In Saratov het ek 'n kasteel van 'n kruisbody handsak gehad. Sy het glo na my portefeulje oor my gekom en besluit om te sterf. Dit het dit nie gesond gemaak nie, dit het moontlike bykomstighede afgesny, en dit het dit in die asblik gegooi. Maar die vervanging was nodig, die brein het 'n noodsaaklikheid gekook. Gemaak. Hier is agter hierdie skroewe (koper, daar was geen ander nie) Daar was 'n klomp winkels met bevestigingsmiddels. Of industriële skale of nie afmetings verskaf nie. En alles omdat iemand te groot koek bymekaar gekom het! En gereelde wortels het glad nie daar gekom nie.
Hande is hake varkies. Spanje almal waar hulle het. Alhoewel hierdie tyd geverf het as in die vorige een.
Ek is hier f skok, want die kleur in die foto het 'n eksplisiete fuchsia uitgekom. En wie onthou, ek en Fuchsia is onverenigbaar. Ek is hier en in die tamboeryn, en 'n vriendskap was inwaarts. En die Tassel was verloof. Nutteloos. Pienk verfverf het uitgekom na die uitvloei. Gekleurde kruis en groen cruise. Die vel was duurder as op die tas. Estessno Coryato beraam die lengte van die handvatsel, so dit moes 'n saamgestelde maak.
Binne een groot tak en drie sakke. Die assistent-oordragte hallo. Hier op hierdie foto kleur nader aan die lewe.
Ek het van 'n bietjie geweef na 'n groot bultjie al my pribruda oorlaai. Ek het gedink dit was 'n bietjie meer as wat dit was. Ja, nou kan jy 'n paar skoene veilig skuif. Of brood. Of 'n pakkie melk en 'n stad bun. Oor die algemeen sal dit nodig wees om homself met die hand te klop, wat dit ookal in 'n ongeluk sal verander.