My ander dag, ek is onverwags gebore, selfs vir my, 'n besluit om ontslae te raak van die rhen sokkies van my geliefde man. Ek beskou myself nie wat nie sou wees nie, maar soos die meeste naaldwerkers hou nie daarvan om dinge sonder 'n geveg te gooi nie.
Na 'n toetsbottel in die herfsstyl het ek besluit om 'n bottel in die mariene styl te maak. Moenie probeer om deeglik te herhaal nie, alles word in minute van kreatiewe impuls gedoen, deur die tendense van die siel. Luister na jou siel en doen die manier waarop sy vra.
Om die proses te begin, neem ons 'n sokkie van haar man, skoon, natuurlik, jy kan 'n holey hê (as ons nie 'n geliefde maak nie, maar as 'n geskenk of te koop, koop ons 'n onzin na die winkel in die Store), ons neem 'n bondel van die rak een keer 'n bottel van onder "Belisa" of hoe hy in Russies is, neem gips, 'n klomp skulpies en klippies, en gaan voort.
Voordat ons die gips gemeng word, dink ons aan u gesondheid en sit op 'n beskermende masker. By die mag van die gips in die lug vlieg baie klein deeltjies en wanneer die respiratoriese kanaal in die longe kan gaan.
Gips in die water, die verhouding van ongeveer 1: 1 - het ek op die oog gedoen. Meng deeglik. Aanvanklik is dit net 'n modderige bestuurder wat vinnig begin dik is.
Sonder om te wag vir die verdikking van die gips, verlaag ons jou gunsteling sokkie van jou geliefde man (die belangrikste ding wat hy dit nie gesien het nie).
Ons aantrek jou sokkie op die bottel, vir ewig wegkruip van wit lig die werk van ontwerpers bottels etikette. Gee dit die vorm wat jou verbeelding sal vertel. My het vir my 'n baie banale ding voorgestel - die see = golwe, alles is eenvoudig. En steek 'n klein toiletpapier in as wat jy moet. Wat sal nie met die eerste bottel wees nie - sy van die binnekant het te effens gips geword.
En weer het die tyd gekom om nou oor die gesondheid van die gesondheid te dink. Ek hoop dat jy die masker reeds verwyder het sodra die gips gemeng is. En nou dra ons rubberhandskoene en 'n groen T-hemp (so die foto sal blykbaar mooier te wees), anders sal dit soos ek wees wanneer ek dit vergeet om hulle te dra wanneer jy met nat gipswerk werk - die hande sal droog en ruig word . En nou probeer om nie die idillie wat voorheen geskep is, in 'n dun laag gips te skend nie. Gips teen hierdie tyd moet reeds 'n bietjie verdik, in Kefir. Wanneer die gips nog meer verdik en suurroom word, smeer iets ekstra op die sokkie, byvoorbeeld, ontbrekende voue, smeergate op die sokkie. Oor die algemeen skep ons met al die ardentiteit van my siel, wat ideale vorms en verligtinge behaal.
Ons skep nie vir 'n lang tyd nie, en ons kan nie tyd hê om die gips in die olie te verander nie en dan reeds in 'n ou brood. Vir alles oor alles het ons 'n maksimum van 10 minute.
Om eerlik te wees, weet ek nie hoe lank die gips uiteindelik moeilik is nie. Maar, soos hulle op die internet skryf, vir 10-15 minute, is hy om een of ander rede nie verhard nie. Daarom bewonder ons ons skepping totdat dit baie klip en droog word. Ons bewonder en voortgaan om te skep, nou reeds bevind dat ons skepping 'n uitstekende voorwerp is nie net vir 'n foto ...
.... Maar vir bespotting.
En toe het die volgende dag gekom, of net jy het die koue van die klip en die droogte van die woestyn gevoel. Ons hardloop na ons meesterstuk, laat die primer uit en alles wat dit deeglik bedek het. Ons ontdek dat die primer wild stinkend is, ons neem 'n skootrekenaar van die werkswinkel en gaan na die aand iets doen, net omdat hierdie primer die dag droog word.
Vir die laag van die primer, gebruik ek sponse om die skottelgoed te was, want die tossels mis my dan te lui, en die sponse gee 'n meer gladde laag as smaak. Ek gebruik die primer met die volgende foto, goed, maar pynlik stinkend.
In die aand, wanneer die primer reeds genoeg is, neem ons 'n geweer en skiet 'n kat met 'n termoklam en begin ons kunswerk selfs meer versier. Ons gom skulpies en klippies (of dat u kreatiewe natuur daar benodig), kan u en is nie mooi nie, vul nog steeds. Bedek dit effens met 'n pasta met 'n pasta-akriel-reliëf growwe (kan nie wit wees nie). En laat dit tot die volgende oggend droog word.
Ons verstaan dat die bottel nog stink, en sy stink op die balkon, wat in die slaapkamer die bottel neem, en begin die vinnige beweging na 'n ander kamer, maak die deur oop, struikel die voet oor die cant, a Bottle GENDER, dit is alles bekommerd, ons trek 'n man van die kat op terwyl hy haar nie vir 'n oorsaaklike besering verwurg het nie, Chrome neem 'n bottel weg van die slaapkamer.
In die oggend plak ons alles wat as gevolg van die aand avontuur van skulpe en klippies geval het, begin ons die interessantste kreatiwiteit - skilder ons bottel. Ons gebruik akrielverf. Ons begin met die donkerste - kobaltblou. Verf hulle heeltemal al die bottel, alle klein depressure en voue, alle skulpe en klippies.
Dit sal die diepte van ons see wees, daar is heel waarskynlik vreeslike vis wat nog nooit die lig gesien het nie ... van "op soek na nemo", het jy waarskynlik alles wat hulle vertroud is.
Wanneer kobaltblou opdroog, neem ons verf met 'n briljante turkoois. En ek verf ook die hele bottel, maar klim nie in allerhande vlakte en voue nie. Dit sal 'n blink see wees, daar is goeie vis en haaie wat goeie vis eet.
Die volgende laag sal 'n paar plankton byvoeg. Hy sal smaragd kleur hê. Ek weet regtig nie regtig watter soort kleur dit is nie, maar ek het die smarag in die seegolwe presies gesien. Dit is nou net in die toppe van die uitsteeksels, amper 'n droë tossel, maar sodat die uitsteeksels amper heeltemal geverf sal word.
In die foto hieronder links na regs - kobaltblou, turkoois en smarag. By die finale foto's kan jy nader oorweeg, aangesien kleure geleë is, en dan hieraan, want dit is nie baie nie, waarskynlik verstaanbaar.
Nou teken ons see alge. Om dit te doen, gebruik akrielverf chroomoksied.
Dit bly 'n bietjie weerkaatsing van die lug (hemelse blou) en see skuim (Belil Titanium). Refleksie van die lugverf met 'n feitlik droë tossel, raak net die meeste kante van die uitsteeksels, oor hulle. See skuim ons appline 'n baie droë tossel, net oor die uitsteeksels met 'n moeilike borstelsel.
In die foto onder - alge, weerspieëling van die lug, mariene skuim.
Ons bewonder die uitslag, en laat hom uiteindelik siek word.
Maar dit is nog nie. Ons nuuskierige kreatiewe verstand besluit skielik dat iets hier ontbreek.
En, gehoorsaam aan hom, begin ons 'n visnetwerk skep (die blom hier was onvanpas vir my).
Neem die oorblyfsels van die tulle van 'n geskikte tekening (rooster). Aangesien dit deur die netwerk gebruik sal word, effens toning in 'n oplossing van akrielverf UBRA Zajaja en roetgas (genoem ... Bruin en Swart).
Met die hulp van die Thermopystole wat ons reeds bekend is, pas ons die netwerk op die bottel aan.
So lyk die netwerk soos 'n vreemde element. Vir 'n suksesvolle integrasie in 'n bottel, gly ons klippies, skulpe wat nie geverf sal word nie, dus moet hulle mooi wees. En smeer, die golwe naboots, weer embossed pasta.
Ons verf die reliëfpasta en die netwerk in die onderste punt in dieselfde volgorde as die hele bottel, probeer om nie pragtige klippies en skulpe te seer nie. Ons dek die netwerk effens alge (leesverfplate met chroomoksied). Verfris 'n klein see skuim sodat dit meer uitstaan. Dis alles.
Ons sit 'n bottel op die rak en geniet die resultaat van ons werk.
N bron