Са слоў аўтара: Не так даўно выставіў тэлефон жонкі на продаж.
Прасценькі кітаец, цэннік паставіў сярэдні.
Першы тыдзень была наогул цішыня. Потым пару званкоў і таксама міма.
І вось ён. Званок. Не мясцовы нумар.
Чалавек бегла пацікавіўся што і як з тэлефонам, я ў сваю чаргу, успомніўшы, што так і не змог знайсці яго родныя навушнікі і зарадку, паведаміў пра гэта патэнцыйнаму пакупніку.
На што атрымаў адказ, маўляў наогул пофіг. У мяне сапраўды такі-ж тэлефон і дзіка ён мне падабаецца, прям не магу. Але ён зламаўся і мяняць яго ні на што не хочацца. Вось хачу купіць Ваш.
Ужо дзіўна .... Тэлефончык так-сабе. Аналагаў моры. Гандлявацца ён нават не думае.
Дык вось, кажа, жыву я ў Падмаскоўі і трэба адправіць тэлефон поштай.
Ну тут як-бы я ўжо на 100% зразумеў куды ўсё ідзе :)
Але бо маю цікавасць з такога роду ашуканскім схемах (проста цікаўнасць), то не стаў вешаць трубку, а працягнуў размову, пагадзіўшыся адправіць тэлефон, пасля 100% перадаплаты на карту.
- Вядома ж, цяпер адпраўлю (тут я падрыхтаваўся), давайце нумар карты.
- Толькі нумар?
- Так, вядома.
- Адпраўляю нумар карты. Чакаю, што зараз пачнецца "банк адмовіў у перакладзе" "дашліце код пацверджання" і бла бла бла.
Але няма ... Толькі нумар карты.
Праз 2 дня робяць грошы. я ў ахуе саджуся ў машыну, еду на пошту і адпраўляю чалавеку тэлефон.
Маралі няма.
крыніца