Хтосьці паедзе на прыроду, хто-то на дачу. Многія задаюцца пытаннем, што б такога прыгатаваць? Прапаную Вашай ўслухваюся, рэцэпт падрыхтоўкі плову, які, я думаю, нікога не пакіне абыякавым!
Дадзены рэцэпт быў вельмі даўно захаваны на кампутары, крыніца пазначыць не магу, бо дадзены сайт ужо не існуе. Магчыма аўтар ўбачыць сваё тварэнне на фішкі, таму загадзя дзякую яго! Практычна ўвесь тэкст падрыхтоўкі, ад аўтара рэцэпту.
Сёння я вырашыў паказаць і расказаць, як прыгатаваць нармальны узбекскі плоў, а не тую мешаніну, што прывыклі выдаваць за яго. Рэцэпце Ферганскага плову я навучыўся ў мясцовага узбека, які сярод усіх сваіх суродзічаў адрозніваецца уменнем гатаваць так, каб усе былі ў захапленні і ведае масу рэцэптаў гэтага выдатнага страў. Сам я далёка не узбек, аднак навучыўся-такі.
1. Мяса - 1 кг. бараніны (я выкарыстаў два, так як планаваўся невялікі баль, наогул жа ёсць стандартнае спалучэнняў 1кг мяса, 1 кг рысу, 1 кг морквы). Большая частка - мякаць, астатняе - некалькі ребрышек з мясам (для прыгажосці).
2. Морква - 1 кг (у мяне зноў жа два).
3. Рыс - 1 кг (ну вы зразумелі). Наконт рысу. Для нармальнага Ферганскага плову рэкамендуюць паннаў-Зіру, але тая, што я паспрабаваў дастаць у Уфе - трэскалася ўжо пры мяшанні і ў выніку яе проста з жонкай пусцілі на гарнір да мясу.По радзе дасведчанага узбека Абдул-Гані купіў просты тайландскага пропаренный рыс (даўгаваты такі).
4. Лук - 2-3 сярэднія цыбуліны (у мяне было штук пяць) + 1 (одна) маленькая. Навошта гэта - пазней растлумачу.
5. Часнок - 2-3 галоўкі (у мяне пяць).
6. Перац струковы - таксама 2-3.
7. Масла раслінны обычное- грам 300 (я браў больш) .Калі ёсць тлушч - вельмі добра, будзем выкарыстоўваць і яго.
8. Заправа - Зіра і барбарыс. Зіра бывае двух відаў - жоўтая і амаль чорная. Тая, што чорная - ўзбекская, вельмі духмяная. Жаўтлявая таксама добрая, зрэшты.
Такім чынам. Мяса рэжам на кубікі сярэдняга памеру (3х3 см прыкладна, дзе-то ў сетцы бачыў такое апісанне). Рабрынкі проста падзяляем. Мяса не мыць! Максімум, што можна зрабіць - працерці сухой анучай (калі сапраўды нейкі смецце трапіў).
Моркву наразаем саломкай таўшчынёй прыкладна ў 0,5-1 см. На фотках ўбачыце. Менавіта наразаем, ніякай таркі, ніякіх камбайнаў. Моташна, рукі стамляюцца - але трэба.
Лук наразаем кольцамі, адну маленькую цыбулінкі пакідаем некранутай.
Рыс - старанна прамыць. Лепш чыстай, добрай вадой, хоць я маю і звычайнай праточнай. Мыць да таго часу, пакуль вада не пачне злівацца празрыстая. Мыйце цёплай вадой, а калі скончыце - не пакідайце яго сохнуць, адразу ж зноў заліце даверху і трошкі падсаліць, зусім ледзь-ледзь.
Казан. У гэты раз я рыхтаваў на вуліцы і ўзяў нармальны, паўкруглы, вулічны казан. У паляўнічая-рыбалоўным краме "Мядзведзь" купіў для яго трыногу і распаліў вогнішча. Дома лепш за ўсё, вядома, рыхтаваць на старажытнай пліце у якой агонь на адной з фаерак проста палае. Пры адсутнасці гэтай - цешымся з таго, што ёсць.
Яшчэ патрэбна Шумовка з цвёрдай, трывалай, здранцвелымі ручкай, інакш замучаетесь мяса змешваць.
Прыгажосць. Казан пакуль награваецца, трэба атрымаць высокую тэмпературу.
Пачалі. Распаліўшы казан, наліваем алей, награваем лепей і кідаем тую самую маленькую цыбуліну. Навошта? Усё проста, яна ўбярэ з масла ўсё непатрэбнае.
Цыбулінкі трэба абсмажыць да карычневага колеру і выцягнуць з масла. Тут пасля гэтага я закінуў барановы тлушч (але пры яго адсутнасці гэты пункт проста апускайце).
Абсмажвання ад тлушчу я выцягнуў з казана, у паветры ўжо лунаў водар смажанай бараніны, суседзі высоўвалі насы на вуліцу, спадзеючыся даведацца - што ж гэта адбываецца на раёне.
Цяпер трэба хутка абсмажыць рабрынкі, тэмпература дазволіць зрабіць гэта менш чым за 5 хвілін. Закідваем іх у распаленае масла.
Змешваем.
І, абсмажыўшы злёгку, выкладваем на сподачак. Вось што атрымліваецца.
Цяпер ледзь-ледзь пачакаем, калі сыдзе вільгаць з масла. Яно перастае шыпець і пачынае выпускаць шызы дымок. Самы час закінуць лук.
Памешваем лук, обжаривая яго да залацістага колеру. Адзін сакрэт: ад ступені абсмажвання залежыць колер будучага плову, але не перастарайцеся, гарэлі скарыначкі ні да чаго. Лук аддаў вялікую частку сваёй вільгаці, шыпіць ўжо менш - пара пакласці ў казан мяса!
Трэба паспрабаваць зрабіць так, каб мяса абсмажыць, а не тушилось. Для гэтага важная максімальная тэмпература і умеранае перамешванне. У маім выпадку, мяса з-за свайго колькасці, паспела аддаць шмат соку і некаторы час усё-ткі патушаны.
Не забывайце падтрымліваць добрую, максімальную тэмпературу і, калі мяса зарумянятся ўжо, атрымала чырванаваты адценне - прыйшоў час закласці моркву. Уяўляеце, які ўжо пах стаіць вакол казана? Лук і бараніна проста прахарчавалі паветра ў акрузе.
Кладзём моркву акуратна зверху і пару хвілін нічога не робім, хай падыхаеш парамі, размякнет трошкі.
Пасля чаго пачынаем акуратна змешваць.
Працягваем змешваць хвілін напэўна 15-20, трэба каб морква таксама абсмажыць і галоўная прыкмета таго, што гэта адбылося - ад сумесі пачынае зыходзіць знаёмы пах плову!
Да гэтага моманту закідвалі ў сумесь жменю Зіры, пераціраючы яе далонямі трохі - аддасць больш водару. Туды ж - барбарыс (таксама прыкладна жменю). (Я, вядома, кідаў ледзь больш).
Ну, цяпер настаў час заліваць ваду. Кіпень. Заліваем ім усё з верхам, солім атрыманую сумесь так, каб на густ было трохі перасоленых. Цяпер сюды закладваем нашы рабрынкі, закладваем часнык і, калі перац стары і сухі, - можна пакласці і яго.
Атрыманая сумесь называецца зирвак. Пара зменшыць агонь так, каб наш зирвак несільно кіпеў і пакінуць так на 40 хвілін.
Праз 40 хвілін закладваем перчык, рыхтуем кіпень, рыс і распальваем агонь на поўную! Тут трэба наогул самы максімум выціснуць.
Самы адказны момант - закладка рысу. Агонь - магутны! Гэта важна.
Мал разраўнаваць.
І заліць зверху вадой. Несільно, прыкладна на фалангу-паўтары (дзіўная адзінка вымярэння). Я вунь як заліваў - праз шумовку, акуратненька.
Вельмі высокая тэмпература, моцны агонь спрыяе таму, што вадкасць хутка пачынае закіпаць. Інтэнсіўнае кіпенне падымае алей са дна казана наверх і яно, апускаючыся назад, ахінае сабой кожную рисинку.
Акуратна пагладжваў шумоўкай рыс, размяркоўваючы яго, разраўноўваючы. Пры гэтым не ўздумайце угрызацца у ніжнія пласты!
Вада, вядома ж, хутка выкіпала і надыходзіць такі момант, калі мал ўжо не храбусціць на зубах, а вада кіпіць дзесьці знізу.
Гэты момант вельмі важны. Тут бывае так, што вады трэба крыху дадаць. Старайцеся не перабраць.
Але ў мяне тут усё ў парадку. Трэба зменшыць агонь на самы-самы мінімум і зачыніць казан вечкам, ды поплотнее. Я перад гэтым яшчэ пасыпаў мал зверху разынкамі (на аматара), не пашкодзіць.
Праз 20-25 хвілін можна здымаць з агню і адкрываць. Любуйцеся!
Зараз трэба гэта ўсё змяшаць. У працэсе выкладваю часнык, перчык, рабрынкі на асобную талерку.
Ну, вось, здаецца, і ўсё.
Да стала!
крыніца