In die onvermoeide leër van liefhebbers van nie-standaard tegnikus van die visuele kuns het nog een soldaat meer geword. Portretkundige Eric Digu (Eric Daigh) Gewapen met 'n indrukwekkende arsenaal van gekleurde skryfbehoeftesknoppies en het die hoogte van artistieke vaardigheid oorwin. Die intermediêre resultaat toon dat die opkoms ten minste normaal gaan.
Die skepping van hierdie grootskaalse skilderye impliseer 'n deeglike keuse van die ligging van die knoppies in die verhouding met mekaar.
Trouens, elke knoppie dien as 'n soort pixel. So kan die prentjie van Erica vergelyk word met die skerm.
Die feit dat die prente bestaan uit die knoppies van slegs vyf kleure (swart, wit, blou, rooi en geel), bevestig weer die relevansie van die analogie met pixels en die skerm.
Hoe verder die gehoor is van die beeld, hoe gladder lyk dit vir hom. Byna meer merkbaar dat kleurpunte op kreatiwiteit gebaseer is.
Eric Dagig sê hy hou regtig daarvan om iets "digitale" met sy eie hande te skep. Die kreatiwiteit van die pixel-knoppie is net 'n voorbeeld van hierdie voorbeeld.
N bron