Voordat jy die werklike weef, die mensdom bemeester, het blykbaar allerhande weefsel bemeester. Meisies van junior skoolklasse het steeds pret op die verandering van die spel "in die tou." Dit is onmoontlik om dit in hierdie wedstryd uit te sluit, die eggo van 'n ou mode-metode bewaar word, of "Droganya" -vlegsels.
Ingenieurswese "Döganya" is 'n baie antieke manier om die vleis te vervaardig. Selfs in die tydperk van die vroeë Middeleeue, Slawe en Finno-Ugry, wat in ons streek gewoon het, het sulke durfbare toetsers vir die trim, op die lus vir knoppies, by die "Gasniki" (bande vir broek) gesien, vir " Oblasts ". Toetse van dik woldrade is gebruik om armbande te maak.
Wetenskaplike en etnograwe daarop let dat so 'n weefmetode wydverspreid was in die oudheid, aangesien hulle nie net verteenwoordigers van die Slawiese mense (Ethnos) gebruik het nie, maar ook Fins. Dit word bevestig deur die argeologie data: wanneer uitgrawings fragmente van sulke toue en rigors gevind het.
Tesma en toue wat in die tegniek van "Döganya" gemaak is (vingerloop) was in die Middeleeue in Europa in Europa, byvoorbeeld in Londen is 24 monsters van die einde van die 12de tot vroeë 15 eeu gevind. Was gebruik om die rand van gevlegde monides vir hare te voltooi, as 'n stramende koord vir 'n beursie, sowel as vir staging en larisse.
Hierdie antieke tipe weef mettertyd is nie vergete nie, hy het veilig tot vandag toe geleef het. Tot die begin van die 20ste eeu is dit in Russiese dorpe op so 'n manier gemaak dat hulle gemaak en bande is. Nou in sommige opvoedkundige en opvoedkundige sentrums (in Moskou en ander stede), binne die raamwerk van die Renaissance-program, word klasse vir die vervaardiging van bande van "Dörgan" -vleget gehou. In Rusland en in die buiteland is gespesialiseerde meesterklasse georganiseer, en in Europese lande is dit 'n baie gewilde siening van die naaldwerk. Leer die tegniek van "Dergali" is maklik. Terloops ontwikkel dit goed en die buigsaamheid en mobiliteit van die vingers.
Daar is baie maniere om "drong" tapes te vervaardig, hulle verskil van mekaar deur die aantal werklusse en die drade echo. Vandag sal ons leer om die brein te weef soos die dames in Middeleeuse Engeland gedoen het. Nadat u hierdie eenvoudige manier bemeester het, kan u alles anders leer as u wil.
Tegnieke
Die eerste fase van die vervaardiging van koord is die vorming van lusse van dieselfde lengte. Vir die vervaardiging van 'n monochroom koord, is dit die beste om 'n voortgesette draad te gebruik, tussen twee penne (vaste stokke, pittig, ens.) Te trek totdat die verlangde aantal lusse verkry word. Veelkleurige toue benodig 'n voldoende hoeveelheid van die draad van elke kleur om die verlangde totale lus te verkry.
Om weefsel te vergemaklik, is dit baie belangrik dat al die lusse gelyk is aan lengte, so dit is nie sleg wanneer die drade die gevolglike lusse van die een kant van die een kant verskyn nie, effens strek sodat die lusse beter in lyn is. Aan die ander kant van die bundellusse kan al die drade deur 'n eenvoudige knoop "deur die hand" vasgemaak word, wat op hierdie punt 'n klein lopie vir die vasstelling van 'n stok, pen of op die duim laat staan.
Stewig aan hierdie klein lus op 'n onderwerp aangeheg, dan is al die lang inheemse lusse op die vingers van albei hande, begin met die indeks, elke lus wat op 'n aparte vinger plaas.
Vir die hoofskema deur sewe lusse te gebruik, sal vier lusse in hierdie geval aan die een kant en drie na die ander geplaas word.
Tydens weef moet die lus effens gestrek word. Die volgende illustrasies demonstreer die proses, vir die voorbeeld, die regterhand word drie lusse gehou:
Aanvanklik vertaal die lusse "af" op die vingers, met die behendigheid van die vingers, vanaf die onderste lus self. In hierdie geval word die lus met 'n naamlose vinger na die pinkie oorgedra, dan word die lus van die vasmaakvinger na die ringvinger oorgedra. Ten slotte is die boonste lus aangepas by die middelvinger, so dit is die ergste gelyktydig indeks en middel vingers. Dit moet so lyk:
Hande word versterk, en die wysvinger van die regterhand word in die onderste lus aan die ander kant bekendgestel (wat met vier lusse):
Dit is 'n belangrike oomblik vir beginners. Om noukeurig op te tree, hou die wysvinger die laagste lus aan die ander kant en hou dit met 'n duim vas, verwyder hierdie lus aan die ander kant en strek dit deur 'n groot lus op die "werk".
HIER!
Die algehele gevolg is om een lus van een hand na 'n ander oor te dra.
Na hierdie stadium is die hande wyd geskei sodat die "weef" na die einde van die koord beweeg het. Dit help ook om die vorige "interlacing" te kompak.
Dit voltooi die helfte van die siklus. Die aantal lusse op elke hand het verander, en nou aan die linkerkant drie lusse, en regs vier. Nou moet die proses in die spieëlbeeld herhaal word, "vertaal" in die skarniere aan die linkerhand en picing die onderste lus met die regterhand, en bemoeilik die koord met telinghand aan die kante.
Die koord kan voortgesit word totdat die verlangde lengte bereik is, of totdat die lus te kort is vir werk.
Toue van 'n lees aantal lusse van weef is nie moeiliker nie, maar dit is belangrik om te memoriseer watter hand volgende is, aangesien die visuele reël "die lus na die hand beweeg, waarop die minder lusse" slegs plaasvind wanneer dit met 'n vreemde getal werk van lusse.
Praktiese waarde
In die moderne lewe van "Dörgan" toue en roosters kan jy nie net aansoek vind nie as deel van die heropbou van 'n historiese kostuum nie. Koorde wat van duursame en helder sintetiese drade geweef word, kan as toue vir somerskoene en klere gebruik word. Veelkleurige wolband is goed geskik vir die afwerking van klere van digte natuurlike materiale: wol, jeans en suede. U kan 'n eksklusiewe saak vir 'n selfoon en 'n kamera maak, of om die Phenoshek te stoot. Belly Fantasize, en jy sal baie interessante, oorspronklike oplossings vind vir die gebruik van produkte van hierdie antieke naaldwerk!
N bron