаную ў вузел, плінтус пад кухняй пакуль не ведаю якога колеру рабіць, ліштвы на кухні перафарбаваныя напэўна ў белы - таксама яшчэ не вырашыла пока.Люстра - звычайны друшляк пафарбаваны з балончыка ружовай фарбай, прыкольна атрымалася. Столь афарбоўка белая, вечарамі вось такія блікі ад лямпы - я не ўлічыла дадзены фактар пры мантажы гэтай задумы, але глядзіцца даволі міла - хоць наогул не кідаецца ў вочы, на столь як апынулася наогул не гляджу :)
крыніца