Enige mode-tendens is altyd 'n reaksie. op wat in die wêreld gebeur. So, op die oomblik op die agtergrond van groei in die bewustheid van verbruik en produksie, die belangstelling in lappies, of lappies naaldwerk, het in die ontwerp van klere begin toeneem. Ons verstaan hoe dit verbind is.
Hoekom het dit alles begin
Geskiedenis rapporteer nie presiese datums nie, Toe die lapwerk naaldwerk verskyn het, Maar dit kan aanvaar word dat hierdie tegniek dieselfde is as om self te weef. Vir die tegniese rewolusie was tekstiele baie meer waarde as nou: sy produksie was arbeidsintensief, en vervoer na ander streke - lank en onvoldoende. Daarom was die gebruik van elke fragment van die stof natuurlik. Die algemene praktiese toepassing van die benadering verduidelik waarom lappies in verskillende dele van die wêreld bestaan het - of dit nou 'n Russiese diepte was, waar hulle selfs klein stukkies nassenerous klere in die ekonomie of die Amerikaanse noorde gehad het, waar die tegniek van Loskutok to Die klem het saam met migrante van die Ou Wêreld gekom en het die hele kultuur van plaaslike naaldwerk grootgeword. Dit is opmerklik dat in hierdie dele in hierdie dele afgeleë woonstelle van die stofsny hoofsaaklik gebruik is vir die vervaardiging van huishoudelike items, soos bekende Amerikaanse quilt of Russiese lappiesmatte; Terwyl in Japan, die Boro-tegniek, wat in die armste segmente van die bevolking gebruik word, vir herstel en selfs die skep van kledingstukke.
Hoe patchwork het teruggekeer na die mode as gevolg van plaaslike handelsmerke
Die toenemende gewildheid van pleisterwerke vandag is te danke aan beide die neiging van etiese produksie, sowel as belangstelling in ongerepte handleiding tegnici wat klere meer "werklik" maak. Meer en meer plaaslike handelsmerke, veral diegene wat hul besittings met klein sirkulasies produseer, oorde om te gebruik Vintage materiaal of tweedehandse produkte (Ons het 'n artikel oor hierdie onderwerp gehad), wat gebreek is, is termies verwerk en dien om nuwe dinge te maak. En wanneer die stof 'n bietjie is, wanneer dit skaars en spesiaal is, word dit in die ouma se bors of op die vlooimark gevind, moet dit as rasioneel as moontlik gebruik word. En hier werk die idee van 'n kombinasie van materiaal goed: van fragmente van verskillende materiale, vanaf die ontwerper, kan jy een-sole of ietwat soortgelyke, maar natuurlik nie absoluut identiese dinge versamel nie.
Die eerste eksperimente van Ksenia Schneider met 'n gebruikte Dhenim se gebruik lyk soos Omager Martin Marthele, wat in die 1990's ook baie met tweedehandse gewerk het: Vir hom was dit die opposisie teen die "regte" manier van daardie jare met duur luukse materiale. Maar daarna is mosaïek van blou en blou denimfragmente, Kseniaschnaider handskrif en filosofie gebaseer op die gebruik van hoofsaaklik herwonne materiaal geïdentifiseer. In 'n onlangse kapsule-versameling word nie net stukkies jeans versamel nie; Van stukkies wit katoen, insluitende fyn geborduurde, hemde en rokke. Oor die werk van Schneider en haar span het die onlangse samewerking van die Skandinawiese Ecoriented Ganni-etiket met die Levi se handelsmerk herinner. Dinge van hierdie lyn, wat besluit is om nie te verkoop nie, en huur, gemaak van verskillende stukke denim.
Die interaksie van groot handelsmerke met nishandelsmerke beteken dat die estetiese en etiese beginsels van laasgenoemde 'n wye publisiteit sal ontvang - wat nou gebeur. Volgende vir Ganni en Levi se samewerking het die WeddingSfashion-kleinhandelaar en die SSōne London-handelsmerk aangekondig (ten gunste van sy ekonomisiteit, die feit dat hy 'n boom vir elke bestelling gestuur het). Om 'n versameling van sekondêre tekstiele te skep - waarin daar 'n pragtige baadjie-hemp is wat van handskoene gemaak is, en skilderagtige jeans met pop-bias - SSōne het die Britse nie-winsgewende organisasie-stofwerke gelok, werklose vroue opgelei.
Brand Rave Review from Stockholm, gestig in 2017 Josephine Bergquist en Libië Schyuk en het tyd om in die lys van halfeindronde van die gesogte prys LVMH-prys te kry, is aanvanklik gebaseer op die idee van die gebruik van herwinde materiale. "Ons werk saam met maatskappye wat gebruikte klere en tekstiele vir ons - Goedgekeurde ontwerpers in een van hul onderhoude. - Die ontwerpproses begin dikwels met die materiaal, ons teken inspirasie in die markte van gebruikte dinge en in antieke winkels. " En dit is 'n belangrike punt wat die ontwikkeling van klereontwerp nou beïnvloed: meer en meer plaaslike ontwerpers word as korrek beskou om met bestaande materiaal te werk en hul idees vir hulle aan te pas, eerder as om klere van nuuts af te skep. Op dieselfde manier het ons grootmense opgetree - die versamelde Loskutka het hulle voorgestel met die idee van 'n ornament of selfs 'n konkrete ding.
Amerikaanse Emily Bode vertel in detail in sy onderhoud, waar en hoe dit materiaal vir versamelings produseer: Reis, op vlooimarkte en in direkte kommunikasie met tekstiel skatteienaars wat in die kiste tot dekades lê. "Ek luister graag na die verhaal van elk van die stof of antiek wat gevind is," Sy sê. Bode-handelsmerk het eerstens bekend geword, danksy baadjies en hemde gemaak van gereedgemaakte Amerikaanse lappieskruiden, en dit is die geval wanneer lappies buitengewoon modern en opwindend lyk. In sulke werk is daar 'n duidelike en respek vir die werk van onbekende meesters, en die begeerte om te bewaar wat vir baie jare gelede versigtig geskep is, en bewondering vir tekeninge en teksture wat nie meer in moderne weefsels herhaal word nie, en ware liefde vir Tekstiele, klere, handwerk.
Nectari Kuun het grootgeword in Griekeland, in 'n kreatiewe omgewing en 'n noue verband met sy inheemse kultuur; Nadat sy op die gebied van klereontwerp gegradueer het, het sy 'n oesjaar geopen. Elkeen van hierdie feit van sy biografie verduidelik die estetika van die Rianna + Nina-handelsmerk, wat sy met haar vriendin Nina Kneutt in Berlyn gestig het. Benewens duur silk rokke met helder etniese afdrukke, het hulle een-of-a-kind (Eng. "Die enigste een in jou eie" . Om so 'n lapwerkpalet te versamel, is dit nodig vir 'n goeie artistieke een - en dit het die skrywers van die versamelings. Nie so lank gelede het Vogue.com gepraat oor die Amerikaanse ontwerper van Nigeriese oorsprong Sarah Nsikak nie. In 2014 het sy begin om klere te skep deur gebruik te maak van tekstielafval, en aan die einde van verlede jaar het La Reunion-etiket bekend gestel, vernoem na Madagaskar. Inspirasie vir die skepping van rokke was vroue uit die Heroro-stam, wat byna tydens die koloniale oorloë vernietig is. Nadat hierdie oorloë oorleef het, het Heroo aangepas en die lappiesrokke in die styl aangepas en die onderdrukkers wat ons gedra het, in die teken van die opstand. "Vir my was hulle rokke nog altyd 'n teken van ongelooflike duursaamheid en deursettingsvermoë," Kommentaar op Nsikak.
Waarom pleisterwerk het veral gewild geword tydens kwarantyn
Rente in gestremdheid het opvallend in die lewe gekom tydens pandemiese beperkings: Iemand wat by die huis sit, het 'n nuwe stokperdjie bemeester, en iemand, sonder om toegang tot winkels met weefsels te hê, het begin van wat in voorraad was. Dit was gedurende hierdie tydperk dat didjitale-glans begin skryf het oor Charlotte Rose Kirkham, 'n kunstenaar met 'n wiskundige vorming van Londen, bekend onder die Rua Carlota-etiket. Charlotte gee die tweede lewe van die gebruikte gebreide dinge, sny dit in dele en versamel weer op oorlock, met kontrasterende drade om vas te maak. Elk van hierdie ongewone produkte word geskep vir die geboorte en dus uniek; Dit is suiwer kreatiwiteit, wat egter 'n kommersiële sukses het. Geslote grense, die afskaffing van tekstieluitstallings en inkomsteverlaging wat baie ontwerpers dwing om verhoudings met weefsels te hersien: As daar geen moontlikheid is om te gaan nie, sien iets nuuts, dan moet jy die maksimum kreatiewe energie druk van wat van residu's is en snoei.As 'n neiging ondersteun groot handelsmerke
Die tendens wat op respek vir tekstiele gebou is, manifesteer egter dikwels formeel: Simulasie van lappies in die vorm van gedrukte stof gedruk Aktief gebruik in die 1970's, en die 1990's, en in ons dae dien dit as 'n konstante van baie handelsmerke van Boheemse romanse soos Chloé of ETRO. Vanjaar is die lente-versamelings van Celine, Koché, Missoni, Vetements, Loewe, Marc Jacobs, Gucci afgeskaf deur voorbeelde van lapwerk - of sy nabootsing - wat goed geïllustreer is, aangesien ontwerpers weet hoe om die ontwerpers te voel, want hierdie versamelings is geskep voor die pandemiese vakuum, en voor die huidige oplewing op die verwerkte materiaal. Die klere wat aan die tendens op die patchwork-tegnologie voldoen, is in die huidige herfsversamelings van Marine Serre, Christopher Kane, Marni, Tods, Alexander McQueen, Chopova Lowena ('n ander handelsmerk, wat 'n naam gemaak het op die inspirasie van die historiese erfenis en die Gebruik van vintage materiaal). Maar ver van alle handelsmerke wat klere met standaard sirkulasies produseer, gebruik pleisterwerk as 'n manier om tekstielresidue wat oorbly nadat dit in pakhuise gesny of gedeponeer is, te red. Vir baie ontwerpers is dit nog net 'n dekoratiewe ontvangs, wat weer die mode betree het.
