Мы з бацькамі жылі доўгі час у аднапакаёвай хрушчоўцы. Жылі і збіралі грошы на нармальнае жыллё. І вось да маіх 13 гадоў патрэбная сума назбіралася, купілі прасторную траячку ў новострой, дзе кухня была па плошчы, як наша ранейшая жылы пакой. Бацькі прытрымліваліся філасофіі, што рамонт трэба рабіць капітальна і на доўгія гады.
Таму паралельна збіралі грошы і на рамонт, каб адразу яго зрабіць і не цягнуць доўгія гады. Але бабуля, татава мама, думала інакш. Казала, маўляў, хопіць шпалеры паклеіць, мэбля па сваяках непатрэбную назбіраць і заязджаць, а то чаго ў двух месцах камуналку аплачваць. А там паступова нармальна перарабляць. Але бацькі былі непахісныя. Рамонт даверылі прафесіяналам, закупілі матэрыялы, пакінулі грошай (на ўсялякі выпадак) рабочым, і паехалі на моры да сваякоў амаль на месяц. Па вяртанні мы павінны былі выбраць мэблю і заехаць. Ну вось мы вярнуліся, ідзем праверыць працу і офигеваем ...
У маім пакоі яркія гідкія ружовыя шпалеры з клоўнамі, у бацькоў - аранжавыя ў кветачку, а ў гасцінай -Зялёным ў сіні ромбік, налепленыя не ў стык, столі ўсюды пабелены. На кухні і ў ваннай аднолькавая белая плітка, як на вакзальных туалетах, а столі аблеплены рознакаляровай шчыльнай пленкой.На кухні варта да болю знаёмы стары бабулін гарнітур, печка і халадзільнік, у гасцінай канапа, напэўна, гадоў 60-х, а падлога выфарбаваны поносного колеру фарбай, ва ўсіх пакоях і ляжаць затаптаныя дарожкі. І тут бабуля усміхаецца ва ўсё 32 і кажа:
- Нуууу, і дзе ваша "дзякуй"? Мы столькі грошай вам зэканомілі, прагналі тых шарлатанаў, здалі матэрыялы ў краму, і набралі новых - бюджэтных. А што - ані не горш, усё яно аднолькавае, за назву пераплата. А кухня вунь якая добрая, трывалая, вас перажыве. Нездарма мы столькі часу канапа не выкідвалі, казала ж, спатрэбіцца!
І тут мая заўсёды спакойная і добрая мама загарлапаніла матам, следам здзіраючы шпалеры са сцен і ламаючы той пракляты гарнітур. Бабуля глыбока пакрыўдзілася.
Мне ўжо 22. Бабуля да гэтага часу не мае зносіны з намі, лічачы сябе правай на 100%.
P.S. То бязладдзе мы абадралі, зрабілі, як першапачаткова планавалі, толькі давялося ўлезці ў даўгі. Зэканомленыя грошы бабуля сабе забрала і не вярнула. Тыпу маральную шкоду.
крыніца