Om na 'n ander stad te beweeg - dit beteken dat dit nodig is om die gesellige NestShko te verlaat, wat ons met jare toegerus was en 'n nuwe huis saboteer, so?
Maar dit is nie nodig nie. Nou is dit nie nodig nie.
Hierdie wonderwerkprojek word Kasita genoem. Klein stofkassies van glas en metaal word in die huisraam geplaas, soos bokse in 'n reuse-dressoir. As u 'n behoefte het om die woonplek te verander, maak u die toepaslike aansoek oop, druk die verlangde knoppie.
'N Spesiale motor sal aankom, verwyder jou huis van die huis af en ry waar om te sê - waar in 'n ander stad hiervoor ook, daar moet ook 'n soortgelyke "reuse-dresser" wees, maar dit is reeds besonderhede. Daar voeg die motor jou woonstel in 'n gratis sel in en beweeg oor. Geen verpakking, geen herstel, geen probleme nie.
Gedeeltelik is hierdie projek geïnspireer deur die resultate van die eksperiment van die lewe in 'n klein huis. Die stigter van hierdie opstartprofessor van die Universiteit van Haston-Tillotson, 'n omgewingspesialis Jeff Wilson, gaan 'n hele jaar in die vullishouer, wat in die woning toegerus is, leef. Die idee van die eksperiment was om te bewys dat 'n persoon vir 'n gemaklike lewe veel minder nodig het as wat die meeste van ons dink.
Maar die jaar van die "vullis professor" kon nie staan nie - na tien maande het hy besluit dat dit tyd was om voort te gaan en 'n konsep miniatuur woonstel of 'n klein huis te ontwikkel, wat geen analoge gehad het nie.
"Ek het besluit dat dit nie so cool was om in 'n trashale houer met 'n oppervlakte van drie vierkante meter te woon nie en is nie so goed nie. Alhoewel daar sy voordele is - kan ek my huis vervoer waar ek wil, hy word deur enigiemand geraak, en ek het geleer om 'n minimum van dinge te doen. Ek het van die motor ontslae geraak en in die beste gebied van die stad gewoon. "
Toe het Wilson saam met die ontwerperontwerper van padda 'n behuisingsprojek met soortgelyke pluspunte ontwikkel. Hulle het die vorm van residensiële ruimte opgedoen, waarvan die prys bekostigbaar sal wees, selfs in die middestad, sal mobiel wees, dit sal kom na diegene wat dikwels moet beweeg en die eienaars van die behoefte kan verlig om na 'n buurman te soek. Betaal vir die woonstel.
Om die projek te implementeer, het Wilson 'n ontwerper verkies, nie 'n argitek nie, omdat hy tradisionele oplossings wou vermy.
"Ek het hom vertel dat ek iets meer soortgelyk aan die iPhone wil skep as op minikvarika of 'n houer," het Wilson verduidelik. "Ek wil hê ons moet alles uit ons koppe gooi wat ons van die woning weet en iets heeltemal nuut opgedoen het."
As gevolg hiervan verskyn iets soortgelyk aan die toring-kapsule "Nakagin" in Tokio - elke woonstel kan verwyder word en verskuif word. Metaal raam, waar sel woonstelle geïnstalleer is, kan daar enige konfigurasie wees en afhang van die stad landskap, maar die optimale hoogte vir hulle is drie verdiepings.
Vir een persoon met 'n kat, bykomend tot die plek in so 'n woonstel is baie genoeg.
Die mure van die woonstel is teëls modules, wat elkeen, indien nodig, kan uitstoot en vorm die oppervlak van verskillende konfigurasies: "Jy druk een module en die rak word byvoorbeeld behaal vir wekker. Jy kan twee teëls verwyder en die spieël inbring. Of verwyder ses teëls en plaas 'n plat TV op hierdie plek.
In die woonstel is alles gedink - daar is alles wat jy hier nodig het, insluitend slim tegnieke. U kan die huis bestel om die glas te verduister, lig of musiek aan te skakel en selfs die nuutste nuus te verskaf.
Elektrisiteit Die huis ontvang van sonpanele.
En ten spyte van al hierdie voordele, sal so 'n stabiele huis baie goedkoper wees as gewoonlik, selfs baie beskeie behuising - ongeveer die helfte van die ateljee.
Die maatskappy beplan om die konstruksie van die eerste modulêre huis in Austin in 2016 te voltooi en het reeds die plek van konstruksie in verskeie ander stede gevind en gekoördineer. Die resultaat sal dus 'n hele netwerk wees wat mense sal toelaat om maklik van plek tot plek te beweeg.