Die dorp het gepraat met die inwoners van die mooiste munisipale woonstel van St Petersburg
Aan die einde van Oktober, in die uitgewery "Ou Fonds" - 'n belangrike foto-oorgang van die binneland van Pre-revolusionêre St Petersburg - Gepubliseerde foto's van 'n ongewone gemeenskaplike woonstel: eerste - 'n Terrker met 'n luukse pleisterwerk, die volgende dag - die Royal plafon en kaggel. Dit het vir ons interessant geword hoe die paleis glinster gekombineer word met 'n gemeenskaplike lewe - ons het gevra om die inwoners van die semi-nominale woonstel daaroor te vertel.
Kommunikasie in Suvorovsky - in 'n voorvalhuis gebou deur argitek Vladimir vlug aan die begin van die 20ste eeu - kleinbevolkte: Vyf mense woon hier en een rooi roerende kat met die naam Thomas. Twee huurders - studente van Maria en Nikita - huur 'n leefruimte aan die eienaar wat elders woon; Hulle noem hul kamers "woonstelle." Ouens is aangrensend aan die familie van onderwyser Elena Sergeyevna.
Aan die begin van die jaar het drie kamers van die sewe 'n gesin van Stockholm gekoop: volgens inwoners, "Swede" - soos hulle hulle noem - kom gereeld en herstel. "Hulle het Stucco opgeknap, die mure, opgedateerde parket geverf, die raam herstel, toebehore. Dit is gelukkig om te sien hoe iemand dit alles in orde lei, "sê Nikita. In die huidige oomblik is die gedeelte na hierdie kamers gesluit; Wat presies die nuwe eienaars van plan is om met hulle te doen, weet nie een van die huurders nie.
'N Gemeenskaps het 'n moeilike struktuur: die onbekende met haar 'n Man kan maklik in die labyrint van die perseel verlore raak, waarvan sommige na die rewolusie verskyn het toe nuwe huurders van mekaar gevul is. Maar oor die geskiedenis en hierdie woonstel, en hierdie huis is bekend aan die aanstootlike klein. Op die oomblik is die gemeenskaplike polisiebeampte, volgens inwoners, die enigste ding in die huis. Studente en skoolonderwyser trein daarin met ryk inwoners.
Met die verskil en bejaardes en in die belange, en in die ervaring van die lewe in 'n gemeenskaplike, reageer huurders daaroor soortgelyke, met behulp van sulke vergelykings as die "paleis" en "kasteel". Ons het ons vertel van die voordele en minuses van die lewe, asook of hulle iewers van die woonstelle by Suvorovsky wil wegbeweeg.
Woonstelarea 203 m2
Plafonhoogte 4.3 m
Aantal kamers 7.
Aantal huurders 5.
Maria
Leer aan die kunstenaar-keramiek. Hotel ervaring in die gemeenskaplike - 6 maande
Nikita
Studies aan die Oos-Europese Instituut vir Psigoanalise. Hotel ervaring in die gemeenskaplike diens - 2 maande
Maria: Met die soeke na hierdie woonstel is die administrateur van die openbare fondament deur Maxim gehelp. Hy het 'n kamer by Avito gevind. Aanvanklik het ek opgemerk hoe sy verkoop is (gevolglik het ons Meesteres gekoop). En dan het my vriendin (nou sy reeds gegaan) hom gevra om dit te laat weet of hy goeie verwyderbare akkommodasie vind. En in Mei het ons hier gery. Huurkoste 15 duisend roebels per kamer in die helfte plus lig. Nou is daar ongeveer 8 duisend vir almal.
Nikita: Ek woon twee maande lank in 'n gemeenskaplike toestel - aangesien ek na St Petersburg van Yekaterinburg verhuis het om psigoanalis te bestudeer (dit is 'n groot stad vir psigoanalise). Ek wou regtig in 'n ware St. Petersburg-gemeenskaps- en Masha woon, net op soek na 'n buurman.
Maria: En dit lyk of ek weer kyk, want Nikita sal binnekort eet.
Nikita: Ja, ek sal weggaan - nie in 'n gemeenskaplike diens nie, genoeg met my.
Maria: En ek sal bly. Die hoof plus gemeenskaplike - hier is vreeslik esteties. Jy lyk in 'n klein kasteel. Veral die somer is goed, tydens die wit nagte, toe die lessenaar in Erker was. Ek wil dit regtig nie alles verander na iets dom, smaakloos, eenvoudig nie. Hoë plafonne, blonde mure, pleisterwerk: Jy word vinnig gewoond aan skoonheid, en dit is reeds moeilik om los te maak.
Maar die gebied is nie die gunstigste gebied nie: baie hawelose mense loop deur die strate, dronkaards lê rond. Maar ook oral, ja? Dit is omdat Petrus.
Nikita: Kassiere in Dixie (die winkel is op die eerste verdieping van die huis geleë. - Ongeveer. Ed.) Plaaslike hawelose, wat dikwels op die hoek gesien kan word, word Donald Trump genoem.
In terme van die lewe in die gemeenskaplike is alles baie gratis: geen toue en streng reëls.
Maria: Dit is te danke aan die feit dat ons 'n bietjie is - in werklikheid twee families. Soms vra Elena Sergeyevna om die vloer in die gang te was, maar meestal bly sulke verantwoordelikhede op ons gewete. Ons is ordentlik, hulle is ordentlik - dit is moontlik om 'n goeie houding te handhaaf. En as daar baie mense was, sou ek die blaar moet deel, 'n skedule van diens skryf.
Nikita: Ons het afsonderlike stowe en wasgoed, wat die lewe fasiliteer. Oor die algemeen sal Elena Sergeyevna op pad wees.
Maria: Ons woonstel is een van die enigste een. Ek het eers gedink dat alles in die huis was. En dan is ons vertel dat dit dikwels die derde verdieping in winste - Barsky, dit is die beste. Dit blyk dat ons bure daar geen pleisterwerk is nie.
Alle pleisterwerk is uniek, dit sal die moeite werd wees om dit in goeie vorm te hou. Maar in die gang is die pleisterwerk versier met 'n soort verf, Obarapan. As iemand (wat die komitee op die beskerming van monumente beteken. - Ongeveer. Ed.) Sy het haar gekyk, wat nie toegelaat sou word nie.
Nikita: Daar is ook sigbare tekens van ander tye: byvoorbeeld, vlekke op die parket, dit lyk my van die 50's. Daar is plakkers van die 90's.
Maria: In die dressoir, wat in die stoorkamer is en aan die voormalige inwoners van ons kamer behoort, is 'n album met baie ou pragtige patrone wat met die hand getrek is. Daar was ook 'n boks, waarop "1909" geskryf is. Sy het 'n ou boom geur.
Voor my lyk daar 'n paar bejaarde vrou. Alhoewel ek eers gedink het dat niemand hier tien jaar geleef het nie: toe ons gery het, was daar groot lae stof. Dinge van die voormalige eienaars het dikwels in hul plekke gebly. Onder die bed het ek die spieëls gevind, in die kas - 'n paar badjassen. Dinge wat ek meestal gegiet het.
Nikita: Ons het 'n chungy - daar is baie verskillende items uit verskillende eras: meubels, skildery, ou mense, 'n bietjie asblik.
Ek weet van jou kamer dat die verlede huurder 'n venster met verskillende lappe en komberse behaal het. Die feit is dat as die bed onder die venster is, kan blaas. Dit is as gevolg van antieke rame. Maar die plastiek venster sal hier geïnstalleer word, dit sal 'n volledige spel wees.
Maria: Hier gaan die fyn lyn tussen die oudheid en die ou. Dit is 'n vreemde gevoel. Natuurlik, soms wil jy 'n paar huishoudelike gerief hê, en dit sal lekker wees as die opknapping hier gehou is. Maar dan sou hierdie kamer wees - en sy is in wese soos 'n drie-slaapkamer woonstel - nie meer 15 duisend roebels per maand werd nie.
Elena Sergeevna
Onderwyser van Biologie en Chemie.
Hoë verblyf in die gemeenskaplike diens - 20 jaar
Elena Sergeevna: Vorige huurders het gesê dat die barquetvloer hier was. Miskien het die apteker hier gewoon (beoordeel deur die tekens op die fasade en die bewaarde dokumente, was daar 'n apteek in die huis, insluitende in die Sowjet-tye. - Ed.) En die res van die vloere het hy geslaag. Op hierdie kamer kan dit gesien word dat die eienaar hier 'n kantoor gehad het.
Die vensters was nie drie nie, en vyf tot ses het hulle op die 5de Sowjet uitgegaan, maar is nou gesluit. Waarskynlik was dit lig en knus - insluitend as gevolg van die kaggel (ons het nie nagegaan of dit werk of nie).
Ek het eers gedink dat hierdie plafon van hout gemaak is. Maar 'n paar jaar gelede het 'n pleisterwerk in 'n klein kamer geval - en ek het gesien dat dit 'n gips was (alhoewel, miskien net gedeeltelik). Onder die plek waar die pleisterwerk ineengestort het, het die bed gestaan - dit is goed dat die inwoners teen daardie tyd verlaat het. En so 'n verskriklike ding: die klip was swaar.
Blykbaar, in die woonstel een keer was daar 'n teater of iets soos 'n konsertsaal. En daar is 'n skelm van 'n voetstuk (nou is die ingang van hierdie kamer gesluit. - Ed.).
Dit is vreemd dat hierdie woonstel nie as historiese waarde ondergaan nie - gewoonlik word sulke woonstelle deur die staat beskerm. My vriend woon in die Baskiese Lane: sy het ook 'n kamer met 'n buitengewone plafon, en sy is bewaak - daar is nie meer toegelaat om enigiets te verander nie.
Perestroika in die woonstel was lelik. Byvoorbeeld, daar is twee klein kamers met ons, nege meter. Nou in een van hulle is 'n stoorkamer waar elke rommel lê. Voorheen het een man in hierdie kamer gewoon - toe het hy getroud en beweeg. En langs dieselfde wat met my grens. Daar het ook 'n man geleef: saag-gedrink - en verdwyn.
My kamer is soos 'n afsonderlike republiek: bure kan dans, skree, en hier word niks gehoor nie. Die enigste ding is toilet en die badkamer buite: dit werk nie heeltemal uit nie. Bad, terloops, is nie goed nie: verskriklik, dit word daarin ontslaan. Ek ry om op 'n ander plek te was.
Met die Swede (wat drie kamers in 'n gemeenskaplike diens gekoop het. - Ongeveer. Ed.) Ek is in vriendelike verhoudings: hulle het 'n gas in Stockholm gehad, hulle het dikwels. Ideaal gesproke wil hulle die hele gemeenskaplike koop. Maar ek sê dat as ek wou hê, sou ek verlaat het. En waarheen? Ek is gebore en grootgeword in die omgewing, my mama-blokkadnik het hier gewoon en ouma. Smolny, Tauride is al myne. Daarbenewens is dit hierdie deel van die sentrale distrik, dit gebeur immers. Ek het op een of ander manier die huis op die ertjie besoek: 'n verskriklike trap, het woonstelle doodgemaak. Ek het teruggekom huis toe en ek dink: "Ons moet, ek is in die paleis, dit blyk dat ek leef. Dit is nodig om dit net te herstel. "
Vir ander pluspunte in hierdie huis, waarskynlik, en geen voordele nie. As die persoon besoek, dink hy, in elk geval: selfs in Kupchino, selfs in Kudrovo of Janino.
N bron