Яшчэ на пачатку 2000-х займаўся тым, што здаваў невялікую кватэру ў спальным раёне Краснадара. Квадратура невялікая, рамонт я саскнарнічаў добры рабіць для кватэранаймальнікаў. Пафарбаваў сцены водоэмульсионкой, замяніў сантэхніку, уставіў вокны і дзверы новую. З мэблі толькі ложак, стол, ды пару крэслаў.
Падумаў, што нават калі нешта і сапсуюць, то не так страшна - усё ж не разаб'юць за месяц. Вырашыў, што за грашыма буду прыязджаць штомесяц, каб кантраляваць стан нерухомасці.
Здаў кватэру маладой сям'і: тата, мама (абодвум па 23 гады было) і грудное дзіця.
Першыя чатыры месяцы нармальна плацілі. А потым пачалося: давай праз тыдзень, так як з.п. затрымліваюць, давай праз яшчэ адну тыдзень. Карацей, затрымаў плацёж на цэлых два месяцы. А грошай як не было, так і няма.
Я прыязджаю - адкрывае жанчына з дзіцём на руках. Разводзіць рукамі, маўляў ўжо пару дзён мужа не бачыла. Трубку не бярэ. Я зайшоў у кватэру. Агледзеў - нідзе няма. Тэлефон галава сямейства ўпарта не бярэ, хоць гудкі ідуць. Рабіць няма чаго - паехаў дадому (ну не выганяць жа жанчыну з дзіцём на вуліцу).
Потым цэлы дзень прасядзеў у машыне насупраць пад'езда.
Сяджу і думаю: "злаўлю, прыб'ю гнюса". Прасядзеў так да вечера.Не дачакаўся. Ужо сабраўся ехаць дадому, як мне тэлефануе гэты прапалы.
- Добры дзень.
-Ты дзе, такі-сякі нядобры чалавек (мат заменены).
- Гэта старэйшы следчы такі вось ...
Аказалася, што мяне выклікаюць у аддзяленне паліцыі, так як я апошні названьваюць мерцьвяка. Забілі гэтага чалавека, а я яго цэлы дзень каля пад'езду чакаў, блін.
Пакуль сутнасць ды справа, мяне пацягалі па аддзяленнях паліцыі, нават у морг звозілі. Потым яшчэ разы два выклікалі да нейкага дазнаўцу, які пытаўся адно і тое ж. Як высветлілася пазней - мужык падсеў на наркотыкі і стаў набіраць у доўг, а так як маёмасці або зберажэнняў у яго не было, то і пакончылі з такім даўжніком.
І тым жа вар'ятам ўвечары тэлефануе жанчына, у якой мужа забілі і просіць, каб я прыехаў, так як нейкія хлопцы да яе біліся. Я тэлефаную ў паліцыю. Прыехаў нарад, апыталі жанчыну і праз 10 хвілін памчаліся. Жанчына плача - просіць, каб я ў яе пераначаваў. Рабіць няма чаго - застаўся на ноч. Аказалася, што адэкватная жанчына. Яна дзіцяці паклала спаць, а я зганяў ў краму па прадукты. Сядзелі поўначы чаі ганялі, бо спаць і не хацелася, і не магла. На наступны дзень я да яе пасля працы зноў прыехаў. Потым забраў жанчыну з дзіцем у сваю кватэру. З той вар'яцкай ночы прайшло ўжо 13 гадоў. Вось так я і пачаў сустракацца са сваёй жонкай. Хоць які там сустракацца? Забраў жанчыну да сябе і ўсё. Зараз у нас 5 дзяцей (чацвярых яна ад мяне нарадзіла).
І, не ... Кватэру я больш не здаю. Часткова грошы ўклаў у бізнес, а часткова паклаў на дэпазіт у банку.
крыніца