Я не люблю выкідваць тое, што можа яшчэ прынесці карысць. Калі ёсць магчымасць, то перапрацоўваць і ўжываю далей.
Так адбываецца і з вытанчыліся кавалачкамі мыла. Тоненькая пласцінка мала практычная і як правіла адпраўляецца ў смецце. Але мноства обмылков ператвараюцца ў паўнавартасны кавалак мыла.
Менш слоў, больш справы!
Што трэба?
- - сухія кавалачкі мыла;
- - тарка або нож;
- - тара для вадзяной лазні;
- - любімае араматычнае алей;
- - па жаданні молаты кава.
працэс працы
1. Кавалачкі неабходна здрабніць. Альбо дробна парэзаць, альбо перацерці. Другі варыянт пераважней, бо мыла хутчэй расплавіцца. Але ў мяне ў працэсе таркі ўвесь час пакутуюць пазногці, таму я дагледжу нажом.
2. ссыпалі ў падрыхтаваную тару. Для такой мэты я выкарыстоўваю вядзерца з-пад маянэзу. Для таго каб зручна было з ім працаваць забэрзваюць палачку для сушы, у зробленыя загадзя адтуліны.
3. У рондальчык, дыяметрам крыху больш чым вядзерца набіраю ваду, даводжу да кіпення. Вядзерца апускаю ў кіпячую ваду. Такі метад называецца вадзяной лазняй. Склад не падвяргаецца непасрэдна кіпячэнню, але пад уздзеяннем тэмпературы трансфармуецца.
4. У працэс прыгатавання неабходна памешваць склад. Калі усе кавалачкі будуць растаплю, і структура будзе аднастайнай вядзерца можна снимать.Для атрымання скрабирующего эфекту я дадаю трохі молатай кавы, прыкладна падлогу чайнай лыжкі. Для водару капала некалькі кропель эфірнага алею. Я люблю шалфей. Змешваю і заліваю ў форму. Любая невялікая ёмістасць выдатна падыдзе для гэтай мэты. У маім выпадку мыльніца.
5. Пакідаем да таго моманту пакуль склад не зацвярдзее. Вымаем з формы. Калі ўзнікаюць цяжкасці, то я наліваюць ў міску гарачую ваду і апускаю мыльніцу. Мыла злёгку падтае і спакойна выслізгвае.
6. Прыемных лазневых працэдур!
