Madan Lal van Haryana dat in Noord-Indië, gebore sonder albei hande en veilig vir 45 jaar geleef het. Hy durf nie en word beskou as 'n gerespekteerde persoon in die distrik nie - 'n eerlike Workaholic. Al wat hy nodig het, maak Madan sy bene, asof hy al die vermoede van gerugte en vooroordele weergee. Hy is nie 'n afhanklike nie, maar 'n verantwoordelike burger wat self 'n lewe maak.
As kind het Madan die verwerping van sy gestremdheid gekonfronteer. Nie 'n enkele skool waar sy ouers probeer het om dokumente te lê nie, het hom nie aanvaar nie - niemand wou leer en aandag gee aan die sparkind nie. Die owerhede het hulself nie omgee en beperk tot die standaard pensioen nie, en in die seun was daar teleurstelling in die helfte met vasberadenheid. Hy het vasgekom dat hy iets moes doen om iets te bereik, sodat dit nie met hom as 'n gebrekkige uitgewis verband hou nie. Oorlewingslewe, maar so is die lewe.
Om 23 het hy besluit dat hy 'n kleuter sal word en klere sal naaldwerk. Maar om te sê - beteken nie om te doen nie, want niemand wou hom leer nie. Al die meesters van die naaldwerkverwerking het hom goed geweier, indien nie in die gesig gelag het nie. Niemand het geglo dat jy klere kan navigeer nie, nie hande het nie. Hoe sal jy met 'n skêr, naald, naaimasjien beheer word?
Maar toe het hy die perfekte ander man ontmoet. Dit was 'n kleuter van Fatehabad, wat direk gevra het: "Hoe gaan jy naaldwerk, nie hande hê nie?" Wat 'n jong gestremde persoon het geantwoord dat hy net 'n kans nodig het, die geleentheid om te begin. Die kleremaker het ingestem, en na 10 dae het hy gesê: "Jy het 'n talent, jy sal 'n goeie meester word." En Madan het ongelooflik verheug geword - die betekenis het in sy lewe verskyn.
'N Jaar later het hy die werkswinkel in sy inheemse dorp oopgemaak. Iemand van die bure het die dapper onderneming verwelkom, ander het gemompel - waar is dit aan die man gesien sonder handgenote? Wat ponate hy hom daar? Daar was tyd en die vaardigheid van Madan het gegroei, en die aantal dankbare kliënte het met hom toegeneem. Absoluut alle prosedures, van die verwydering van die maatreël om met die masjien te werk, maak Madan sy ervare bene. En nou, jare van eerlike arbeid, kan hy veilig sê dat hy die vertroue van mense gewen het. Nie een van diegene wat hom klere bring om te herstel nie, beskou Madana Lala nie met gestremdes of hulpeloos nie, hy is 'n welverdiende lid van die samelewing.
N bron