Van die argitek se student het ek in 'n pastry gery en na Parys verskuif

My naam is Maria, ek is 'n 23-jarige student van magistraat in die hoërskool van beeldende kunste in Parys. Op 16-jarige ouderdom het ek die Moskou-argitektoniese instituut ingeskryf, maar na 'n paar jaar het ek besluit om 'n banketbakker te word. Om homself te bewys dat die gekose pad getrou is, sal ek elke dag werk om 'n professionele in banketkuns te word, in parallel wat die opleiding van die argitek in Frankryk ontvang.

Ek sal vertel hoekom ek besluit het om die beroep en die land van verblyf te verander en hoe dit besluit het.

Begin van verandering

Op 16-jarige ouderdom het ek die Moskou-argitektoniese instituut ingeskryf met die begeerte om 'n bekende vrou-argitek te word. Na 2 jaar was ek egter gefassineer deur die voorbereiding van nageregte. Dit klink onredelik, maar my belangstelling in die koek is veroorsaak deur die begeerte om gewig te verloor. Aanvanklik was ek gefassineer deur die voorbereiding van lae-kalorie-nageregte, en dan het 'n belangstelling in klassieke koeke en koeke verskyn.

Eendag, om my ma te geluk, het ek besluit om 'n komplekse mousse-koek te kook met 'n spieël-versiersel en 'n sjokoladesekor, op daardie oomblik het ek regtig van die proses en die resultaat gehou. Die foto onder dieselfde koek.

Versieringskoeke word redelik maklik aan my gegee - al die studies in die argitektoniese skool. Die smaak van smaak en kennis van die verhoudings het die proses van implementering van idees gefasiliteer. Al my koeke is die gevolg van die vermenging van twee sulke verskillende beroepe.

Opleiding in Parys

Ek het Confectiony Art in Parys bestudeer, waar ek gehelp is deur die kennis van Frans, wat ek nog 9 jaar begin leer het.

In 2013 het Ma my 'n verjaarsdagaanbieding gemaak - Confectionery kursusse By die skool het alena ducass egter tydens eksamens. Ek het 'n verhoogde beurs ontvang, dus as die eksamens misluk het, sou dit dit verloor het, wat 'n skande sou wees. Presies dieselfde situasie het in 2015 plaasgevind toe ek na die Bellouet Conseil in die middel van die sessie na Parys gegaan het. Maar om die geleentheid te mis om in die skole van die twee bekende Franse sjefs te leer, was ook onmoontlik. Daarom moes ek 'n bietjie slaap en baie werk om alles te vang.

Op daardie tydstip was Ma die enigste persoon wat my ondersteun het. Oumas en oupa het net oor 'n vreemde passie gelag (terselfdertyd gewillig gesofistikeerd deur my koeke), het Pa nie eens die nuwe passie van sy dogter in ag geneem nie, baie het gewonder: "Ontbreek so 'n gerespekteerde beroep van die argitek op die banketbakker. ?? Die deeg is dieselfde wat in die bakkery-olie rose doen. "

Die persoon wat baie geleer het, is die hoof Condryer Antonio Bashur. Sodra ek per ongeluk sy werk op die internet gevind het, het ek geïnspireer en besluit om my bewondering uit te druk. Ons het gepraat, en hy het my onverwags uitgenooi na sy internskap in Miami, waar hy sy hoof was. By die instituut was daar vakansies, en ek het 'n visum in die Verenigde State gehad.

Hierdie gelukkige geval het weer bewys: wees nooit bang om te skryf aan diegene wat belangstel in / soos / veroorsaak bewondering nie. Skryf of stuur jou CV in die beste maatskappye, in die maatskappy waar jy droom om te werk. Baie Mense is regtig reageer en gereed om te help . Jy sal niks verloor deur 'n brief te skryf of 'n portefeulje te stuur nie.

Verhuis na Frankryk

Nog 9 jaar, toe ek Frans as 'n addisionele taal op skool gekies het, het ek verlief geraak op hierdie land en haar kultuur. Op baie maniere, danksy sy geliefde onderwyser, het ek nog steeds Toe het hy besluit dat ek in 10 jaar na Frankryk gaan . Skuif, wat 'n student is, altyd makliker, maar ek wou nie die instituut met 'n baccalaureusgraad voltooi nie.

Nader aan die einde van die studie in Moskou het ek begin voorberei vir toelating tot argitektoniese landdryke in Parys. Dit het baie moeite gevra om 'n taaleksamen en talle vergaderings met die Franse burokrasie te slaag. Maar ek wou regtig die doel bereik, miskien Ontvang Parys vir gratis opleiding.

Terselfdertyd met toelating tot die landdrade, is ek aangebied om nageregte vir die nuwe banketbakkery-kalifornieseaketion in Moskou uit te vind. Ek het gestaan voor die keuse: om hier te bly en ter wille van die droom om te droom om in nageregte betrokke te raak of 'n ander droom te volg - om na Parys te gaan. Ek het die laaste een gekies, maar dit was nie in staat om onmiddellik 'n banketbakkery te beëindig nie en omtrent 'n jaar nadat Frankryk na Frankryk verhuis het, het die span op afstand gehelp. Volg die kwaliteit en samehang van werk op 'n afstand is nie maklik nie, so ons het ongelukkig opgehou het.

Nadat ek in Parys aangekom het, het ek in die woonstel gewoon dat ek nog in Rusland geskiet is met nie die mees eerlike eienaars nie. Dit was 8-meter kamer vir dienaars op die 6de verdieping onder die dak , sonder vensters, sonder internet en met 'n toilet op die trappe.

Uit die gewoonte het ek dikwels uitgebreek om 'n koek te kook, maar ek het verstaan dat dit byna onmoontlik was. Daarbenewens het ek 'n soort behandeling gehad. Eendag het onderwysers in die Parys-skool oor my tweede beroep geleer en aangebied om 'n koek te maak vir die finale beskerming van die projek. Trots en begeerte om vir haarself te bewys, wat ek nie kan toelaat om "Nee" te sê nie.

Stel jou voor in die kombuis, waar dit moeilik is om selfs 'n toebroodjie of roerei te kook, het ek besluit om 'n koek te maak. In my arsenaal was daar twee branders, 'n klein mikrogolf en 'n klein vrieskas. Toe het ek dit verstaan Daar is niks onmoontlik nie en alle twyfel en struikelblokke is in die kop in die mens. As gevolg hiervan het hierdie koek 'n versiering geword om die projek te beskerm!

Huidig

In Parys het ek 'n onderhoud met Christoph Adam geslaag en begin werk as 'n banketbakker in L'Éclair de Genie, wat werk met leer in die landdryke kombineer. Dit was 'n moeilike tydperk, aangesien ons amper elke dag gewerk het totdat die nag gekom het Ons het nie 'n breek vir middagete in die grafiek gehad nie, en die eclairs wou nie hê nie. Toe het ek besef dat dit nie myne is nie - om elke dag dieselfde nageregte te maak, as 'n vervoerband, en nie as die Skepper en die Skepper nie.

Snaaks Feit: In Europa, in teenstelling met Rusland, is banketbakkery eerder 'n manlike beroep as vroue, want dit is fisies harde werk. In die span sal niemand jou 'n verslapping maak nie, almal sal op gelyke voet werk, selfs al moet jy 'n paar sakke met meel sleep.

Nou gaan ek voort om van die argitek te leer en werk die banketbakker. My gunsteling beroep is om nageregte vir restaurante en kafees te ontwikkel en uit te vind. Onlangs ontvang ek dikwels voorstelle om saam te werk. Een van hierdie voorstelle in my banketbakkery is samewerking met Yulia Vysotskaya. Ek is genooi om 'n handelsmerkhoof van haar restaurantvoedsel-ambassade te word en met somer nageregte te kom.

In die werk van die banketbakker is 'n kreatiewe benadering. Die belangrikste instrument in die kombuis vir my is 'n potlood en papier. Omdat jy altyd baie sketse moet maak, om komplekse en interessante take op te los. Byvoorbeeld, in een deeg was dit nodig om Sowjet-nageregte op te los, maar met 'n meer moderne voer, omdat die gasvrou hul fan was. As gevolg hiervan het ek die formulering heroorweeg en absoluut nuwe voorkoms van die koeke geskep, maar met die gewone smaak met die kinderjare.

Toe ek op die ouderdom van 17 is, het ek my eerste verbrandde pasta van die oond gekry, meer soortgelyk aan pannekoeke wat in 'n pan versprei het, kon ek nie dink dat ek in 5 jaar 'n gasonderwyser op 'n internasionale gastro-intestinale in Sochi sal wees nie. Staan op die verhoog tot dekades van belanghebbende mense en wys hoe om 'n koek te maak met 'n spieëlversiersel, Ek het skielik besef dat gelukkig.

Dit is so mooi verstaan as jy presies weet wat jy liefhet. Dit is glad nie maklik nie, maar sulke veranderinge is die moeite werd. Die gevoel dat alles wat jy op die oomblik het, het jouself bereik, doen dit self, onbeskryflik, dit staan slapelose nagte en alles oorkom probleme.

Dikwels dink ek dat ek 'n baie vreemde en verstrengelde scenario van die lewe gekies het. Om in twee lande te woon, is moeilik genoeg, so soms is daar 'n begeerte om alles op te hou. En dan onthou ek hoeveel ek moeite gedoen het om te wees waar ek nou is.

Ongelukkig het die argitektoniese skool geweier om my 'n dokument te gee wat nodig is vir internskappe van die bekende Cedric-garet, wat in 2017 die beste banketbakker in die wêreld geword het, hoewel ek 2 onderhoude saam met hom gegaan het. Ek onthou hoe 'n werknemer van die administrasie op skool verbaas was: "Dit is baie vreemd, jy is die eerste student wat my toestemming vir internskap in banketbakkery gevra het, en nie in die argitektoniese firma nie."

Dit blyk uit as jy 'n beroep bestudeer, dan het jy geen reg om internskap te slaag of in 'n ander gebied te werk nie. Maar ek het vertroue: wat moet gebeur, moet gebeur. So ek droom Oop suikergoed in Parys en word 'n professionele.

Ek leef elke dag in onsekerheid, soms laat ek myself my hande laat sak, aangesien ek nog nie verstaan het of ek doen wat ek doen nie, en wat is die uiteindelike doelwit. Maar dit lyk vir my dat my belangrikste begeerte is om jou eie geskiedenis te skryf wat nie van ander hou nie. Ek glo dit As jy lief is vir wat jy doen, sal die lewe beantwoord met kanse, belangrike vergaderings, nuwe indrukke en geleenthede.

N bron

Van die argitek se student het ek in 'n pastry gery en na Parys verskuif

Begin van verandering

Opleiding in Parys

Verhuis na Frankryk

Huidig

Lees meer