Designer Artemy Lebedev skryf: Ek woon in ooreenstemming met die beginsel dat die geriefsone nie in die deur na my woonstel eindig nie.
Sewe jaar gelede het ek op my eie rekening ingewy aan die huis in Kiev, waar ek gewoon het. Net geneem en spandeer my persoonlike geld vir herstelwerk. Geen buurman wou weggooi nie.
En toe die herstel klaar was, het een van die bure gesê dat hy nie die tipe teël op die eerste verdieping gehou het nie.
Ek voel kalm aan so 'n vullis, want ek weet dat jy nooit moet wag vir dankbaarheid van enigiemand nie, maar baie naïef, nie simpatie vind nie. En ek moet verbeterings op die tenk bekendstel, die verpleegkundige aan alle menings groothandel. Dit is die enigste werkbeginsel.
* * *
In die huis, waar ek nou in Moskou woon, het die storie gebeur met wat ek met jou wil deel, 'n bietjie lesers.
In my trap woon 'n buurman Lena, ongelooflike energie en 'n vitaliteit van 'n vrou. Sy sit voortdurend 'n boek vir gratis weefsel. Of dit kan 'n aarbei boks met 'n aantekening "behandel, gunsteling bure, aarbei gewas!". Kortom, die graad van verligting is maksimum.
En op die een of ander manier het sy my op die straat ontmoet en gesê: Hulle sê, owerheid hoor, oor jou vordering op die terrein van dringendheid. Of jy, soos, 'n begeerte het om urn naby ons voordeur op die straat te sit sodat dit gerieflik is om die sigaret of 'n bottel uit die yoghurt-moeg reisiger uit te gooi? Ek neem myself aan, sê die diens van hierdie urn. Voordat die vullis nie ver kan nie, en ek wou nie die voordeel vir die bure gee nie, "het sagter gesê, maar met hierdie betekenis.
Ek het hierdie versoek na die hart geneem, en binnekort 'n nuwe pragtige urn, geïnstalleer deur spesialiste van ons ateljee, het langs die ingangsdeur verskyn. Die nuwe bladsy van die lewe van ons huis het begin (koop jouself dieselfde
Binnekort het die eerste probleem verskyn. Iemand van die bure het besluit dat sodra hulle urn gesit het, dan het die fok nie hul pakkie met vullis gegooi nie. Voor die tenk, om soveel as twee minute te gaan, en die urn is reguit onder. Lena het gereageer:
Na 'n paar maande weer:
En dan was daar 'n plebiscite, wat met volstracisme geëindig het. Bure het die urn tot 'n wye front gekant. Hulle het in die Raad misluk.
Die snaakse ding het hier gebeur - ek het besluit dat die urn deur die stad gevestig is. Want selfs in Moskou kan die stop nie voorstel dat iemand op eie koste sal sit nie. En die likwidasieprosedure van stedelike eiendom vereis dat twee derdes van die huurders vir die sloping van die urns gestem het. En die versameling van handtekeninge het begin! ! Vrye burgers het met hul skerms genader en hulle in 'n amphora gegooi om te stem, dit is, hulle het hul kamers met die name met die name geskryf, die bereidwilligheid van hul besluit en ingeteken.
En die heerskappy het 'n demokratiese prosedure verloor, die urn is afgebreek. Sy is verwyder asof dit stedelike eiendom was.
En nou is die asfalt by my ingang versier met vier gate van die ankerverfenaars, wat die urn vasgestel is.
Wat het hierdie storie my geleer?
1. Dit sal nodig wees by die urns wat bedoel is vir die installering langs woonhuise, verminder die openingsgebied waarin jy die vullis kan druk om 'n bottel te plaas, maar het nie die sak met kak geplaas nie.
2. Dit sal nodig wees om die metaaldeur in die ingang van die glas te vervang. Ek het reeds die tekeninge van my gebou in die argief bestel om so na as moontlik aan die historiese weergawe van die deur te wees. Miskien sal dit die bure effens verbeter.
3. Geen beter idee nie. Dit sal nodig wees om 'n smal urn vir klein vullis te ontwikkel - groter as vir bulle, maar kleiner as vir huishoudelike afval.
Het werk toe gegaan.
N bron