Die pa het die elektriese ketel gebreek. So 'n plastiek, met 'n knoppie. Iets daar het ek die bedrading verbrand. Vader het gaan sit vir die kombuistafel, die ketel gedemonstreer, of alles het alles kort en tevrede gemaak. Die onderdele bly steeds - die metaaldraad van die lengte van sentimeter 20, die elastiek, gebuig deur 'n halfsirkel, op die wenke isolasie (met dit alles, die ketel draai aan en kook water).
Daja het haar gedraai, sug, die ketel weer uitgestoot en laat ons dit byvoeg. Het dit oral gelewer - nie geskik nie. Weer versamel - die ketel werk. Maar die onderdele bly! Remeret weer. En so sit die hele aand stil, wat niks vir enigiemand sê nie.
Na 3 uur van "werk" is hy uitgetrek, die ketel met 'n spaarwinkel het in die pakkie gevou en na die elektrisiëns gesleep - soos hulle sal verstaan. Aan die einde van die dag het elektrisiëns oorgegee. Ons sê, hulle sê vir die diens van die lewe, vir herstel, kan daar met so 'n toestel gekonfronteer word. Bat voordat die ma skaam is om te erken dat hy nie die ketel self kan herstel nie (Bati se hande het dadelik gesê-goue), het my stil besluit om weer te probeer. Gedemonstreerde, onderdele op die tafel ontbind, sit stom op hulle lyk.
Naby loop die ma praat met hom: Hoe is dit, hoe gaan dit met die werk en agter hierdie gesprek na die tafel, neem die "onderdele" en begin dit in sy bra invoeg.
Vra die Vader:
- Waar het jy 'n been van die bra gevind? Ek soek haar vir twee dae - verdwyn sonder 'n spoor, maar ek onthou op die tafel.
Vader het geskreeu as sny.
N bron