Шыццё моднай лапікавай спадніцы "у падлогу" за чатыры гадзiны.
Дачка сабралася ў адпачынак і, напярэдадні ад'езду, перад ёй паўстала звыклая для ўсіх жанчын праблема - няма з чым надзець "гэтую курточку" (бываюць разнавіднасці праблемы: гэтую кофтачку, гэтую маечку, гэтую спаднічку і г.д.). Перакапалі ўсё шафы жаночай часткі нашай сям'і і прыйшлі да несуцяшальнай высновы - сапраўды "няма з чым" ....
Я вырашыла паспрабаваць паспець выправіць сітуацыю, каб не азмрочваць адпачынак адсутнасцю "вельмі неабходнай рэчы" (хоць, наогул-то, магла б і загадзя сказаць).
На свет божы вынятыя кавалачкі тканін, якія я ўзяла з сабою для нуновойлока і паехалі ...
На часах поўнач. Самай жудасна цікава - паспею ці не ...
Анучкі не вельмі падыходзяць адзін да аднаго па колеры, занадта кантрасна (прыйдзецца дэкараваць швы для згладжвання пераходаў), таму звычайны спосаб злучэння лапікавай спадніцы палосамі адпаў і было вырашана шыць "шахматка".
Спачатку разлік. 10 абрэзкаў у шырыню (па 5 на перад і спінку) і 7 у даўжыню.
Даўжыня ва ўсіх ярусаў аднолькавая, таму проста агульную жаданую даўжыню дзелім на 7 і робім прыбаўку на швы. У мяне атрымалася 17см. Анучкі я проста нарвала палосамі (па 17см шырынёй, адпаведна).
Цяпер шырыня: жаданая шырыня ў поясе (ўлічваем, што ён "сядзе" на гумку) .Дочь любіць залазіць у спадніцы праз ногі, таму бярэм шырэй. Я вырашыла рабіць верхні ярус: шматкі шырынёй па 12 см, другі - 17, трэці - 22, чацвёрты - 27, пяты - 32, шосты - 37, і ніжні шырэй - 50. нарвацца шматкі з палос (пасля першага колеру здагадалася, што ірваць трэба пачынаючы з большай шырыні, тады рэшткі паласы можна размяркоўваць на меншыя кавалачкі верхніх ярусаў).
Сшываем верхні ярус з адвольных па колеры шматкоў. Страчыла без усялякіх фастрыг, шво кароткі. У канцы кожнага шва ня абрываючы ніткі пераварочвала і адразу апрацоўвала толькі што прашытыя зрэзы зігзагам. Паўтараем з усімі ярусамі, адразу замыкаючы іх у кола. Самы ніжні ярус я адразу падшыць (таксама без намёткі, проста праклала шво подогнув прыкладна на 1.5 см, потым яшчэ раз загнула ўнутр і яшчэ раз прострочена).
Цяпер пачынаем злучаць ярусы паміж сабой. Рабіла ізноў без намёткі, проста скалываются шпількамі па вертыкальных швах і ў працэсе радкі присобирала больш шырокі шматок. Спадніцу сабралі.
Улічваючы, што бавоўна тоненькі, можна не сумнявацца, што будзе прасвечваць, таму адразу робім падшэўку. Потым з яе ж яшчэ і пояс зробім. Сшываем "трубу" па шырыні роўную верхняга яруса нашай спадніцы (даўжыня у мяне атрымалася 70 см, на гэтым тряпочка скончылася). Падгінае ніз падшэўкі (ізноў падгінаючы - радок, яшчэ загінуў, і яшчэ радок).
Скалываются шпількамі асабовымі сторанами верхнія зрэзы спадніцы і падшэўкі і прострачиваем. (У гэты момант падумала, што калі б пракласці па бэзавай часткі гумовыя жылкі, то выйшаў бы цікавы сарафан. Але жылак ў наяўнасці няма, як і часу для іх пакупкі, таму паехалі далей).
Цяпер дэкор. Я ўжо пісала вышэй, што шматкі вельмі кантрасныя (плюс не забываемся пра курточку, дзеля якой усё і ладзілася, а яна ў нас з шэра-бэзавай джынсы), таму па перыметры "кубікаў" я прыдумала зрабіць імітацыю махроў. Яна трохі згладзіць пераход кветак і дадасць вясковага шыку :). На ролю "махроў" была абраная бэзава фіялетавая пража (паветраная микрофибра). Падумала, што можна выкарыстоўваць любыя бейка, стужачкі, джгуты: усё залежыць ад тканіны і задумкі.
Дзве ніткі скручвалі паміж сабой (кубік у адзін бок закручваць, кубік - у іншую, каб клубкі ня блыталіся), прыкладаем-над шва і прострачиваем. Пража мохнатая, таму шво ў ёй "тоне" і яго не відаць. Пачынаем і сканчаем шво трыма - чатырма шыўкамі зігзаг, каб добра замацаваць). Усе, дэкор скончаны, можна вяртацца да пояса.
Падшэўку выварочваем ўнутр (у нас яна бэзавага колеру) пакідаючы уверсе шырыню для кулиски, у якую уставім гумку.
Прышпільваць шпількамі (некалі фастрыгуюць) і отстрачиваем спачатку ў край, і потым па месцы злучэння спадніцы з падшэўкай. Так у нас пояс і падшэўка знутры складаюць адзінае цэлае. Пакідаем непростроченным уваход для гумкі. Продергиваем гумку і зашывалі на руках гэты ўваход. Гэта быў першы і адзіны раз за ўсю працу, калі я ўзяла ў рукі іголку.
Вось, што ў нас атрымалася:
Глядзім на гадзіннік. Уся праца (разам з фоткамі) заняла чатыры гадзіны. Заказніца даўно заснула :), я таксама яшчэ паспею крыху паспаць.
P.S. Спадніца ўжо паляцела адпачываць, і, мяркуючы па данясеннях, акрамя яе можна было нічога з шмоток ў адпачынак не браць, таму як падыходзіць і на пляж, і на пагуляць, і на вечарынкі. Т.л. рэч, падобна, зручная. Дзяўчынкі, яшчэ палова лета наперадзе, можа ў каго і з'явіцца жаданне пашыць сабе абноўку;)
крыніца