In die afgelope jaar word hulle toenemend gepraat en skryf oor die kwaliteit van water wat ons verbruik. Aan die een kant is dit te danke aan kommersiële belange, omdat maatskappye wat vandag 'n verskeidenheid drinkwaterzuiveringstelsels produseer, blykbaar onsigbaar, en hulle moet die mark voortdurend uitbrei.
Aan die ander kant het mense meer geïnteresseerd in die voordeel en skadelike produkte, insluitende water, wat nie net bydra tot reklame, maar ook skrikwekkende publikasies in die pers en oordrag op televisie.
Waterkwaliteit kan nagegaan word, veral wanneer dit uit die put, lente, putte, ens geneem word. Dit kan onafhanklik gedoen word met die hulp van relatief goedkoop toestelle wat kommersieel beskikbaar is: TDS meter, pH-meter en OVP meter. In vergelyking met hierdie laboratoriumstudie sal die data nie so omvattende hê nie, maar dit is beter om ten minste basiese inligting as enige te hê. Daarbenewens, met sulke toestelle in 'n landhuis of in die land, kan jy die eienskappe van water van die put of put beheer, wat mettertyd verander.
So, wat meet hierdie drie instrumente?
TDS-Meter
TDS ( Totale opgeloste vaste stowwe) is 'n aanduiding van die konsentrasie van soute wat in water opgelos word, en word gemeet in mg / l (mg / l) of in deeltjies per miljoen (ppm). In die pad meet die TDS-meter die vlak van water mineralisering , wat grootliks afhang van die eienskappe van elke spesifieke streek.
Dit is wat die meting van hierdie vlak in verskillende tipes water getoon het:
- in water na omgekeerde osmose, prakties gedistilleer, - 0-50 mg / l;
- in 'n skoon swak-mineralized - 50-100 mg / l;
- in water uit die meeste putte en vere, sowel as in gebottel - 100-300 mg / l;
- in water uit die reservoir - 300-500 mg / l;
- In tegniese water - meer as 500 mg / l.
Die interessantste ding is dat selfs die Wêreldgesondheidsorganisasie (WGO) nie duidelike aanbevelings gee nie, wat die vlak van mineralisering van drinkwater moet wees. Die meeste lande het 'n maksimum vlak van mineralisering wat wissel van 500 tot 1000 mg / l.
Let asseblief daarop dat mineraalwater nie aan drink nie, aangesien dit terapeuties beskou word en met sekere siektes of afwykings in die werk van die liggaam aangestel word. Die TD's kan tot 15 g / l wees (g / l, nie mg / l!) En hierbo.
PH-Meter
PH (Lat. Pondus hidrogenii - "Gewig van waterstof"), of waterstofaanwyser, dui op die maatstaf van waterstofione-aktiwiteit in water, wat die suurheid bepaal. As die metings van die pH van water by kamertemperatuur meer as 7 gee, dan is die water alkalies; Minder as 7-suur; As 7, dan neutraal.
Wetenskaplike studies het getoon dat menslike pH by geboorte 7.41 is, dit wil sê die vloeibare medium van ons liggaam is effens alkalies. Daarom is swak alkaliese water optimaal vir die handhawing van die normale lewe.
Lae gehalte voedsel en water word egter veroorsaak deur 'n verminderende vlak van pH, en as dit tot 5,41 kom, word so 'n waarde beskou as krities, veroorsaak onomkeerbare verskynsels in die liggaam en kan uiteindelik lei tot 'n noodlottige uitkoms.
Ovp-meter
OVP (redoksotensiaal of redokspotensiaal) dui op die aktiwiteit van elektrone wat betrokke is by oksidatiewe reaksiereaksies wat in 'n vloeibare medium voorkom. Gemeet in Millivoltmeters (MV). Hang af van die temperatuur van die water, die vlak van pH en die hoeveelheid suurstof wat in water opgelos word.
In die menslike liggaam wissel die OSP van -70 tot -200 mV, en in normale water is die waarde daarvan byna altyd hoër as nul en in die meeste gevalle is dit van +100 tot +400.
Redoksreaksies word afgesluit in die byvoeging of wegdoening van elektrone. Hulle vloei voortdurend in enige lewende organisme en voed dit met energie. Die belangrike aktiwiteit van alle lewende wesens is te danke aan die intensiteit en spoed van sulke reaksies wat ook regenerasie van beskadigde selle bied.
Van die skool weet ons dat die liggaam van 'n persoon met 70-80% uit water bestaan (met ouderdom, hierdie bedrag verminder). Om in ons liggaam te vind, boorwater neem die elektrone in selle, as gevolg waarvan die biologiese strukture aan oksidasie blootgestel word en geleidelik ineenstort.
In die begeerte om terug te keer na sy potensiaal, moet die liggaam baie energie spandeer, wat lei tot sy dra en veroudering, en die vitale organe is erger funksie. As die OVP-drinkwater egter naby die OVP-interne omgewing van die menslike liggaam is, hoef selmembrane nie sy elektriese potensiaal te spandeer nie, en die water self sal beter geabsorbeer word.
So, hoe laer die OVP in die water wat verbruik word, hoe nuttiger vir 'n persoon, en as die waarde van sy ORP selfs laer sal wees as dié van die liggaam, sal dit sy energieë maak. Miskien water met die negatiewe waarde van die OSP en daar is die meeste in die Russiese volkspryse wat "lewendige water" genoem word?
Interessant genoeg kan die water-ofs verander. So, vars koue water van die put het 'n opp 11-17, maar nadat dit vir 'n paar uur uitstaan of die waarde van die OVP kook, word meer as 100.
So, jy kan 'n paar gevolgtrekkings maak.
- Die samestelling van die water wat ons vir die voorbereiding van drank gebruik, kan hul impak op ons liggaam beïnvloed. Byvoorbeeld, as die water 'n lae pH het, sal tee dit verder verminder, en die konstante verbruik van sulke tee sal bydra tot die veroudering van die liggaam. As jy kruie gebruik wat pH verhoog, sal dit baie nuttiger wees.
- Wanneer die tee en kruie brou, verkry water ander eienskappe, sy pH, OVP, die vlak van mineralisasie (kamille, byvoorbeeld, verhoog dit vier keer).
- Die lente water is ver van altyd nuttig as die gewone loodgieterwerk, aangesien die hoofaanwysers afhanklik is van die grond waardeur dit verbygaan, dus moet dit nie as 'n priori beter en beter beskou word nie.
- Water is nuttiger om vars en koud te drink.
N bron