Шмат хто з нас проста не ўяўляюць сабе Новы год без багата ўпрыгожанай, зіхатлівай усімі агнямі ёлкі. У некаторых сем'ях падрыхтоўка да свята ператвараецца ў сапраўдны рытуал. Дарослыя клапатліва распакоўваюць скрынку з ёлачнымі цацкамі і па адной перадаюць іх у рукі дзятвы, а малыя з зачараваннем развешваюць ўсе гэтыя цудоўныя шары і сняжынкі па зялёным яловым лапам.
Сёння сярод упрыгожванняў для навагодніх елак можа трапіцца што заўгодна, ад традыцыйных шкляных ледзяшоў і гузоў да шакаладных батончыкаў і нават шклянак са марціні. Але адной з самых папулярных ёлачных цацак ўжо даволі даўно з'яўляюцца агуркі!
Калі ўдумацца, агурку месца на навагоднім стале, але нiяк не на ёлцы. Аднак свет ужо прывык да такіх упрыгожванням, ды і глядзяцца цацкі-агурочкі вельмі нядрэнна. Існуе нямала легенд, якія распавядаюць, з-за чаго гэтыя гародніна апынуліся сярод ёлачных цацак, і кожная з іх заслугоўвае асобнага аповяду.
Перад Калядамі на Захадзе дарослыя вешаюць на ёлку роўна адзін агурок, імкнучыся размясціць ўпрыгожванне так, каб яно цалкам не кідалася ў вочы. Прачнуўшыся з раніцы, дзеці перш за ўсё пачынаюць шукаць гэтага зялёнага прыгажуна.
Першы, хто выявіць цацку, але рукамі да яе не дакранецца, атрымлівае адмысловы подарок.Раньше, кажуць, звычай выглядаў інакш, і на елку вешалі ня шкляны, а звычайны салёны гурок!
Дарэчы кажучы, агурок - не адзіны гародніна, моцна звязаны з Новым годам і Калядамі. Кампанію яму складае, у прыватнасці, бульбачка.
Ёсць звесткі, згодна з якімі яшчэ ў XVIII стагоддзі пазалочаныя і пасярэбраныя бульбяныя клубні ўпрыгожвалі ёлкі ў Германіі. Для ірландцаў бульба - сімвал адраджэння краіны. Ну а ў СССР з яе выразалі зайчыкаў і іншых звяркоў, а часам проста пяклі і вешалі на дроце на ёлку.
Наогул навагоднія ўпрыгажэнні нярэдка прымаюць форму агародніны і садавіны. Мільёны сем'яў, рыхтуючыся да Новага года, выцягваюць шкляныя морквы, лімоны, буракоў і нават рэпы. Раней, дарэчы, на елку часцей вешалі ня цацачныя, але самыя сапраўдныя садавіна, прысмакі і прысмакі.
А адна з самых папулярных легенд аб з'яўленні агурка на каляднай ёлцы сцвярджае: калі выдаўся асабліва неўрадлівы год, арэхаў і яблыкаў для ўпрыгожвання папросту не было. Садавіна прыйшлося замяніць салёнымі агуркамі. Гісторыя запомнілася людзям і паклала пачатак новай традыцыі.
Амерыканцы, дарэчы, прыпісваюць абодвум апісаным вышэй звычаям нямецкія карані. А вось самі немцы лічаць па-іншаму. Нават у горадзе Ротенбург, дзе функцыянуе вядомы на ўвесь свет музей Нараджэння, пра нямецкі паходжанні «агурочных» традыцый не гавораць.
На самай справе, агурок не асоба «нямецкі» гародніна. Жыхары Германіі прызнаюць яго дарэчнасць на навагодняй ёлцы, але абыходзяцца без звязаных з ім традыцый.
ЗША ж - іншая справа. Тут легенд аб калядным агурку хапае. Ёсць нават гісторыя пра салдата часоў вайны паміж Поўначчу і Поўднем, якога ў палоне марылі голадам. На Каляды мужчына папрасіў бы пленителей адзін-адзіны салёны агурок.
Усё скончылася добра, байца вызвалілі, ён пражыў яшчэ шмат гадоў, і да канца сваіх дзён верыў, што выжыў толькі дзякуючы гэтаму агурку. Што характэрна, легенда сцвярджае, што па паходжанні салдат быў баварцаў. І тут выявіліся нямецкія карані!
Сярод легенд аб калядным агурку ёсць і даволі змрочныя гісторыі. Адна зь іх зьвязвае гэтыя гародніна са святым Мікалаем Цудатворцам. Паводле падання, жорсткі карчмар забіў траіх хлопчыкаў, якія ехалі дадому са школы, і засунуў іх рэшткі ў бочкі з салёнымі агуркамі.
На шчасце, у той жа карчме спыніўся на начлег святы Мікалай, які выкрыў гнюса і ўваскрэсіў дзяцей. З тых часоў, апавядае легенда, і існуе звычай вешаць на елку агурок.
На роліку ніжэй ты зможаш пачуць яшчэ крыху пра гісторыю калядных агуркоў, а таксама палюбавацца на творы шкловыдзімальнікаў. Самае то для здабыцця святочнага настрою!
Як бачыш, агурок на навагодняй ёлцы не проста ўпрыгажэнне, а частка старой і шанаванай традыцыі. А бо маленькімі мы нават не ўяўлялі, колькі гісторый звязана з гэтай цацкай ...
крыніца