Agter die yster deure van een van die onopvallende bergingsfasiliteite in Nizhny Tagil elke dag word 'n sprokie gebore. Hier is die werkswinkel van die moderne pous Carlo - Stas Dreyabina. Danksy sy ervare hande het 'n hele leër van onheilspellende houtseuns genaamd buratino verskyn. Meer as twee duisend! Die geskiedenis van hierdie wonderlike persoon is die moeite werd om met jong ouderdom te begin. Nou is hy 50 jaar oud.
- Ek het vroeg begin lees. Die eerste twee boeke wat 'n onuitwisbare indruk op my gemaak het, was "squigs" van een bekende kunstenaar en die "avonture van Pinocchio". Toe ek foto's in die boek gesien het, het besef dat ek 'n vermenigvuldiger wil word, teken en poppe maak. Ek het gedroom om Pinocchio in die regte wêreld te herleef, "onthou Stas.
Maar onder 30 is die toekomstige Carlo nie in sy gunsteling ding betrokke nie. Hy het gegradueer van die Fakulteit Kuns en Fakulteit Nizhnyagilsky Sosiale en Pedagogiese Instituut, het in die weermag gedien, die kinders is getroud. Ek het ernstige werk nodig gehad.
- Ek het baie werk verander. Die ontwerper by die fabriek het gewerk, later het dit gegaan, maar dit was nie so nie. In die 90's het my klasmaat gekom, wat van 'n Bobrovka (skool in Tagil) aan die Kamer van die Krasnisher gegradueer het, het my 'n mes gegee, 'n paar beitels, en ek het die Aza-houtdrade begin studeer, "gaan Stas voort.
Die familie van Stas was dubbelsinnig op hierdie stokperdjie gereageer. Die vrou wou nie haar man ondersteun nie, Stas was moeilik. Vir die opleiding van 'n nuwe handwerk het dit baie tyd geneem, kon hy nie aanpas by nuwe gereedskap, materiaal nie. Hy het lankal nie verstaan nie, hoe om 'n volume figuur uit 'n plat beeld te maak en natuurlike vorm te bereik.
Daar was geen geld nie, die eerste poppe het na 'n jaar en 'n half begin verskyn. Maar dit blyk dat in Rusland daar baie mense is wat van so 'n magiese vriend droom, o B-straal!
Die familie van Stas was dubbelsinnig op hierdie stokperdjie gereageer. Die vrou wou nie haar man ondersteun nie, Stas was moeilik. Vir die opleiding van 'n nuwe handwerk het dit baie tyd geneem, kon hy nie aanpas by nuwe gereedskap, materiaal nie. Hy het lankal nie verstaan nie, hoe om 'n volume figuur uit 'n plat beeld te maak en natuurlike vorm te bereik.
Daar was geen geld nie, die eerste poppe het na 'n jaar en 'n half begin verskyn. Maar dit blyk dat in Rusland daar baie mense is wat van so 'n magiese vriend droom, o B-straal!
- Dit was baie moeilik om te verkoop. Ek het probeer om my speelgoed van hand tot hand te verkoop sodat 'n mens kan raak en verstaan dat hierdie seun was wat hy nodig gehad het, "sê Stas. - Want wanneer Pokrathishki op die rakke langs ander speelgoed in winkels geplaas word, is hulle verlore. Onder die helder klein diere en Matryoshki sit hy so klein, hartseer. Ek het reeds 'n hart bloeding, soos my kind in die kosskool.
Elkeen van Pinocchio Master kom op met 'n wonderlike storie, wat met ondersteuners in sosiale netwerke verdeel word. Baie poppe het 'n spesiale doel: sommige van hulle word as sjarme gebruik. Een keer in die 90's het 'n bekende Tagil Marit aangekom en het 'n pop gevra om op 'n gangster demontage te gaan. Hy het dit onder die baadjie as 'n talisman weggesteek. Nog 'n keer het die burentaire met die nuwe eienaar vir behandeling in die rehabilitasiesentrum verlaat. Elke keer stuur "Ural Pa Carlo sy volgende seun in 'n nuwe huis, hy is baie bekommerd. Stas vra die eienaar om hom 'n foto te stuur en 'n kort brief oor hoe poliyshka en van hom 'n nuwe huis het.
In die algemeen het Pinocchio lank iets groot geword as die vaartuig vir die Stas-familie. Dit is die beste vriend, en 'n magiese pil van depressie, en 'n familielid en 'n bron van onuitputlike inspirasie. Sy werk gee hom daagliks 'n sprokie.
- Byvoorbeeld, daar is een so 'n spesiale pokratka, St Petersburg Stanislavovich. Sy minnares in St Petersburg-teaterwerkwerke. Sy is saam met hom en in die teater, en oral dra. Dit was baie lekker toe sy haar Pinocchio in sy arms van Georgy County, die hoof Lesego-land, gefotografeer het, het hy die glimlag van Stas herinner.
PoliShka in die hande van die akteur Georgy Shtail.
Na 18 jaar van die ongewone "lewe van die lewe" van die familie, het Natalia se gade verlaat. Dit het niks van Stas geneem nie, nie van Pinocchio nie. Twee volwassenes het verlaat, hulle gaan voort met sy besigheid. Wanneer sy werkswinkel leeg is en geen pinocchio daarin bly nie, voel hy eensaam.
- Ek is baie moeilik sonder hulle. Hulle het immers as familielede. Ek het selfs onlangs besluit om homself te werf, êrens te breek, om niks te laat sny en nie sny nie. Ek het in die huis een ver in die woestyn gesit, en ek het so hartseer geword! Dit is goed dat ek een houtrook met hom geneem het, dit op die tafel voor myself gesit het, en alles het verander. So goed in die siel. Ek kan my lewe nie sonder hulle voorstel nie.
Een pinocchio kos van vier tot agtduisend roebels, daar is baie bestellings, maar as gevolg van die fyn werk per maand het dit tyd om ongeveer 15 stukke te verlaat (natuurlik beskou Stas hulle nie).
- Sen Son Nikita 27 jaar oud. Hy het tegniese onderwys ontvang, onderwys help hom grootliks in die berekening van die regte besonderhede. Hy blyk nog steeds beter as ek. Die jongste seun van Matvey, hy was 18 jaar oud, terwyl hy leer en nie ten volle aan ons algemene oorsaak gekoppel is nie, "sê Tagil se pa Carlo.
In 50 jaar word die vervaardigingsproses aan die meester baie hard gegee. Ou beserings en pyn in die gewrigte herinner hulleself voortdurend. En dan het Stas 'n spesiale dans gimnastiek opgedaag, sonder enige dag in die werkswinkel. Dit blyk uit "Buchinian Dances".
- Die belangrikste ding in my geval is 'n glimlag. As die pokratshka goed slaag - dit is die droom van baie en baie. En hier blyk dit dat ek iemand se droom kan vervul! En die glimlag is die moeilikste ding in die proses. Sy vertoon karakter. Vir 'n paar jaar het ek gegaan om te verstaan hoe om dit reg te sny. Ek doen dit snags of in die klok van privaatheid en noodwendig in 'n goeie bui. Net so moet jy jou gunsteling ding doen - met 'n glimlag!
N bron