Daar is mense wat net vlooimarkte liefhet. Hier kan jy 'n ware jag vir seldsamehouers reël, iets waardevol of skaars vind. Jy moet net intuïsie vertrou. Dit was presies wat American Emil Kenellus gedoen het, toe hy weer die mark besoek het op soek na iets wat interessant was. Hy het 'n groot sterk kas gekies, hy was tevrede met die verkryging, maar dit was regtig verbaas toe hy by die huis kom
Lucky Emil Codellus.
Emil Koenhell is 'n gerespekteerde man van 67 jaar. Hy is reeds afgetree en van tyd tot tyd besoek die vlooimark. Hy sê, die hoof geheim is om met 'n oop hart te kom, selfs beter - niks om te wag nie, en dan kan 'n ware wonderwerk gebeur. Meestal, antikvara en ander spesialiste kom na die vlooimarkte, wat die goedere kan waardeer, vertel my waar die trinket, en waar die ding die moeite werd is.
Uitstekende houtkussing van die XIX eeu.
Hierdie keer het die houtleier, wat in 1890 gemaak is, na Emil se oë gekom. Pragtige marmer deksel en drie kompartemente was in uitstekende toestand. Op die eerste dag van die vlooimark is die dressoir vir $ 300 te koop aangebied, maar teen die einde van die bod het hy ingestem om drie keer goedkoper te gee. Emil het die laaikas geneem, sonder huiwering, toe was hy eenvoudig verheug oor wat haar noukeurig kon red.
Leë kiste van die bors.
Toe die kleedkamer in die motor onderdompel is, was Emil verbaas dat hy so swaar was, maar het dit nie veel belangrik gegee nie. True, toe die kleedkamer omgedraai is, het hy vreemde geluide gepubliseer. Dit was duidelik dat daar iets binne was, dit het gebly om te weet wat dit was.
Die aanvanklike ondersoek van die drie intrekbare rakke het nie resultate gegee nie, dit was leeg. Toe het Emil noukeuriger begin kyk en 'n geheime departement oor die onderste dekking gevind. Nadat hy gedroog het, het hy dit oopgemaak en het eenvoudig nie sy oë geglo nie.
Vergete juwele.
Emil het 'n hele laai met skatte ontdek. Hier was dit alles wat die siel van behaag: diamante, munte, ringe, armbande, kentekens, geldeenheid van verskillende lande van die wêreld, militêre toekennings. Onder andere was dit selfs 'n krul. Die dressoir het regtig 'n skatkis gelyk, wat blykbaar willekeurig verlore of iemand vergeet het.
Versierings en banknote.
Juwele gevind in die geheime kantoor.
Toe Emil 'n benaderde assessering gegee het vir alles wat in die bors was, het dit blyk dat die koste van juwele 150 keer hoër is as wat hy deurgebring het. Dit het gelyk asof Emil vir 'n oomblik die rykes geword het, maar die man het besluit dat hy hierdie skatte absoluut oneerlik aan homself sou toewys. "Ek het 'n laaikas gekoop, nie juweliersware nie. As ek hulle onwettig toegewys het, kon ek my lewe nie my lewe vergewe nie, "het hy in een van die onderhoude gesê. Emile en die organiseerders van die vlooimark het daarin geslaag om 'n man te vind wie se ouma een keer aan hierdie bors behoort het. Kleinseun en ek kon nie dink dat daar binne 'n geheime regiment is nie.
