Die projek "Claustrophobia" is beskou as 'n klein studie van sosiale ruimtes - ingange in die meeste residensiële geboue. Hy moes die vraag beantwoord: Waarom mense so 'n persoonlike uiterlike, in die sosiale ruimte wil maak en dit omskep, gebaseer op hul estetiese smaak.
Ek bely egter dat ek nie die antwoord op hierdie vraag ontvang het nie - in die proses van skietery het ek besef dat dit verkeerd geformuleer is en die projek onwaarskynlik is om korttermyn te wees. Ek het tot die gevolgtrekking gekom dat u 'n vraag moet vra om nie oor die estetiese persepsie deur 'n persoon rondom hom nie, maar oor sy sielkundige visie. En soos ek gedink het, is dit die moeite werd om 'n fobie te soek wat 'n persoon met sy manipulasies wil hê, indien nie om te wen nie, dan ten minste minimaliseer.
Om in 'n tipiese huisboek in Minsk te woon en elke dag hierdie plekke te sien, het ek besef dat ek claustrofobies gehad het. Ek dink ek is nie alleen in my vrees nie, want anders sal die mure van die ingange skoon wees.
Die ingange van ons huise is in soortgelyke "claustofobiese" ruimtes. Miskien is dit hoekom ons stoot so groot is om hulle te vergroot, uit te brei, sodat hulle lig, bytende beelde sal hê.
Dit is dus of nie, maar die projek het interessant geword. Hy praat baie oor mense wat hul ingange versier het.
En Claustrophobia is 'n vraag. Stem jy saam met die gevolgtrekkings wat die fotograaf gedoen het?
N bron