Жыву на 5-ым паверсе, дом без ліфта. У кватэры, як цяпер прынята казаць, ідзе "еўрарамонт". Натуральна ўсе "старое і непатрэбнае" - на сметнік. Прыйшла чаргу ванны - 200 літраў, чугунина. Колькі важыць незнаю, але цяжкая-а-а-а.
Вывалак напалову на лесвічную пляцоўку, сем патоў сышло. Цалкам нельга - суседскія кватэры баррикадирую. Далей без памочнікаў - ну, ніяк. Сеў папаліць. А цыгарэты цю-цю ... скончыліся. Добра, схаджу ў краму, заадно паклічу каго-небудзь на піва з апусканнем ванны. Спускаюся ў двор. Насустрач ідуць дзве асобы, сантэхнічнай выгляду. Проста ад балды, кажу:
- Мужыкі, вам выпадкова ванна не патрэбна? У мяне рамонт. Мне спусціць з пятага трэба ...
- А за колькі?
Я пачынаю разважаць у колькі мне абыдуцца сябры-памочнікі, дзялю напалам ...
- "Дзве па 0,5!
Бачу працу думкі на прыязных фізіяноміях.
- Ці згодныя! Дзе чугунина?
- У гэтым пад'ездзе, на пятым паверсе. Там матушка дома, скажаце, што ад мяне. Я, пакуль, у краму зганяць.
Іду ў краму, купіў цыгарэт і абяцаныя 2 па 0.5. Вяртаюся дадому, каля пад'езду ванны няма. Мабыць, без аплаты - няма працы! Лагічна.
Падымаюся дадому ... На пляцоўцы ванны НЕ! ... Нічога не разумеючы, адкрываю дзверы. Насустрач выходзіць маці.
- А дзе? ... Ванна ...
- Прыйшлі двое нейкіх мужыкоў. Сказалі, што дамовіліся з табой наконт ванны. Далі грошай. Сказалі, каб ты сам купіў. І панеслі яе з сабой ...
Проста стэк па сценцы на падлогу ...
Дарэчы, грошай было дакладна на 2 па 0.5. Дзякуй, мужыкі!
крыніца