Чым мне падабаецца савецкі Мельхіёр, дык гэта вастразубы рот відэльчыкам, якія цалкам могуць служыць прыладай забойства. А так жа выцягнутымі завостранымі лыжкамі, якімі можна забіць яшчэ больш балюча тк "я выражу яму сэрца лыжкай" (с) Робін Гуд. Зараз сталовыя прыборы робяць запар брыдкія нейкія. Відэльцы тупозубые, нібы іх кусачкамі абрэзалі. Лыжкі круглыя і плоскія, фу. Пластыкавыя ручкі само сабой. А тут трапіўся мне стары савецкі сталовы набор. Увесь брудны і ўжо счарнелы ад часу. Я вырашыла яго выратаваць і пачысціць. Але ўсякія прыціранні-оттирания давалі нулявы вынік. Таму я вырашыла яго зварыць!
Вельмі папулярны ў сетцы рэцэпт, хоць дазоўкі ўсюды адрозніваюцца.
Спатрэбіцца ёмістасць з досыць шырокім дном, каб сталовыя прыборы лёгка змясціліся гарызантальна. У мяне гэта была нейкая эмаляваны міска. На дно ўкладваем кавалачак фальгі. Паняцця не маю - нафіга. Можа для гідролізу якога-небудзь? :) На фальгу высыпаем 2 сталовыя лыжкі соды і паўтары сталовыя лыжкі солі. Ўкладваем відэльцы-лыжкі. Заліваем зверху кіпенем. І ставім варыцца на самы маленькі агонь, так, каб вада заставалася гарачай, але не кіпела. І хвілін на 15, як сказана ў рэцэпце. Затым здабываем гарачанькае з міскі і шчотачкай або жорсткай губочкой сціраны ўсю бяку.Черное, мутнае, тоўстае - сыходзіць вельмі лёгка. І застаецца бездакорная серабрыстыя!
Ейбогу я не верыла ў гэтую магію, пакуль не колупнула кіпячую відэлец драўлянай лапатачкай, а з яе стала адвальвацца .... ну ... як накіп. Але пасля таго, як я ўсё зрабіла па рэцэпце, на некаторых відэльчыкам ў глыбіні разьбы ўсё роўна засталася чарната. Можна адцерці шчоткай з сухой содай, але яна крыху драпае. Таму я паўтарыла кіпячэнне. Толькі ўжо больш шчодра дадала і соды і солі - па 4 арт. лыжкі. І вось з такімі пропрциями ўжо праз 15 хвілін засвяціла ўсё, што павінна было заззяць!
Для параўнання:
Чысценькія відэльчыкам і лыжачкі. Па-нармальнаму бляск не атрымалася сфатаграфаваць, пахмурна тут у нас.
крыніца